Klik, klik, klikerdeklik

Ik klik me suf. Elke dag weer. Ik ga naar de speciaal ervoor gemaakte e-mail adres en ik klik. Ik klik. Ik klik. Ik klik. Ik klik. En ik klik maar door. Tot ze allemaal weer weg zijn en de volgende dag er weer een nieuw inbox vol mailtjes heb.

Juist ja, ik heb het over kliksites, online spaarprogramma’s, get paid to sites of hoe je het ook noemen wilt. Sites waarop je jezelf kan inschrijven om een heel erg minimaal klein extra beetje geld te verdienen. Sites met enquêtes, spelletjes, zogenaamde klikbanners (advertenties waar je op klikt om dan wat extra in je saldo te stoppen) en bovenal waarvan je mails krijgt. Mailtjes waar je op kan klikken. En zo’n klik levert je wat geld op. Gemiddeld zo’n €0,01. Je kan je voorstellen dat er heel wat geklikt moet worden wil je komen op een uitbetalingbedrag van ook zo’n gemiddeld €10,- (verschilt wel eens per site). Gelukkig kan je het dan dus een beetje aanvullen door ook de sites zelf echt goed in de gaten te houden en mee te doen met spellen, quizzen of jackpots.

Met deze sites moet je zelf aan de slag met op advertenties klikken. Het levert allemaal niet veel op, maar iets is toch iets denk ik maar zo. En ik heb het ervoor over.
Iedereen maakt weleens verkeerde keuzes. Iedereen maakt wel eens fouten. Soms kom je in een situatie terecht waar je zelf niet voor gekozen hebt. Het salaris kan dan niet genoeg zijn. Dan zijn dit toch manieren om net een beetje extra te verdienen. Een extra wat in mij geval erg nodig is.

Ik maak er ook een soort van sport van. Proberen hier dagelijks wat te schrijven. Dagelijks die mailbox langslopen. Die heb ik speciaal aangemaakt voor deze sites zodat privé mails ervan gescheiden zijn. Aan het eind van de maand check ik op alle sites hoeveel saldo ik heb verdiend en of ik al een betaling kan aanvragen. Ik heb daar een mooie lijst voor waarin ik dat elke maand weer opschrijf zodat ik weet wanneer ik ongeveer een uitkering kan verwachten en welke sites het beter doen dan andere. Dat vind ik dan leuk, dan heb ik weer even een overzicht, zie ik dat ik meer verdiend heb. Maar hoewel ik nu al een poos bezig bent, is het nog nergens genoeg om iets te laten uitkeren. Dat geeft niet; ik heb geduld. Ik klik rustig verder. Klikerdeklik.

©JaneOnira

Ook klikken? Of vragen over mijn ervaringen? Stuur mij een bericht of mail naar Jane.Onira@gmail.com Een aanmelding via mij levert mij weer wat extra op. 

- 

Op een gewone zondagochtend

Ik zie hem staan als ik de gordijnen open doe. Hij kijkt naar ons huis. Waarom? Ken ik deze man?
Ik kan hem niet goed zien. Hij heeft een lange jas aan en een muts op zijn hoofd. Niets bekends in ieder geval. Hij kijkt naar mij en ziet dat ik naar hem kijk. Hij draait zijn hoofd weg en loopt langzaam een paar stappen verder. Hij heeft een wandelstok, maar gebruikt hem verkeerd. Hij heeft dat ding niet nodig. Dat zie ik zo. Na die paar passen draait hij zich weer half om. Kijkt nogmaals naar ons huis. Ik sta nu iets meer verscholen dus hij ziet me denk ik niet. Hij kijkt op zijn horloge en draait zich weer om. Weer een paar stappen en hij kijkt weer. Weer kijkt hij recht naar ons huis om vervolgens om zich heen te kijken. Doet weer een paar passen zonder echt gebruik te maken van de wandelstok. Dan, terwijl hij loopt, steekt hij zijn rechterhand in zijn jaszak en daarmee de stok van de grond halend. Hij loopt gewoon door en het oogt helemaal goed, zo hard heeft deze man die stok niet nodig. Dat is duidelijk. Zijn hand komt weer uit zijn jas te voorschijn. Een mobieltje? Ja, volgens mij heeft hij nu een mobieltje in zijn hand die hij openklapt. Wat zal hij doen? Hij belt er niet mee. Zal hij daarin opschrijven hoe laat hij zag dat de gordijnen hier opengingen? En dat ik vandaag alleen lijk te zijn? Hij klapt het mobieltje weer dicht en stopt hem weer in zijn zak. Al die tijd is hij gewoon doorgelopen zonder zijn wandelstok echt te gebruiken.

Dan staat hij weer stil en wederom draait hij zich om en kijkt nogmaals naar ons huis. Ik begrijp het niet. Zo bijzonder is het huis niet en het staat niet te koop of iets. Dan draait hij zich weer om en loopt nog een klein beetje verder. De wandelstok raakt de grond weer maar echt gebruiken doet deze man hem niet. Een paar meter verder blijft hij weer staan. Bij de bushalte dit keer. Kijkt om zich heen. Kijkt nogmaals naar het huis. Ik kan hem niet goed meer zien, hij staat wat verborgen in dat bushokje en bomen beperken mijn zicht.

Een kwartiertje later kijk ik nog eens naar buiten. De man staat daar nog steeds te staan. Wat is dat toch vraag ik me af. Zou hij echt ons huis in de gaten houden? Of is dat maar toeval? Het zit me niet lekker en ik vertrouw het niet daarom blijf ik maar kijken. Waarom ben ik zo achterdochtig? Wie is deze man? Ik herken hem ook helemaal niet. Zou hij hier ooit gewoond hebben?

 Dan komt er een bus aangereden. De man stapt in.

 Op een gewone zondagochtend

©JaneOnira

Geveld door het norovirus

Jawel het is weer eens zover. Ik heb weer eens een buikgriepje te pakken. Gek genoeg pak ik die vrijwel elk jaar weer mee. Blijkbaar heb ik nogal een gevoelig maag-darmkanaal want je zou toch denken dat je na alle aanvallen ik al heb gehad het sterk genoeg zou zijn om ook dit virus door te slaan. Maar nee, een uitbraak op mijn werk en hup, daar lig ik. Of zit ik. Of ren ik. Naar bed, bank, en vooral wc.

Nee zeg want kan je jezelf toch zielig vinden als je zo beroerd bent. Rillingen, buikpijn, overgeven, diarree. Je slap voelen en haast niet op je benen kunnen staan. Ziek, zwak en misselijk. Gelukkig gaat het vandaag weer ietsje beter.

Het norovirus

Het norovirus is een verwekker van diarree (dat had ik nog niet gemerkt). Het is zeer besmettelijk (verassend). De symptomen bestaan uit misselijkheid (check), braken (check), hoofdpijn, buikpijn (check), diarree (check), maagkrampen (check), spierpijn (check), malaise (check) en milde koorts (check).
Helaas, er bestaat geen geneesmiddel, en gaat vanzelf weer over na één tot vier dagen. Belangrijk is genoeg vocht, suikers en zouten binnen te krijgen om uitdroging te voorkomen (doe mijn best). Handen wassen is belangrijk om het niet door te geven.

En toch heb ik het

Hoewel ik door mijn werk heel goed weet hoe belangrijk handenhygiene is, heb ik het toch te pakken. Helaas, blijkbaar kom ik er niet onderuit, hoe goed ik mijn handen altijd was (desinfectie werkt niet bij noro). Natuurlijk zou het ook zomaar kunnen dat ik een ander virus heb, dat weet ik niet zeker. Op mijn werk werden de zieke patienten gekweekt, die hebben het dus zeker. Eén plus één is twee dus grote kans dat het dit virus is. En dus probeer ik goed te blijven drinken. Wat crackers en beschuit te eten. En vooral mezelf niet al te zielig te vinden. Oh, daar gaat het weer. Sorry, moet even rennen...............................

(rivm.nl, wikipedia.nl)

norovirus 

© JaneOnira

Ik ben verslaafd

Ik heb een verslaving. En ik durf dat hier eerlijk neer te zetten. Of eigenlijk, ik HAD een verslaving. Een koekjesverslaving. Of nou ja, heel eerlijk, die heb ik nog steeds, met het enige verschil dat ik er nu veel beter vanaf kan blijven.

Ik weet niet wat het is maar ik ben gewoon dol op koekjes. Kleine koekjes, grote koeken, roze koeken, boterkoeken, ach noem het maar op en ik eet ze. Behalve als er veel nootjes opzitten, dat vind ik dan weer niet zo lekker. Snoep, chips of chocolade? Nee hoor, wel lekker af en toe maar valt volledig in het niets bij het koekje.

Wat het koekje nou zo lekker maakt weet ik eigenlijk niet. Ik kan ze gerust de hele dag door eten. Ik kan, want ik ben er nu mee gestopt. Sowieso veel beter voor de lijn en mijn gezondheid. Dat is al mooi meegenomen toch? Daarom koop ik ze niet meer. Als ik ze niet in huis heb kan ik ze ook niet eten.

Soms mis ik het wel; die koekjes. Dan zit ik thuis, knort mijn maag en zegt mijn hoofd; koooooeeeeekkkkkjjjjeeeeesssssss, op zo’n ontzettend plagerig toontje. Je kent het wel. Het liefst spring ik dan op mij fiets en race ik naar de eerste de beste winkel om ze te halen. Mijn portemonnee houd die drang gelukkig tegen. En dan schrijf je er maar een stukje over. Omdat je ze toch ook best wel heel erg mist, die koekjes. Ach wie weet komt er binnenkort bezoek en mag ik een pak koekjes in huis halen van mezelf. Wie weet... En tot die tijd... Tsja. Een appel is ook best lekker :)

Nog een verslaving 

©JaneOnira

De oerkracht van een mens

Het werken in een ziekenhuis. Een altijd afwisselende baan. Elke dag weer anders. Totaal anders soms. In de ene kamer geluk. In de andere kamer verdriet.

Ik verbaas me altijd weer over de kracht die mensen in zich hebben. De vechtlust die vaak ineens naar boven komt als men wordt geconfronteerd met een zorgwekkende diagnose. Alsof vrijwel iedereen over een soort overlevingsdrang beschikt. Een wilskracht. Een vechtlust. Dat kan mij echt versteld doen staan.

In het ziekenhuis gebeuren veel goede dingen. Gelukkig worden er nog steeds veel mensen beter gemaakt. Alleen die mensen zien de werknemers van een afdeling meestal niet meer. Deze mensen gaan naar huis en komen misschien nooit meer of alleen op de polikliniek. Heel af en toe dat er eens iemand langskwam, een kaartje stuurt, of dat we via-via horen dat het goed gaat. Mooie berichten waar men als afdeling erg blij mee is. Dat is hoe het hoort en zou moeten. Dat is waar de kracht vandaan wordt gehaald als er weer eens teveel mensen wegglijden.

Soms is er zo’n periode. Raar maar waar. Zo’n periode dat de mensen hard gevochten hebben maar het niet heeft mogen baten. Het lijkt soms in golven voor te komen. Dat zijn moeilijke periodes, ook voor het personeel. Mensen die ze hebben mogen leren kennen en helaas niet meer onder ons zijn. Die het leed geleden hebben. Die niet meer hoeven te vechten. Die hun laatste adem hebben uitgeblazen.

Erg opbeurend is dit stukje niet. Dat is het werk soms ook niet. Het hoort bij het leven. Je weet waar je aan begint als je gaat werken in een ziekenhuis. Maar dat maakt het niet makkelijker. Hoe vaak je zoiets ook mee mag maken, wennen doet het (gelukkig) nooit.

En soms rouw ik. Dan treur ik om hen waarvan het vechten niet gebaad heeft. Om als die mensen die ik ooit heb mogen ontmoeten. Om de naasten de verder moeten met een groot gemis. Het leed dat sommige mensen moeten lijden. Soms huil ik er even om.

Dan is er weer een nieuwe dag. Een dag waarop ook weer veel mensen beter gemaakt worden. Waar gelachen wordt. Waar geleefd wordt. Waar de oerkracht van de mens weer zichtbaar wordt. Het leven is heel veel waard.

Ook hier 

©JaneOnira

Divali, het lichtjesfeest

Vandaag; 26 oktober 2011, is het Divali. Divali is een belangrijk Hindoestaans feest wat zijn oorsprong heeft in India. Lang geleden was ik er zo onder de indruk van, dat ik er nog steeds jaarlijks aandacht aan besteed.

De achtergrond

Divali wordt (volgens Wikipedia) symbolisch bedoeld als “de overwinning van het goede over het kwade, overwinning van het licht over de duisternis, overwinning van de gelukzaligheid over de onwetendheid”.

Religieus gezien valt Divali steeds weer op een andere dag maar vindt eigenlijk altijd in oktober en/of november plaats. Eigenlijk wordt het 5 dagen gevierd, elk met eigen mythen en rituelen. De 3e dag is dan vandaag waar het volgens de Hindoestaanse kalender een donkere nacht is.
Tijdens Divali wordt de god Lakshmi vereerd. Er zijn vele verhalen achter Divali.  Lakshmi is de godin van rijkdom, welvaart, liefde, geluk en vrede.

De viering van Divali

De mensen en hun huizen horen rein te zijn bij Divali; zuiver en schoon. Men dient vergetarisch te zijn, en niets te eten waarvoor dieren lijden, worden gebruikt of voor worden gedood. Er wordt veel zoete hapjes gemaakt en uitgedeeld. Er worden Diya's aangestoken. Dit zijn van klei gemaakte kommetjes die je vult met pit en olie, en aansteekt op het moment dat het donker gaat worden. Uiteraard voorafgegaan door bidden. In elke (belangrijke) kamer wordt een Diya geplaatst. Bij het branden van deze lichtjes nodig je Lakshmi uit om naar het huis te komen, en de bewoners te zegenen en te beschermen.

Mijn "viering"

Uiteraard ben ik een leek, en weet ik er alleen maar van wat ik toen heb gezien, geleerd en er over heb gelezen. Natuurlijk weet ik heel veel dingen niet, en voer ik waarschijnlijk rituelen niet of niet goed uit. De gedachte achter Divali vind ik mooi. Toen ik in India was, was het zo mooi. Al die lichtjes overal. Het lekkere vegetarisch eten en de ontzettend lekkere zoete hapjes. Het vuurwerk. We waren daar maar op vakantie, maar kregen wel allerlei lekkers aangeboden. Daardoor besteed ik er nu nog aandacht aan. Ik vind het een mooie gedachte om het huis en jezelf te reinigen, om God te eren en bescherming en zegening te vragen over je huis. Dat je thuis een veilig huis mag zijn en dat het een nieuw jaar wordt vol met voorspoed.

Op een dag als vandaag ben ik vegetarisch, maak ik het huis schoon, brand ik vanavond wierook en diya's. Ik doe het vast niet zoals het 'hoort', ik doe vast dingen verkeerd, niet goed, of wat dan ook. Maar ik doe het wel met mijn hart. Omdat ik erin geloof en hoop dat het bescherming bieden zal.

Divali

©JaneOnira

Onregelmatig werken

Mijn ervaring 

Ik heb lange tijd onregelmatig gewerkt, en zo af en toe draai ik nog eens een dienstje hier of daar. Af en toe ja, want als vaste baan wil ik het niet meer.

Hoewel ik nog geen 30 ben, ben ik niet meer zo flexibel als dat ik was. Toen ik nog alleen woonde was het makkelijk om onregelmatig te werken. Ik werkte en mijn leven plande ik daaromheen. Afspraken werden gemaakt aan de hand van mijn rooster. Ik sliep uit voor een avonddienst en sliep voor voor een nachtdienst. Het huishouden hield ik niet zo heel consequent bij, maar ja ik was alleen dus wie had daar last van? Natuurlijk was ik altijd moe en vonden mijn darmen die onregelmatigheid ook niet altijd leuk. Toch maakte het me niet uit, ik deed het gewoon.

Tot een paar jaar geleden. Ik kreeg een vaste relatie en ineens vond ik die onregelmatigheid niet meer zo leuk. Hij werkte gewoon regelmatig, was ’s avonds, in de weekenden en op feestdagen altijd vrij. Ik niet. Ik moest hem weer eens teleurstellen. Samen naar een oud- en nieuwfeest? Sorry, ik moet werken. Even gezellig mee naar die ene verjaardag? Nee dan zit ik echt midden in mijn nachtdienst. Een weekend overkomen? Nee dat weekend moet ik net werken. Samen uit eten dan dinsdag? Nee, dan heb ik een avonddienst.
Soms gebeurde het dat we elkaar echt een poos niet zagen, of maar heel kort, omdat mijn rooster dat niet toeliet. Uiteindelijk zijn we samen gaan wonen en werd het wat makkelijker, je komt elkaar weer wat vaker tegen.
Toch bleef het aan mij knagen, ik vind die onregelmatigheid helemaal niet meer zo leuk!

Natuurlijk heeft het onregelmatige ook weer zijn voordelen. Het levert extra geld op. Dat is altijd lekker. Je bent doordeweeks nog eens vrij waardoor je lekker rustig de stad in kan gaan. Als je een lang weekend weg wilt plannen, of zelfs een weekje weg, kan je dat soms zodanig plannen dat het je ook geen vrije dagen kost. Als je een avonddienst hebt kan je ’s ochtends nog van alles doen, net als de eerste dag je de nachtdienst in gaat.

Toch begonnen de nadelen mij steeds zwaarder te wegen. Op een gegeven moment kreeg ik rugklachten. Ik kwam lange tijd thuis te zitten. En ondanks de pijn genoot ik er stiekem wel van. Wat was het heerlijk om zoveel thuis te zijn! Wat was het fijn om weekenden altijd samen vrij te zijn  en ’s avonds samen op de bank te hangen. En ik was zowaar met zowel Kerst als Oud- en Nieuw vrij! Daar genoot ik van. Misschien nog het meeste voordeel; ondanks de pijnklachten zat ik beter in mijn vel. Onregelmatig werken maakte me vaak erg prikkelbaar. Emoties die heen en weer vliegen. Snel geprikkeld zijn. Daar had ik ineens geen last meer van! Plus voor het eerst sinds jaren werkte mijn darmen weer normaal. Ik wist niet eens meer hoe dat voelde en hoe prettig dat was.

Langzamerhand verbeterde mijn rugklachten en begon ik weer met werken. Ook weer onregelmatig. De prikkelbaarheid en darmproblemen, het vermoeide gevoel continu, het kwam allemaal weer terug en het werk ging mij steeds meer tegenstaan. Nu heb ik een tijdelijk iets waardoor ik een veel regelmatiger leven heb en daarmee ook gelukkiger ben. Het is maar tijdelijk en het zal snel over zijn, dan zal ik weer terug moeten naar volledige onregelmatigheid. Iets wat ik niet wil, af en toe een dienstje bevalt juist zo goed. Dus surf ik me suf op zoek naar passende vacatures, om toch die onregelmatigheid voorgoed vaarwel te kunnen zeggen.

©JaneOnira

Het feest dat Sinterklaas heet

 Sinterklaas

 Al een aantal jaar vier ik met een groep vrienden Sinterklaas. We begonnen met surprises en gedicht voor elkaar maken. Lootjes trekken dus. Later werd het door tijdgebrek wel lootjes trekken maar dan hoefde je alleen maar een leuk cadeau en een gedicht erbij te maken. Geen surprises meer dus. Daar was ik erg blij mee. Een gedicht maken lukte me wel. Sterker nog; dat vond ik ook altijd erg leuk. Mijn uitdaging was om een erg lang gedicht te maken. Handgeschreven. Vellen papier aan elkaar plakken, volschrijven en dan weer oprollen. Uiteraard zat het gedicht vol flauwigheden want dat mag met Sinterklaas.

Nog wat later nam de tijdsgebreken toe, maar was er wel de wens om een traditie in ere te houden. Om toch als vriendengroep in ieder geval eens per jaar bij elkaar te komen. Gezellig gourmetten (ook dat was inmiddels traditie geworden) en hetgeen wat we nu alweer een paar jaar doen; het Sinterklaasspel. Misschien ken je het wel. Op internet zijn verschillende spelregels te vinden. Wij hebben er eentje die we naar ons zin maken.

Al in oktober wordt er druk heen- en weer gemaild om een geschikte datum te vinden dat iedereen kan. Het streven is het wel rond Sinterklaastijd te doen, maar helaas lukt dat niet altijd waardoor we ook weleens in februari nog Sinterklaas gevierd hebben. Het leukste is natuurlijk wel ook het gewoon rond 5december te doen, dus daar blijven we altijd naar streven.

Vervolgens begint de discussie voor welk bedrag we cadeautjes gaan kopen. Bij het Sinterklaas spel is namelijk de bedoeling dat we allemaal voor een bepaald bedrag kleine, maar wel leuke/nuttige, cadeautjes kopen. In het begin hadden we ons als doel gesteld vooral veel cadeautjes te kopen wat resulteerde in een tafel vol cadeautjes waar dan een aantal fopdingen bij zitten, losse tampons of maandverband, aardappelmannetje,  een enkel servetje, of een paar rietjes bij elkaar ingepakt. Daar wilden we vanaf. Het bedrag is wat opgehoogd en daarvan kopen we dus wat duurdere maar daarmee ook leukere en nuttige cadeaus. Uiteraard blijven de kaarsen, servetten, schoonmaakdoekjes en schuursponsjes terugkomen, maar nu ook met wat leukere en duurdere cadeaus. Een goed boek bijvoorbeeld, een dvd, een paar sokken, leuke dingen voor in huis. Van alles. Het blijft elk jaar weer een uitdaging om nog leuke cadeautjes te vinden voor niet al te veel geld, die ook echt nuttig zijn en waar je wat aan hebt. Lekker de winkels afstruinen dus.

Alle cadeautjes worden op die avond bij elkaar op tafel gelegd. Daarnaast heb je nodig; de spelregels en een dobbelsteen. Iedereen gaat aan tafel zitten en... dobbelen maar! Omstebeurt mag je met de dobbelsteen gooien en afhankelijk van het aantal ogen dat je gooit en de spelregels die je hebt; pak je een cadeau van de stapel, leg je er een weg, moet je een cadeau van jezelf aan een ander geven, moet je jouw beurt overslaan, een opdracht uitvoeren, een cadeau van een ander afpakken of bijvoorbeeld een beurt overslaan. Die opdrachten kunnen ook variëren van een cadeau bij een ander afpakken, een Sinterklaasliedje zingen en van plaats verwisselen met iemand naar keuze of met degene die het minste aantal cadeaus heeft. Het spel bestaat uit meerdere rondes die je een aantal minuten speelt met vergelijkbare opdrachten. Uiteindelijk is de tafel wel leeg en zijn alle cadeaus wel verdeeld. Niet altijd even eerlijk, maar ja, dat is het spel. Tot slot, bij de laatste ronde, zouden de cadeaus dan eventueel uitgepakt mogen worden. Iets wat wij niet doen omdat dat de pret wegneemt. Een mooi ingepakt cadeau kan erg gewild zijn maar uiteindelijk iets heel stoms bevatten. Dus dat uitpakken bewaren we voor het allerlaatst wanneer het spel gespeeld is. Omstebeurt pakken we dan steeds een cadeau uit. En achteraf wordt er natuurlijk flink geruild.

Het is een vreselijk spel. Je wordt er ontzettend hebberig van. Ik zie mezelf niet als materialistisch. Ik zie mezelf niet als een echte spelletjesspeler. Ik ben helemaal niet fanatiek in sport of spel. Maar hierbij.... Dit spel is echt naar. Ik wordt er echt hebberig van. Zoveel mogelijk cadeaus willen hebben. Goed naar die cadeaus kijken en goed aan voelen, alvast raden wat het mogelijk zou kunnen zijn, wat er in zou kunnen zitten.
Zet een paar van die vrouwen bij elkaar en je begrijpt waarom de wederhelften al uit huis vluchten als ze horen dat “Sinterklaas met de meiden” dit jaar bij hun in huis wordt gevierd. We zijn ook vreselijk. Gillen en lachen. Hysterisch worden. Chagrijnig worden. Dat gebeurd ook wel eens als je net een hoop leuke cadeaus denkt te hebben verzameld en je van plek moet wisselen met iemand die niets heeft. Hoe frustrerend is dat? Of dat je op het einde maar weinig cadeaus hebt, en dan ook nog eens van die flut cadeaus. Tja, dat is het risico van het spel. Gelukkig zijn wij de minste niet en soms toch best lief voor elkaar zodat er misschien toch –met wat moeite maar uit schuldgevoel- een klein cadeautje uit de eigen gewonnen verzameling gegeven kan worden aan degene die echt pech heeft gehad.

Zo zitten we nu alweer aan het eind van oktober. Een datum is bijna geprikt. De zoektocht naar zoveel mogelijk leuke goedkope cadeaus begint...

Sites met spelregels zijn onder andere:

http://www.dobbelspel.nl/

http://www.kruidvat.nl/domains/default/pages/content/S2/sinterklaas-dobbelspel.aspx

©Jane Onira

Ik wil niet douchen!

 Nee-ik-wil-niet-douchen!

Het gebeurt vaak. De peuter/kleuter moet gaan douchen maar vind dit vreselijk. Gilt alles bij elkaar. Gaat volledig in verzet en hem of haar laten douchen is een ramp. De hele buurt geniet mee van de strijd en jij wordt moe om die strijd continu aan te gaan. Wat kan je doen?

Dat peuters en kleuters het eng vinden om te douchen is geen onbekend verschijnsel. Vele kinderen hebben er last van. Vaak gebeurd het van de overgang van het badje naar de douche, na een nare ervaring van shampoo in het oog, of ineens uit het niets dat kan ook.

Probeer bij het kind na te gaan waarom die zo bang is. Vraag ernaar. Vind je het eng? Waarom vind je het eng? Niet elk kind zal daar een antwoord op kunnen geven maar probeer het eens. Indien het kind er wel antwoord opgeeft kan je proberen er gericht wat aan te doen zodat die angst en de strijd verholpen wordt, of in ieder geval, een stuk minder wordt.

Een kind kan bang zijn voor het geluid. Een douche maakt nog best wel herrie in die kleine oren. Het wordt dan als bedreigend gezien. Een muziekje kan helpen. Zet een leuk deuntje op wat je kind erg leuk vind om te horen. Of ga samen zingen.

Een andere angst kan zijn dat het water of dat er shampoo in de oren en ogen komt want dat is natuurlijk geen fijn gevoel. De belofte dat je heel voorzichtig zal doen kan helpen of een washand voor de ogen laten houden. Ook het kind even laten wennen aan het water door er alleen een arm, been of rug onder het water te zetten (en niet direct het hoofd) kan helpen. Daarna kan het kind even zijn of haar hoofd onder het water doen met de belofte dat het daarna nog een keer moet om de shampoo uit te spoelen en dat je voorzichtig zal zijn. Een kleine beloning er tegenover stellen wil ook nog wel eens helpen, bijvoorbeeld een sticker krijgen als het kind even twee keer met zijn hoofd onder het water is geweest.

Ook kan er angst zijn omdat het water pijn doet aan het hoofd. De kraan wat zachter zetten of het kind zelf de kraan laten bedienen (of het samen doen) kan al erg helpen. Eventueel zou je nog wel de douche aan kunnen zetten en dan het kind er rustig onder zetten en dan met je handen of met een klein bakje het water over het hoofd doen, zodat het kind niet de stralen op het hoofd voelt maar wel aan de douche kan wennen.

Beloningen kunnen sowieso goed werken. De belofte dat na het douchen iets leuks gedaan mag worden. Net als het kind rustig laten wennen aan het water. Eerst een arm, dan een been, dan inzepen zodat het kind wel onder het water moet staan om af te spoelen, de rug en dan het hoofd. Vaak zal je zien dat het kind het toch wel lekker vind en er niet meer onder vandaan wilt. Er een spelletje van maken kan ook weleens helpen, of samen douchen, dat is meteen ook een stuk minder eng en is ook verstandig om te doen om het kind te laten wennen.
Het kind laten meehelpen. Samen de kraan aanzetten, zelf wassen en zelf met een bekertje water over het hoofd gieten. Het kind krijgt daardoor zelf meer controle.

Rustig blijven en niet teveel ingaan op de angst het huilen of het krijsen. Volhouden is een kunst en soms erg moeilijk als het steeds zo’n strijd is. Het is echter wel belangrijk, wat moet dat moet en dat moet een kind ook leren. Op een gegeven moment zal het kind zien dat het allemaal meevalt en een paar jaar later is het kind niet meer onder de douche vandaan te krijgen!

©Jane Onira

 

Vakanties voor mensen met een verstandelijke beperking

Holiday

Organisaties

Er zijn diverse organisaties die vakanties aanbieden voor mensen met een verstandelijke beperking. Al een aantal jaar werk ik voor een zo’n organisatie met heel veel plezier als vrijwilliger. Verscheidene vakanties heb ik al begeleid; in Nederland, Duitsland, Engeland en Portugal. Met kinderen, met jongeren, met minder validen en met volwassenen.

Verstandelijke beperking

Er zijn ontzettend veel mogelijkheden voor deze mensen. Belangrijk is dat ze op vakantie kunnen en het aankunnen om even weg te zijn uit hun bekende omgeving. Mensen met een verstandelijke beperking, al is deze misschien maar licht, hebben vaak enige begeleiding nodig om op vakantie te kunnen. Zelf kunnen ze niet zo goed met hun geld omgaan, of zouden ze niet weten waar ze allemaal heen kunnen gaan of wat ze kunnen doen. Er zijn ook vakanties te vinden voor als ze slecht ter been zijn of meer zorg nodig hebben. De keus is het grootst voor de mensen met een lichte verstandelijke beperking en alleen wat begeleiding nodig hebben.
Ze kunnen zelf keuzes maken in wat voor een vakantie ze willen; actief of juist niet. In binnenland of buitenland. Een fietsvakantie of met de boot. Op een camping of in een hotel. Met een grote groep of juist in een klein groepje. Allerlei mogelijkheden zijn er.

Begeleiden

Als begeleider is je doel natuurlijk om deze mensen een geweldige vakantie te bezorgen. Samen met je medebegeleiders, hoeveel je er hebt is afhankelijk van de grootte van de groep vakantiegangers en de zorg die ze nodig hebben. Uiteraard is en blijft het vrijwilligerswerk, als je op een reis wordt ingedeeld wat je niet ziet zitten kan je dat aangeven. Bij de meeste organisaties is er een trainingsdag speciaal voor de begeleiders om je eigen kwaliteiten te verbeteren en kennis te maken en ervaringen te delen met andere vrijwilligers.
Handig is om van te voren goede afspraken te maken als begeleidergroep. Wie gaat wat doen, wie is waar verantwoordelijk voor. Wie kookt er, wie rijdt er, welke deelnemers gaan mee en wat hebben ze nodig, wie past op de medicijnen, wie let of die deelnemer zich wel scheert, wie beheert de financiën, wie helpt die persoon onder de douche, wat kunnen we in de vakantie gaan doen etc. Een goede voorbereiding is belangrijk voor een geslaagde vakantie!

De vakantie

Na alle voorbereidingen is het zover en begint dan eindelijk de vakantie! Iedereen zal er zin in hebben, sommige deelnemers zijn er misschien al weken mee bezig. Vaak kennen ze elkaar niet eens, maar dat maakt niet uit. In al die jaren dat ik dit doe is er nooit echt een ruzie geweest. Iedereen is natuurlijk ook in een vakantie stemming. Niveaus kunnen nogal eens verschillen maar dat maakt het ook wel leuk. Het is een uitdaging om deze mensen te leren kennen en ze te laten lachen. Want dat is wat je wilt; deze mensen een plezierige vakantie bezorgen. Een vakantie vol ongegeneerd gek doen, plezier maken, grapjes uithalen, bonte avond houden en vooral heel veel lachen!

Ook doen?

Doe het eens en je zal zien hoe leuk het is. Wat je achtergrond is maakt helemaal niet uit. Of je nou putjes schept, elke dag achter een bureau zit of in de bouw werkt; het maakt niet uit. Plezier maken kunnen we allemaal en mensen helpen die niet zelfstandig op vakantie kunnen, kan ook iedereen. Bedenk wat hun leuk vinden en speel in op de behoeften van de mensen die meegaan. Het is vrijwillig; je verdiend niets en het kost je niets. Maar het levert heel veel op. Het geeft ontzettend veel voldoening en voor jezelf ook gewoon een supervakantie! Gebruik je humor. Doe eens gek. Laat jezelf eens gaan en je zal zien... Je maakt een ander blij. En niets voelt beter dan een glimlach waar jij aan bijgedragen hebt!

©JaneOnira

Bruiloften; een gruwel of niet?

Je broer, zus, vriend, vriendin, neef, nicht, oom, buurvrouw, collega... Iemand gaat trouwen. Hoera! Wat een feest.
De ene bruiloft is de andere nog niet, daar kan ontzettend veel verschil in zitten. Bruiloften waar kosten nog moeite voor worden gespaard of juist hele goedkope, kleine en intieme bruiloften. Het één hoeft niet perse beter of meer te zijn dan de ander. Een grootse bruiloft met een groot spetterend feest is misschien helemaal zo leuk nog niet in tegenstelling tot die ene bruiloft waar alleen een handvol goede vrienden en familie bij was.

Het leuke aan een bruiloft of juist het meest vreselijke zijn: “de stukjes”. U weet wel; de stukjes die ‘erbij horen’. Die stukjes van familie of vrienden. Zo’n vreselijk ABC wat niet te verstaan is Of een spel waarbij de helft niet meedoet of een enorme chaos doet laten ontstaan. Een toneelstukje live on stage om de bruid of bruidegom eens lekker een hak te zetten (want ja nu kan het) wat erg slecht is voorbereid. Of wat dacht je van een ge-wel-dig lied, waarvan iedereen de tekst krijgt om mee te zingen maar de melodie niet goed kent? Of een zelfgemaakt zeer amateuristisch filmpje. Ook zoiets. Iedereen die 'verplicht' staat te lachen, en "oh wat leuk" uitroept terwijl ze heel hard denken 'ik hoop dat ze dat niet bij mijn bruiloft doen'. Dat soort stukjes.

En dan, tsja, dan zit je in zo’n situatie. Eén van je beste vrienden gaat trouwen. Hartstikke leuk natuurlijk. Je wilt ook wel iets doen, want ja dat ‘hoort er toch bij’. Daarbij is het toch ook wel leuk als je jarenlang allerlei lief en leed gedeeld hebt met elkaar om dan de aanstaande bruid weleens even duidelijk wil maken waar ze aan begonnen is. (lees: de bruidegom eens lekker te kijk zetten, want dat is eigenlijk toch best leuk).
Je weet wel vanuit alle ervaringen in het verleden; een goed stukje begint bij een goede voorbereiding. Dus je begint alvast met denken. En denken. En denken... wat zal ik toch eens gaan doen?

Wedding

©JaneOnira

De hectiek van de week

Soms heb je ineens van die hectische periodes in je leven. Dat er ineens van alles moet en er van alles gebeurd. En dat dan ook nog eens tegelijkertijd. Uiteraard. Want als er iets gebeurd, moet er natuurlijk meteen nog heel veel meer gebeuren. Zodanig dat het leven even op de kop staat en je druk bent met van alles en niets. Weinig eten. Weinig slapen. Hard werken en tussendoor van alles doen en regelen.

Afgelopen week

was zo'n week. Zo'n hectische week met allerlei onvoorziene omstandigheden. Niets aan te doen. Knop omzetten en er doorheen gaan. Of je nou wilt of niet. Je moet jezelf er doorheen slaan want er zit niets anders op. Op zo'n moment kan je ook niet veel meer dan dat. Je gaat mee in de roes en in de flow. Niet teveel nadenken maar gewoon doen. Het allemaal maar over je heen laten komen en doen wat je moet doen.

Een nieuwe week

En zo ben je weer dagen verder. Alles komt ineens weer wat meer tot rust. De bezinning komt. Het nadenken ook wat overigens niet altijd even goed is voor een mens. Je kan jeelf er behoorlijk mee gekmaken, met dat nadenken. Je eigen brein die je wakker houdt of zenuwachtig maakt.
Net als de vermoeidheid die daar ineens is en de eetlust die ook wonderwel nog bestaat. Je slaapt een dag lang. Je eet weer eens een goede verse gezonde maaltijd. Je komt weer een beetje bij. Je schrijft hier en daar wat van je af. Je geeft het een plekje voor zover het nu kan. Afwachten op alles wat nog komen gaat. Accepteren dat je geen controle hebt, dat je er geen controle over kan uitoefenen. Het laten rust en doorgaan. Afwachten. Alles komt uiteindelijk weer helemaal goed.
Here I am again!

 Hectiek

©JaneOnira

Het weer, altijd weer het weer!

Het weer

Er is al veel gezegd en geschreven over het weer. Volgens mij is ‘het weer’ het meest besproken onderwerp. Hoe vaak zeg je niet –als je even niets anders weet te zeggen- iets over het weer?  Dat is ook heel makkelijk want iedereen heeft er wel iets over te zeggen. Hoe vaak klagen we dan ook met ons allen over het weer? Ik zal u zeggen; heel erg vaak. Sorry, precieze cijfers ontbreken ten gevolge van het onmogelijk kunnen bijhouden. Zo vaak dus.

Nu wil ik daar ook graag aan meedoen. Ik ben de afgelopen tijd zo druk geweest met andere dingen dat ik eerlijk waar veels te weinig heb geklaagd over het weer. Ik had er gewoon geen tijd voor. Geen aandacht voor. Ik wist soms niet eens wat voor weer het was buiten; het drong niet tot me door. Raar maar waar, zo kan het ook. Een vreemde gewaarwording voor mij als onvervalste klager.

Een mooi voorjaar hebben we gehad (weet u het nog?), maar vaak toch wel echt te warm of te droog. Een zomer vol met regen. Heerlijk (not). En nu is er dan de herfst. Een veels te korte nazomer hebben we gehad met een heerlijk zonnetje. Daar klaag ik niet over, laat dat duidelijk zijn. Ik hou van de zon! Tijden veranderen echter snel en een week na dat lekkere zonnetje is het echt volop herfst. Veel wind, regen en kou. Brrr. Niets aan. Het enige positieve is dat er weer over te praten valt als je niet weet wat te zeggen. En, laten we eerlijk zijn, het is soms ook echt fijn om te klagen.

En hoe gaat de winter worden? Gaat dat weer ijskoud worden vol met sneeuw? ’s Ochtends eerder weg moeten om de autoruiten van ijs te ontdoen en in sneeuwbuien en ongestrooide wegen naar werk te rijden?
We gaan het meemaken, we zullen zien wat het weer ons brengt om daar dan weer eens lekker over te kunnen klagen.


©JaneOnira

Ik hou van eten!

Eten 

In alle eerlijkheid

Ik hou van eten. Ik vind het geweldig om te eten. Ik zou de hele dag door kunnen eten. Met gemak. Geen enkel probleem. Dat ik het niet doe is een ander verhaal, maar ik zou het wel kunnen. En wat voor eten maakt dan niet eens zoveel uit. Een tussendoortje, het ontbijt, de lunch of het diner; het is allemaal lekker!

Het borrelen van de buik, een knorrende maag en een hoofd die roept 'mmm eten, eten, eten!' Best lastig. Want ja onbeperkt je gang gaan en alles eten wat je maar tegenkomt kost ten eerste erg veel geld, en ten tweede is het bovenal erg slecht voor de gezondheid. Zeker als je, net als ik, een voorliefde hebt voor juist wat ongezond eten.

De geur van eten

Goed eten verleid je al met de geur. Denk aan de geur van vers gebakken brood, of van het gebruik van allerlei lekkere kruiden. Zodra je denk 'jammie' gaat het rammelen daar in die buik. Tenminste; zo werkt dat bij mij. Een geur kan mijn trek in eten doen toenemen. Vooral als je ergens binnenstapt en er een heerlijke geur je tegemoetkomt. Ach, wat is dat heerlijk!

De smaak

Eten moet natuurlijk wel lekker zijn. Schijn bedriegt. Gelukkig is dat met eten wat mij betreft zeldzaam. Als het lekker ruikt, er lekker uitziet dan smaakt het ook lekker. Zo hou ik bijvoorbeeld totaal niet van bloemkool. De geur staat me dus al tegen. Als ik het op een bord zie vind ik het eten ook al meteen minder lekker. Gelukkig; smaken verschillen.

Alleseter

Nou zou je bijna denken dat wanneer je van eten houd, je ook echt veel lust. Dat is bij mij dan weer niet het geval. Ik ben een kieskauwer eerste klas, hoewel dat met de jaren wel wat beter wordt. Er zijn heel veel dingen die ik niet lust, ook niet als ze op een of andere speciale manier bereid wordt en het nog lekkerder zal zijn. Ik lust gewoon veel niet. En hetgeen wat ik lust is niet altijd even gezond, maar wel in allerlei variaties te eten.

Gezondheid

Je zou bijna denken dat als iemand zoveel van eten houd, dat die persoon ook wel erg dik moet zijn. Dat is bij mij niet het geval, ik kan wel mate houden. Ik hou van lekker eten, maar wel in mate. Gewoon niet te veel ongezonde dingen in huis halen is voor mij de truc. Haal ik weleens wat lekker ongezond dan is het ook zo op. Wat je niet hebt kan je ook niet eten dus dat werkt voor mij echt het beste. En blijven bewegen natuurlijk zodat af en toe best wel eens wat extra's gegeten mag worden.

Verzadiging

Ken je het gevoel van verzadigdheid? Dat je vol zit? Dat je echt denkt 'ha wat heb ik toch ontzettend lekker gegeten' Heerlijk toch dat gevoel?
Het blijft altijd wel oppassen dat je niet te ver doorslaat met als gevolg pijn in de buik en een avond wc-hangen. Is altijd weer zonde van het lekkere eten. Veel fijner is om rustig ervan na te genieten dat je toch zo ontzettend lekker gegeten hebt.

Gezelligheid

Waar mijn liefde voor eten vandaan komt?
Ik link het met gezelligheid. Het is een gevoelskwestie. Een gevoel van warmte en nostalgie. De herinnering aan gezellige maaltijden of de warmte in huis. Iets eten is altijd leuker als je het met meer mensen doet. Die warme maaltijd smaakt veel beter als je met z'n allen gezellig aan tafel zit. Die reep chocolade smaakt veel beter als je die samen deelt. Eten brengt saamhorigheid. Eten maakt gelukkig, of tenminste, het geeft even een geluksgevoel. Heerlijk.

©JaneOnira

Zorgen maak je zelf

Zorgen

Een mens kan zich veel zorgen maken. Dat kan ook echt over van alles zijn. Over werk, familie, vrienden, relatie, ziekte, financiën. Noem maar iets op en je kan wel iets bedenken waar je je zorgen over maakt. Wij mensen doen dat nu eenmaal.

Iedereen zal het wel herkennen; het ratelt maar door en door in je hoofd. Je weet het allemaal niet meer. Zoveel zorgen...
Wat kan je eraan doen om je toch iets beter te voelen?

-       Scheid je zorgen en verhelder ze

Bepaal voor jezelf waar je zorgen nou precies liggen. Is dat werk, die ene broer, die goede vriendin of de financiën? Maak onderscheid en verhelder ze. Waar maak je jezelf eigenlijk zo zorgen over?

-       Schrijf het op

Alles, schrijf alles op wat er maar in je op komt over de zorgen die je hebt. Schrijf het (eventueel per kopje) van je af. Dat geeft al veel lucht en helpt je ook om de zorgen duidelijker te krijgen.

-       Praat

Praat erover met anderen. Met mensen die je vertrouwd. Of als je dat niet goed kan kijk eens naar online mogelijkheden. Er zijn diverse sites waar je met iemand over je problemen kan chatten. Of bel naar een anonieme telefonische hulplijn. Ook die zijn er genoeg. Dit zijn allemaal mensen die er zijn en graag naar je verhaal willen luisteren. Vaak wordt het dan al snel helderder in je hoofd en komt er meer een gevoel van opluchting.

-       Bekijk je mogelijkheden

Kijk eens goed naar je zorgen. Zijn ze echt zo onoverkomelijk? Of maakte jij je drukker in je hoofd dan de problemen werkelijk zijn?
Kijk wat je zou kunnen doen om de zorgen weg te nemen of te verlichten. Heb je zelf iets in de hand? Probeer dan te bedenken wat je eraan zou kunnen doen en maak een plan. Je zal zien dat het dan al makkelijker wordt, en je zorgen al kleiner lijken; je kan er tenslotte iets mee doen.

-       Relativeer

Soms zijn zorgen moeilijk in woorden te vatten. Soms heb je zelf weinig invloed op de problemen en de oplossingen daarvan, hoe graag je dat ook zou willen.
Hoe stom het misschien ook klinkt; probeer te relativeren. De situatie kan altijd erger (al voelt dat niet zo). Het komt ook wel goed, op den duur leer je ermee om te gaan. Probeer dat voor ogen te houden, hoe moeilijk dat ook is.

Zorgen verdwijnen niet zomaar. Je kan ze tijdelijk wegstoppen maar dan komen ze altijd (in alle hevigheid) weer terug. Probeer ze daarom altijd goed in de ogen aan te kijken. Wees eerlijk naar jezelf. Zoek eventueel hulp of begeleiding als het je allemaal teveel dreigt te worden.

Pas goed op jezelf, want als jij jezelf voorbij loopt wie doet er dan voor jou zorgen?

©JaneOnira

Naar de markt!

Markt

Het is zaterdagochtend. Ik ben al vroeg wakker, druk in mijn hoofd met alles wat ik nog wil gaan doen vandaag. Op zaterdagochtend is er de markt hier in het dorp. Een grote markt ook wel moet ik zeggen. Vandaag wil ik het een en ander halen. Morgen krijg ik eters en ik wil eens een recept, die ik ooit gekregen heb maar nooit gemaakt, gaan uitproberen.
Zo gezegd, zo gedaan. Douchen, aankleden en een boodschappenlijst gemaakt.

Op naar de Markt!

Het is nog vrij vroeg dus nog best rustig. Helaas is het weer niet al te best; af en toe komt de regen met bakken uit de hemel. Dat mag de pret niet drukken. Ik sta na lange tijd weer eens op de matkt.
Eigenlijk was ik het een beetje vergeten hoe het voelde om op de markt te zijn. Schreeuwende marktkooplui, hordes mensen, en van alles te verkrijgen. Ik weet nog wel waar wat ongeveer staat dus beweeg mij doelbewust over het terrein.

Eerst beginnen bij de poulier, dan door voor de verse groenten en de eieren. Voor een paar euro heb ik al een tas vol benodigdheden. Dat is echt een voordeel van de markt; voor weinig geld veel gezonde verse producten kunnen kopen. Vergeleken met de supermarkt ben je over het algemeen echt een stuk goedkoper uit.
Daarna nog even naar de toko. Nog geen voet binnen gezet en de geuren van allerlei lekkere kruiden komt je al tegemoet. Ik word geholpen door een aardige jongen en ik sta zo weer buiten. Alle benodigdheden voor mijn recept heb ik.
Over de markt loop ik weer terug. Het is inmiddels een stuk drukker geworden. De marktmensen overschreeuwen elkaar om de mensen naar zich toe te trekken. Het regent en het is best koud maar ze lijken het niet te voelen. Je ziet precies welke kramen het beter doen dan de andere, daar is het dan ook erg druk. Ondanks de regen zie ik veelal vrolijke gezichten.
De markt, het heeft voor mij altijd een bijzonder gevoel gehad. Als klein meisje ging ik vaak al met mijn moeder mee naar de markt. We liepen vroeger al best wel wat kraampjes af. Behalve de kleding en vis-kramen. Kleding haalde mijn moeder liever uit de winkel, en vis vond ze niet lekker; dus die werden al snel overgeslagen. Wel gingen we altijd langs de stroopwafel-kraam. Ik kreeg dan zo'n grote stroopwafel van haar, die vaak ook nog heel lekker warm was. Zacht waarbij het lekker aan je gehemelte bleef plakken. Vaak namen we ook een pakje stroopwafels mee wat we 's avonds bij de thee als gezin gezellig samen aten. En met een beetje geluk kocht ze eens van die stroopwafelkruimels. Zo'n zak vol met kruimels die ik dan met mijn broer moest delen.Wat vonden wij dat lekker zeg! Dat was echt een verwennerij!

Met een nostalgisch gevoel loop ik naar de auto. Op weg naar huis. De voorbereidingen voor het eten van morgen kan beginnen...

©JaneOnira

Een groots verlangen

Verlangen 

 

Stil staar ik voor mij uit. Mijn gedachten vliegen naar jou.
Naar hoe je praat, hoe je lacht, hoe je ruikt, hoe je voelt, hoe je proeft.
Ik mis je en het verlangen naar jou word alleen maar groter en groter.

 

Ik verlang

Ik verlang naar je ogen die mij zo indringend aankijken kunnen.
Ik verlang naar je mond die zo heerlijk smaakt
Ik verlang naar je lach die mij altijd weet te beroeren.
Ik verlang naar je stem die zo sexy klinkt en mij altijd weet op te beuren
Ik verlang naar je borst waar ik zo goed tegen leunen kan
Ik verlang naar je armen die je stevig om mij heen slaat
Ik verlang naar je handen die mij zo liefdevol kunnen aanraken
Ik verlang naar je rug die ik altijd mag masseren
Ik verlang naar je benen, ineengestrengeld met de mijne
Ik verlang naar je hersens, die zo ontzettend complex en intelligent zijn
Ik verlang naar je hart waar de ware jij achter heel veel muren verborgen zit
Ik verlang naar jou.

Uren die voorbij gaan. Dagen die weken worden. Weken die veranderen in maanden. Het maakt geen verschil. Het verlangen neemt niet af. Het neemt juist alleen maar toe.

Liefde

Wat kan je doen met zo’n verlangen? Het verlangen naar de liefde. De liefde die er is maar die er nu even niet echt kan zijn.
Ik weet het niet. Ik kan erover denken, ik kan erover schrijven, ik kan erover lachen en ik kan erover huilen.
Dat lucht op, zeker. Maar het is maar tijdelijk. De ene dag gaat het beter dan de andere dag; verdwijnen doet het niet. Het verlangen blijft en gaat gepaard met een gemis, en ook een angst. Wat heeft het leven voor ons in petto? Hoe zal onze toekomst zijn?

Daar is het verlangen weer. Het verlangen naar een rustig leven. Een gezond, fijn, goed, liefdevol, beschermd, veilig en vrij leven samen. Het leven zal nooit onbezorgd zijn, zo is het leven nu eenmaal niet. Maar van alles word je sterker.
Weer een verlangen. Het verlangen naar een nieuw lang leven samen. Met jou.

Just because I love you.

©JaneOnira

RIP Steve Jobs

Steve Jobs is gisteren overleden. Vele mensen zullen hem kennen als DE man van Apple.

Ontstaan van Apple

In 1976 richtte Steve Jobs samen met 2 collega’s Apple op. In 1985 verliet hij het bedrijf, naar zeggen wegens onderlinge interne problemen.
In 1996 stond Apple er niet goed voor. Steve Jobs kwam terug en begon met het introduceren van vele producten. Deze man stond aan de wieg van de iPod, iPhone en iPad. Hij heeft mede Apple op de kaart gezet. En daarmee ook de hele wereld aan zijn voeten gelegd.

Ziekte

Helaas kampte de man met gezondheidsproblemen. Alle lange tijd kwakkelde hij met zijn gezondheid, heeft hij kanker en een tranpslantatie gehad, werd weer ziek en helaas is hij gisteravond overleden.

De I...

Het bedrijf was inmiddels al overgedragen, en moet nu dus verder zonder de kennis, kunde en ideeën van deze man. Het schijnt dat hij overal altijd bovenop zat. Hij lette op de allerkleinste details en gebruiksgemak van het product, maar ook op de vormgeving en publiciteit. Dit maakte hem gehaat en geliefd. De draaiende motor van het bedrijf. Deze man heeft Apple groot gemaakt.

De wereld heeft veel te danken aan Apple

Absoluut. De iPod, iPhone en iPad zijn inmiddels onuitwisbaar in ieder straatbeeld. Kijk om je heen en je zal veel mensen met deze spullen zien rondlopen. En ik ook ben aangestoken door het ‘Apple’ virus. Heb je ooit gebruik gemaakt van een Apple, dan wil je nooit meer anders. Vergeet ook niet de computers en laptops. Apple onderscheidt zich in gebruikersgemak en vernieuwingen. Ik ben erg benieuwd of het bedrijf dat ook kan voortzetten zonder deze man.


Steve Jobs; Requiescat In Pace


http://www.volkskrant.nl/vk/nl/8487/Steve-Jobs/article/detail/2953347/2011/10/06/Jobs-was-een-briljante-CEO-maar-ook-een-heel-moeilijke-man.dhtml
http://www.bnr.nl/meernieuws/943212-1110/steve-jobs-leider-met-kort-lontje
http://www.nu.nl/internet/2634003/apple-oprichter-steve-jobs-overleden.html



©JaneOnira

Als ik toch eens...

 

Kon doen wat ik wilde

Dan had ik een perfect gelukkig leven. Dan ben ik volledig gezond en heb ik geen last van pijntjes hier en daar. Dan heb ik een fijne relatie en een kindje op komst. Dan woonden we in een mooi huis, een vrijstaand huis in een rustige omgeving maar wel dichtbij winkels. Dan heb ik een leuke baan met veel vrijheid. Dan kan ik mijn tijd zelf indelen. Dan studeer ik. Dan spreek ik veel af met vrienden en familie. Dan ben ik gelukkig.

En dan heb je een saai leven

Want als alles is zoals je wilt, dan is er niets meer om naartoe te streven. Niets meer om te bereiken. Ik vraag me af of je dan wel werkelijk gelukkig bent. Of je dan wel echt gelukkig kan zijn. Want als je alles al hebt dan is er toch niets meer aan?

Hoop doet leven

Het streven naar deze dingen maakt dat het leven waardevol is. Het streven naar geluk maakt je strijdlustig. Je wilt iets bereiken en daar ga je voor. Je hoopt dat alles goed komt, en alles zal ook goedkomen. Je leert je vanzelf aan te passen of doelen bij te stellen.

Niet alles loopt zoals je wilt

Zo is het leven niet. Hoe graag je het misschien ook zou willen, je hebt niet alles in de hand. En dat is best lastig. Zo zal je altijd geconfronteerd worden met nare dingen, met pijn, lijden en ziekte. Is het niet bij jezelf dan wel bij je naaste. Daar kan je jezelf niet tegen wapenen, daar kan je niets aan doen. Dat overkomt je.

What doesn't kill you makes you stronger

En zo is het.

Als ik toch eens....

Vul maar in. Streef dat na. Lukt het niet, dan lukt het niet. Dan stel je het doel bij en streef je dat na. Omdat je niet alles hoeft te bereiken om gelukkig te zijn. Geluk zit in kleine dingen, en niet helemaal in het behalen van de doelen die je hebt gesteld. Geluk zit in jezelf.

Je hebt altijd een keus

Het leven bestaat uit het maken van keuzes. Die keuzes bepalen waar je staat. Die keuzes maken jou tot wie je bent. Of het nu goede of slechte keuzes maakt; het leven is een groot leerproces.


©JaneOnira

Die oude kleine verkreukelde foto

De foto




Het is een foto van lang geleden. Er staat geen datum op helaas.
Een fotootje van mijn vader en mij, genomen in een fotohokje (bestaan die nog?). Een kleine ik wel te verstaan, en mijn vader met een enorm grote glimlach om zijn mond...

Als ik naar die foto kijk voel ik een heerlijke warmte door mij heen stromen. Mijn vader en ik. Hij leeft nog hoor, gelukkig want wat hou ik vreselijk veel van die man. Mijn lieve, blije papa. Een wat onhandige man soms. Een vriendelijke man, nooit kwaad in de zin. Een man met een hart van goud en altijd positief. Ondernemend. Altijd wat te doen. Sportief. Hard werken voor ons zodat we elk jaar gewoon op vakantie konden gaan. Veel leuke dingen doen. Samen fietsen, samen zwemmen. Er altijd zijn, zelfs nu nog. Hoewel ik al jaren op mezelf woon hoef ik maar een telefoontje of een sms’je te plegen en hij komt hierheen gesneld.

Ik geloof dat het nu zo’n zes jaar geleden is dat deze foto tevoorschijn kwam. Mijn ouders kregen een nieuwe keuken. Bij het slopen van de oude werd dit fotootje ergens in het puin gevonden. Een oude, kleine, verkreukelde foto.

Inmiddels staat hij al weer een aantal jaren op mijn bureau vastgeklipt in een speciaal daarvoor bestemde houder. Regelmatig kijk ik naar die foto en dan voel ik mij blij. Mijn ouders... Ze betekenen heel veel voor me, net als mijn broer. Misschien nog wel meer dan ze zich ooit zullen realiseren. Het is een zeer waardevol bezit.

Een tweede studie doen... Onbetaalbaar

Tweede studie

Ik zou het zo graag willen...

Studeren. Ik zou het zo graag willen. Ik verlang ernaar. Iets nieuws leren. Met mijn neus in de boeken duiken. Verslagen maken. Huiswerk maken. Het klinkt voor de meeste mensen waarschijnlijk heel stom, maar ik vind het geweldig! ’s Ochtends op tijd opstaan om dan achter mijn bureau te gaan zitten en studeren maar! En dan ook voor iets wat je leuk vind en waar je meer vanaf wilt weten. Waar je je nieuwe beroep van wilt gaan maken.
Wat let je zou je denken. Als je het zo leuk vind waarom dan niet? En dat is een hele terechte vraag. Ik weet inmiddels wat ik nu wil gaan doen. Het werk wat ik nu doe wil ik uit, en daar heb ik diverse redenen voor. Ik wil mij volledig laten omscholen en echt iets heel anders gaan doen op een heel ander werkveld. Maar... het is onbetaalbaar.

No money, no fun

Ik heb al een bachelor op zak. De studie die ik graag zou willen doen is ook een HBO opleiding. Een opleiding die ik in deeltijd zou kunnen volgen dus waar ik daarnaast gewoon zou kunnen werken. Het probleem? De kosten.
Het is tegenwoordig zo dat als je al een bachelor op zak hebt, en dan nog een nieuwe HBO of WO studie wilt gaan doen (tenzij je naar de zorg of onderwijskant op gaat, maar daar wil ik juist uit!) je het zogenaamde “instellingscollegegeld” moet gaan betalen. Het instellingsgeld ligt wat hoger dan het wettelijke collegegeld wat studenten betalen die voor het eerst een opleiding volgen. Het bedrag van dat instellingsgeld mogen de hogescholen en universiteiten zelf bepalen, en ligt gemiddeld op zo’n... €7000,-. Hoeveel? Juist ja. €7000,- Ga uit van een studie van 4 jaar en je betaald €28000,- om alleen de opleiding te volgen. En dan komen daar de boeken- en onkosten nog bij.
Een leven lang leren? Wat zou ik het graag willen. Het word echter zo voor mij wel onmogelijk gemaakt. Ik kan er zo hard voor werken als ik zou willen, ik kan nu nog net rondkomen. Ik heb ook nog een huis en dus een hypotheek, dit bedrag haal ik de komende jaren nooit niet.
Nu kan je nog wel wat terugkrijgen bij de belastingdienst. Je kan de studiekosten meenemen in je belastingaangifte. Dat is nu zo, maar er is niemand die mij kan verzekeren dat het volgend jaar of over 2 jaar nog zo is.
Lenen? Nee, dat gaat mij te ver, ik ga mezelf niet meer in de schulden steken. Een bedrijf vinden die in je wilt investeren? Dat zou nog eens een mogelijkheid zijn. Maar waar vind je een bedrijf die iemand aanneemt terwijl er geen ervaring is in die bedrijfstak en niet met een inloopschaal wilt beginnen? Die wel haar salaris wilt behouden omdat ze anders niet rond kan komen? Plus; zijn bedrijven überhaupt nog te vinden om op die manier op enthousiast, gedreven personeel te investeren? Ik heb al wat geprobeerd. Een beetje solliciteren hier en daar. Maar nee,steeds weer een afwijzing; geen ervaring, je komt niet binnen.

Wat nu?

Mijn droom opzij zetten? Ik zie voor nu geen andere keus. Ik moet mij erbij neerleggen dat het studeren er zeer waarschijnlijk niet (meer) in zit. Ik studeer zelf wel. Ik leen boeken bij de bibliotheek en probeer mezelf alsnog dingen te leren. Misschien kan ik dan nog een kleine korte cursus vinden waar ik mij dan wel voor zou mogen inschrijven. Ik heb geen illusies, ik weet ook wel dat bedrijven je vaak niet aannemen omdat je toevallig zelf wat geleerd heb, zonder dat je een papiertje hebt dat bevestigd dat je geschoold bent in die richting.
Jammer. Gemiste kans.

©JaneOnira

Musicals..een verschrikking of juist niet?

http://www.xead.nl/musicals-een-verschrikking-of-juist-niet


De een vind het geweldig en de ander vind het echt vreselijker dan vreselijk; de musical. Vanavond kunnen de liefhebbers hun lol weer op tijdens de Musical Awards uitreiking.

Ja; ik durf er eerlijk voor uit te komen. Ik hou van musicals. Ik vind ze geweldig! Het is voor mij een ultiem avondje uit. Ik kan me helemaal laten meeslepen door het verhaal, en vooral door de muziek. Zingen, dansen, acteren; een echt geweldige combinatie. Dat dan met een mooi decor, lichtspel en live muziek. Wat deze mensen die op dat toneel staan kunnen... Ik kan niet anders dan daar enorm jaloers op zijn. Wat zou ik dat toch ook graag doen! Ware het niet dat ik niet kan acteren, zo stijf ben als een hark en om ieders trommelvliezen te beschermen zal ik ook maar niet beginnen met zingen. Geen baan voor mij dus, maar ernaar toe gaan dat kan ik dan weer wel! Als ik genoeg gespaard heb althans, want voorstellingen zijn vaak best prijzig. Iets wat ik er af en toe wel over heb omdat een avondje uit ook gewoon ontzettend belangrijk is. En een musical ook gewoon leuk is.
Helaas delen velen deze mening niet met mij. Ik moet altijd iemand in mijn omgeving gaan overhalen om mee te gaan. Hoewel het vaak toch wel als een erg leuk avondje uit word bevonden, is een volgende keer weer meegaan altijd weer lastig. Zonde. Ze weten niet wat ze missen.
Maar vanavond kan ik mijn lol weer op. Vanavond worden de musical awards uitgereikt. En hoera, RTL4 is daarbij. Een avondje voor de buis hangen levert toch een paar mooie voorproefjes op van musicals die komen gaan. Lang niet zo leuk als echt in een theater, want een theater geeft toch altijd een extra dimensie. Het gevoel van echt een avondje uit zijn in een mooie omgeving. je zit er dichter op, je beleeft het veel intenser met al het decor en licht en geluid dat erbij zit. En de awards worden uitgereikt; dat betekend veel gepraat en huilende dankwoorden. Dat is dan ook voor mij wat minder van belang, geef mij maar de show-stukken. De voorproefjes voor het komende seizoen.

De Musical Awards

De Musical Awards zijn in 2000 in het leven geroepen op initiatief van Joop van de Ende. Niet alleen de spelers kunnen daarmee in het zonnetje worden gezet, maar ook de mensen achter de schermen die net zo belangrijk of misschien wel belangrijker zijn, om er een mooie voorstelling van te maken.
Tevens is het natuurlijk ook een mooi promotiemiddel. Uiteraard kon er gestemd worden op welke musical jij het beste/leukste vond. Voorheen werd het door de AVRO uitgezonden, nu is het de beurt aan RTL4. Jammer is dat het programma in onderdelen is geknipt, en je er een lange avond RTL van kan maken, of gewoon wachten tot uitzenidng gemist zonder de reclames, of dat de beelden op YouTube verschijnen.


©JaneOnira

Het belang van een goede administratie

Het bijhouden van je eigen huishoudelijke administratie is erg belangrijk. Het geeft je overizcht en je kan makkelijk iets terugvinden als je iets nodig hebt.

Hoe doe je dat dan?

Zelf bekijk ik alle binnenkomende post meteen zodra ik het krijg. De post waarvan ik vind dat ik die niet hoef te bewaren gooi ik meteen weg. De overige post gaat bij mij in een speciaal daarvoor bestemd bakje. In dat bakje leg ik dus alle papieren die ik belangrijk vind of waar ik nog iets mee moet. Een keer in de week pak ik die stapel en loop ik hem langs. Ik stuur mailtjes of ga een bedrijf bellen als dat nodig is en ik betaal de rekeningen. Daarna doe ik alle papieren in mappen. Ik heb een kastplank vol met ordners. Daarin zitten tabbladen en daarin stop ik alle papieren, gesorteerd per bedrijf. Zo kan ik ook makkelijk alles terugvinden als ik iets opnieuw wil opzoeken.
Ook bekijk ik wekelijks mijn rekeningen. Voordat ik de papieren sorteer betaal ik de rekening, Ook mijn saldo check ik; zo kom ik nooit voor onverwachte saldodalingen te staan. Alle inkomsten en uitgaves schrijf ik op zodat ik precies weet wat er in en uit gaat. Aan het eind van de maand reken ik alles uit, en weet ik of er netjes meer is ingekomen dan eruit is gegaan. Ik probeer er altijd voor te zorgen dat mijn rekening 'gezond' blijft. Dat er altijd wat op staat. Soms komt er ineens een hogere rekening, of die ene jaarrekening waar je niet aan had gedacht, of wanneer je die maand misschien net een extra verjaardag hebt. Het resterende bedrag zet ik op mijn spaarreking die ik dan alleen aanbreek als het echt nodig is.
In financieel moeilijkere tijden kan je erg veel hebben aan je eigen administratie. Je weet precies waar je hoeveel aan uitgeeft, en waar je dan nog op kan bezuinigen. In de mappen kan je altijd de contracten en abonnementen nalezen om te kijken of het wat goedkoper kan of dat een ander abonnement misschien wel voordeliger is en misschien ook net zo goed.

Iedereen heeft zo zijn en haar eigen manier om alles bij te houden, en sommigen doen het ook gewoon niet. Ik heb er echter veel baat bij om het op deze manier te doen, het geeft echt veel overzicht en duidelijkheid voor jezelf. Tevens krijg je soms narekeningen waarvan je wist dat je die al betaald had, of helemaal niet meer gebruik had gemaakt van die service. Door al die papieren netjes en overzichtelijk te bewaren kan je ook dat makkelijk weer terugvinden.

De tips op een rij

- Bekijk al je binnenkomende post meteen
- Onderneem meteen actie op de binnenkomende post als dat nodig is, of doe dat op een vaste dag in de week
- Berg je papieren netjes op en bewaar ze goed.
- Koop een paar ordners en tabladen en orden je papier; schep orde in de chaos!
- Betaal rekeningen meteen of doe dat ook op een vaste dag per week
- Schrijf al je in- en uitgaves op, en reken je balans uit aan het eind van de maand
- Probeer je rekeningen 'gezond' te houden, bezuinig als dat nodig is en kijk dan kritisch naar de uitgaves
- Zet het geld wat je over hebt op een spaarrekening zo heb je altijd iets achter de hand voor grotere uitgaves of voor leuke dingen als bijvoorbeeld een vakantie.
- Blijf het consequent doen. Laat niet alles ophopen dan heb je er meer werk aan dan wanneer je het netjes bijhoud.


©JaneOnira

http://www.xead.nl/het-belang-van-een-goede-administratie