Hoe blij kan je zijn

De zon schijnt. De vogels fluiten. De vlinders vliegen in je buik. Je hart klopt, sterk en krachtig. Je lacht. Je kan de hele wereld aan.

Ook al is het buiten grijs, nat, donker en koud, bij jou schijnt de zon. Het is warm en vrolijk. Je lach klinkt luid.

Goed nieuws verwarmd je. Maakt je blij. Geeft je weer iets om naar uit te kijken, om naar toe te leven.

Hoe blij kan je zijn?

De donkere wolken verdwijnen. Het stopt met regenen. Scheurtjes worden geheeld en het komt allemaal goed.

Het leven is weer daar.

Nog even.

©2013, JaneOnira

Persoonlijke Ontwikkeling

Het klinkt misschien wat vaag en onduidelijk ‘persoonlijke ontwikkeling’. Dat is het wellicht ook, tot slot gaat het om een persoonlijke ontwikkeling. Persoonlijk dus en voor iedereen anders.

Ik ben veel bezig met mijn eigen ontwikkeling. Wie ben ik, waar sta ik voor, waar wil ik heen, waar krijg ik energie van, wat heb ik in mijn mars, wat kan ik voor anderen betekenen. Het is allemaal niet pasklaar. Er is geen echt antwoord te geven op ‘wie ben ik nou eigenlijk’. Je antwoord vandaag zal anders zijn dan die van gister of van morgen.

Het werken aan je zelf, je kwaliteiten, je inzichten is iets van onschatbare waarde. Het is essentieel om te groeien. Nieuwe inzichten, nieuwe ideeën, nieuwe drijfveren veranderen je leven. Je staat er anders in, denkt anders over dingen na, wordt zelfverzekerder, luistert beter naar een ander.

Persoonlijke ontwikkeling is moeilijk te omvangen en te omschrijven omdat het voor iedereen zo anders is. Hoewel iedereen wel worstelt met vergelijkbare zaken. Je eigen onzekerheid, de vraag hoe je dingen anders aan kan pakken of bespreekbaar kan maken, hoe je een ander kan overtuigen, wat de reden is van je bestaan. Het zijn vragen die vrijwel iedereen heeft, maar waar de een meer of minder van bewust of mee bezig is.

Zo heb ik een collega die erg leeft met het idee ‘het is zoals het is’. Aan de ene kant bewonder ik dat enorm, omdat je dan sneller accepteert dat dingen soms nou eenmaal zijn zoals ze zijn. Wat ze dan weer mist, is hetgeen wat je met het gegeven doet. Het is zoals het is en ze gaat verder.

Bij mij werkt dat anders. Soms zijn dingen inderdaad zoals ze zijn. Op sommige dingen heb je geen invloed. Waar je wel invloed op hebt is wat je ermee doet, en in hoeverre je het je leven laat beheersen, of je het de volgende keer ook zo zou aanpakken of het toch heel anders zal doen. En daarin zit de groei. De persoonlijke ontwikkeling. De effectiviteit. Je kan iets ter kennisgeving aannemen, maar je hebt altijd nog een keus om er wel of niet iets mee te doen.

Mijn collega zal er weinig mee doen, en gaat onverstoord verder. Ik denk erover na, ga na wat het met me doet en waarom het dat met me doet. Ik denk erover waarom zij onverstoord verder kan gaan en realiseer me dat ook dat een keus is.

Je hebt je leven zelf in de hand. Er gebeuren in je leven altijd dingen waar je geen invloed op hebt, of niet meer op kan hebben. Maar het is uiteindelijk je eigen keus wat je ermee doet. Blijf je in je verdriet? Of geef je jezelf de ruimte voor het verdriet? Het is een verschil. Ieder mens is daarin weer anders. Mensen zijn niet te vergelijken. Iedereen ziet de wereld anders. Mijn wereld is niet de jouwe. Mijn blauwe lucht is niet jouw blauwe lucht, omdat je toch iets anders ziet dan ik - al kijken we vanaf dezelfde plek op hetzelfde moment naar diezelfde blauwe lucht. De mate waarin je op zoek bent naar jezelf en je eigen ontwikkeling zal voor een ieder anders zijn, en ook van moment tot moment verschillen. En zelfs die collega maakt een persoonlijke ontwikkeling door ook al lijkt het op het eerste oog van niet.

©2013, JaneOnira

Fileleed

Ik hou niet van file. Wie wel kan je jezelf natuurlijk afvragen. Ik denk dat er weinig mensen zullen zijn die zeggen ‘jeej, ik sta in de file’.

Vroeger vond ik het wel leuk ‘file’ spelen. Met de autootjes van mijn broer maakten we een ellenlange file. Leuk was dat. Van de week zat ik zelf door de voorruit te turen en moest ik daaraan denken. Toen riep ik nog; ‘Ja, leuk! Laten we file spelen!’ Nu zat ik zuchtend en mopperend achter het stuur.

Het geklets op de radio leidde wat af. De liedjes zong ik hard mee, al kende ik de tekst niet eens. Lang leve de smartphone waar ik wat op speelde nu ik toch geen kant op kon.

Maar dan.

Dan komt het moment dat je je twee dingen realiseert.
Ten eerste; je hebt trek. En niet zo’n beetje ook. Je voelt je wat slapjes, handen trillen. Je wilt eten maar hebt niks in de auto liggen. Je tas eenmaal uitgepluist volgt ook daarin de teleurstelling; geen eten. Geen drinken. Hoe lang zal de file nog duren?
Ten tweede; je moet plassen. En niet zo’n beetje ook. Maar echt plassen. Je voelt de druk op je blaas en kijkt om je heen. Wat te doen? Geen boom. Geen struiken. Geen benzinestation voorlopig. Hoe lang zal de file nog duren?

Bijna twee uur later kwam ik thuis. Over een stukje waar ik normaal 25 minuten over doe. Maar goed, thuis is thuis. Toen ik eenmaal die benzinestation had bereikt, reed het overal weer door. Niets plast lekkerder dan zittend op je eigen toilet. En niets is zo goedkoper dan het eten en drinken wat je al in huis hebt, dus ik heb de gok gewaagd en ben zonder te stoppen doorgereden naar huis.

Eenmaal thuis gooide ik mijn spullen op de grond en vluchtte ik naar het toilet. Wat een opluchting! Daarna wist ik niet hoe snel ik wat eten in de magnetron moest gooien en een glas water op moest drinken.

De file.

Wat een leed.
Ze zouden het moeten verbieden.
Of op z’n minst wat dragelijker maken met plasmogelijkheden en het uitdelen van eten en drinken.

©2013, JaneOnira

Vreemd huis

Wie woont daar toch,
in dat huis tegenover de mijne?

Wie zit daar altijd op dat balkon
waarom dagenlang wel en
dan weer dagenlang niet?

Met hoeveel wonen jullie daar?
2 mannen eerst dacht
maar nu zie ik
steeds vaker een vrouw met een jong kind

Op het balkon staat hij en hij regelmatig
bellen en roken.

Het huis lijkt vrij kaal aan de buitenkant
de gordijnen altijd naar beneden
Bij elkaar geraapte, niet goed passende gordijnen

Met die 2 stoeltjes op het balkon
die eerst rood waren
maar nu verschoten zijn

Het wasrekje dat er regelmatig staat
met was, ook kinderkleding,
dat daar hangt te drogen
dagenlang, ook als het inmiddels is gaan regenen

Wie wonen daar toch in dat huis
wat doen ze in het dagelijks leven?

Hoe hebben ze de woonkamer ingericht
en wie slaapt bij wie?

Ik zal het vast nooit weten.

©2013, JaneOnira

Zo slim

Wie in jouw ogen kijkt
echt goed in de ogen kijkt
kan het niet missen

Wie luistert naar wat jij zegt
echt luistert naar wat jij zegt
kan het niet missen

Je intelligentie
is niet te verbergen
en dat hoeft ook niet

Het is goed wie je bent

Je ziet je intelligentie als je kracht
maar ook als een last?
Omdat men zoveel van je verwacht
waar je niet aan wil voldoen

Je ziet zo veel
Je weet zo veel
Je kunt zo veel
Je moet zo veel...

Waar mensen duwden,
verwachtten en pushten
zette jij je af

Wees wie je bent
het is goed wie je bent

Jij bent jij
en jij...
Bent gewoon
Jij.

En dat is goed.

©2013, JaneOnira

Kon ik maar

Je even vasthouden
zachtjes in je oor fluisteren
het komt allemaal goed
je zal het zien

Wees niet bang
wees niet bezorgd
je bent veilig
veilig bij mij

Klaag maar tegen me aan
zeur maar wat je wilt
laat mij je
tot steun zijn

Want waar dagen
soms jaren lijken
en goede momenten
omvliegen

Toch zijn wij
altijd bij elkaar
in gedachten
verbonden.

©2013, JaneOnira