zondag 26 mei 2013

Ik Shred, Wie Shred er mee?


Au, au, au. Na een tijdlang weinig sportiefs te hebben gedaan een intensieve workout doen geeft spierpijn. En niet zo’n beetje ook.
Ik ben te zwaar. Ik hou teveel van lekker eten en ben liever lui dan moe. Naar de sportschool gaan vind ik saai en het mezelf ertoe zetten om erheen te gaan is al teveel moeite. Dus zit ik thuis te zitten en prop ik mezelf vol met allerlei lekkers. Tot voor kort althans.
Nu heb ik het ‘shredden’ ontdekt. 30 days shred is een work-out programma bedacht door Personal Trainer Jillian Michaels. Het programma bestaat uit 3 opbouwende levels die je elk 10 dagen moet doen. Na de 30 dagen is het natuurlijk wel de bedoeling te blijven bewegen en als afvallen het doel is, is bewegen alleen niet genoeg en moet je ook eetpatronen aanpassen. De filmpjes zijn te vinden op YouTube en duren maar 20 minuten. Het is Engelstalig, maar de oefeningen spreken voor zich en zijn duidelijk en makkelijk te volgen. Dat de trainster een beginneling mee heeft die een lijf heeft waar ik u tegen zeg, valt te negeren.
Op het internet zijn vele fantastische voor en na foto’s te vinden. In hoeverre deze echt zijn weet ik niet. Ik ga het beleven. Ik doe het programma echter aangepast en doe het niet 30 dagen achter elkaar. Wegens andere gezondheidsklachten zou dat teveel gevraagd zijn.
Ik verwacht ook geen wonderen. Ik doe het om fitter te worden. En natuurlijk hoop ik er iets strakker door te worden en wat af te vallen. Maar ik ben en blijf realistisch; voor echt groots afvallen is natuurlijk meer nodig.
Neemt niet weg dat het een lekkere workout is. Zoals gezegd is het een tijd geleden dat ik echt intensief heb bewogen en dat is dan ook te voelen; overal spierpijn. Maar; pijn is fijn en maakt dat je ook weet dat je echt wat gedaan hebt. Of ik het allemaal netjes vol ga houden met het 2x in de week dit programma volgen zal blijken.
Het positieve nu is dat ik mij fit voel ondanks, of misschien wel juist dankzij, de spierpijn. Ik heb wel zoals altijd lekkere trek, maar ook weer niet. Ik voel me nu gezond en zal dat gevoel teniet doen als ik een reep chocolade naar binnen zou werken.
We gaan zien waar dit toe gaat leiden, of het werkt dit aangepaste schema door het maar 2 keer in de week te doen in plaats van dagelijks, en welk programma daarna te doen. Feit is dat ik het leuk vind. Tot nu toe althans. Lekker in je eigen huis, lekker goedkoop. Een filmpje van YouTube afspelen. Een handdoek, matje (ik heb geen matje dus lig op een kussen van een tuinstoel), gewichtjes (of flesjes gevuld met water of zand) en meer is er niet nodig. Water en een douche achteraf. En hopelijk vriendelijke benedenburen die het je niet kwalijk nemen als je even 20 minuten op de vloer staat te springen.
Ik voel me fit. Hoera. Ik shred, wie shred er mee?
©JaneOnira

zaterdag 18 mei 2013

Ik ben goed


Hoe vaak zeggen wij dit nou tegen ons zelf? “Ik ben goed.” “Ik ben lekker.” “Ik ben de beste.”
Er zijn mensen die dat meerdere keren per dag tegen zichzelf zeggen. Of dat enkel is om zichzelf moed in te praten of dat ze het daadwerkelijk geloven weet ik niet. Het merendeel zal dit echter niet snel zeggen, niet hardop althans. Want; ‘men mag niet arrogant zijn’.
En toch is het zo lekker om dit eens hardop tegen jezelf te zeggen. “Ik heb dit echt zo ontzettend goed gedaan vandaag, daar kan echt niemand tegen op.” Je voelt je zelfverzekerder en wanneer je in jezelf gelooft, geloven andere mensen je ook sneller.
Het is toch een algemeen gegeven dat we het heel vervelend vinden als mensen te koop lopen met hun eigen superioriteit. We vinden deze mensen arrogant. Vaak zijn deze mensen dat juist helemaal niet. Het is dan een manier om onzekerheid te verbergen. Want hoe vaker tegen jezelf zegt dat je echt goed kan zingen, des te sneller neem je de stap om te gaan auditeren bij een of andere wannabe-talent-show. Om vervolgens hevig teleurgesteld en boos weg te gaan; want hoe durven ze het te zeggen dat je niet kan zingen; die juryleden hebben er blijkbaar echt geen verstand van.
Wij mensen zijn er goed in om onszelf voor de gek te houden. Je beter voordoen dan je eigenlijk bent is normaal. We lopen niet te koop met ons verdriet en onze zorgen. Nee, die bewaar je voor thuis of bij je naasten. Op de vraag hoe het met je gaat zeggen we 9 van de 10 keer ‘goed’, ook al is dat helemaal niet zo. Hoe meer je echter tegen je zelf zegt ‘het gaat goed’ hoe beter je jezelf voelt. Mits je de pijnlijke punten niet onderdrukt en ook zeker toelaat om latere problemen te voorkomen.
Ik ben goed in wat ik doe, en dat weet ik. Maar ik loop er niet mee te koop. Dat ik dit überhaupt durf op te schrijven had ik een paar jaar geleden nooit gedacht. Maar tijden veranderen, je leert en je groeit. Ik groeide in mijn zelfverzekerdheid. Hoewel dat uiteraard nog wel eens kan fluctueren; ik blijf tot slot een vrouw. Bevestiging blijf ik nodig hebben. Wie niet?
Zelfs de persoon die zo hard roept dat hij/zij toch o zo goed is, zelfs die heeft bevestiging nodig. Die persoon hoort eigenlijk het liefst ‘ja inderdaad, je bent echt goed’. Maar als er niemand is die het tegen je zegt, dan zeg je het toch lekker tegen jezelf? Geloven in jezelf is niet verkeerd. Blij zijn met jezelf is een heel mooi iets. Wanneer slaat zelfverzekerdheid echter om in arrogantie?
©JaneOnira

zondag 12 mei 2013

Moederdag


Deze door de commercie opgeblazen dag is toch een ‘bijzondere’ dag. Ik vind namelijk dat moeders best even in het zonnetje mogen staan. En natuurlijk kan dat het hele jaar door, maar het is toch goed om daar eens per jaar even bewust bij stil te staan?
Ik mag mezelf gelukkig prijzen met een hele lieve, betrokken moeder. Die betrokkenheid heb ik vaak uitgelegd als bemoeizucht en honderden malen boos naar haar toegeschreeuwd: “dat zoek ik zelf wel uit!” of een “bemoei je er niet mee!”. Maar ik begrijp het wel. Ze heeft gewoon het beste met me voor, en wil me helpen in de weg dat leven heet.
Ze heeft het niet altijd makkelijk gehad met mij en ik heb haar ook vaak genoeg gekwetst; maar toch is ze daar altijd. Als ik haar nodig heb is ze er, als ik haar niet nodig heb is ze er ook. We hebben een gezond contact, bellen elkaar regelmatig maar niet teveel. Zien elkaar regelmatig, maar niet teveel. Gaan samen een dagje er op uit. Ja, ik ben heel blij met mijn moeder. Niets is haar teveel. Ze helpt me altijd en doet nog meer dan waar ik om vraag.
Ik ben heel dankbaar voor alles wat ze voor me gedaan heeft en nog steeds voor me doet. Ook al is ze niet altijd eens met mijn keuzes en maakt ze zich zorgen om mij; ze respecteert mijn keuzes en beslissingen wel. Ze heeft me (samen met mijn vader natuurlijk) veel bij gebracht; attent zijn voor een ander, wat goed en wat fout is, verstandig omgaan met geld, hoe je de was kan doen zonder dat alles krimpt, sterk zijn en doorzetten ook al zie je het even niet meer zitten.
En hoewel ik ook dingen van haar zie waar ik in verschil, ik realiseer me dat ik steeds meer op haar lijk. Ook al vind ik dat helemaal niet zo leuk, ik zou er trots op moeten zijn. Want ook al is mijn moeder niet volmaakt, voor mij is ze perfect.
De commercie buit deze dag uit. De winkeliers maken er graag gebruik van. Bloemenzaken en parfumeries maken een van de beste omzetten van het jaar. Maar daar maak ik mijn moeder niet blij mee. Wat zegt een cadeautje? Wat zegt een bloemetje? Wat zegt enkel het samenzijn? Een tekst uit het hart geschreven zegt zo veel meer. Deze Moederdag realiseert mijn moeder hoeveel ze voor me betekent en hoe ik waardeer wat ze allemaal voor mij doet. Daar kan geen bloemetje tegen op.
Helaas is niet iedereen gezegend met zo’n moeder als ik. Of hebben niet meer de mogelijkheid om met hun moeder samen te zijn. Ik prijs mezelf gelukkig.
©JaneOnira