Een deel uit een bericht: “Een sterke mooie
vrouw; ze kan omgaan met stress en hevige problemen dragen. Ze glimlacht als ze
eigenlijk wil schreeuwen, en ze zingt als ze eigenlijk wil huilen. Ze huilt als
ze gelukkig is en ze lacht als ze bang is.”
Naast het feit dat dit komt uit zo’n vreselijk doorstuur berichtje, waarbij je het als je het naar x aantal “sterke mooie vrouwen” stuurt er iets belangrijks in je leven gebeurd, en als je dan ook nog eens een x aantal dezelfde berichtjes terugkrijgt, je dan vreselijk bijzonder of iets dergelijks bent, naast dit feit; is de tekst complete onzin. Want hoe sterk ben je als je glimlacht als je wilt schreeuwen, gaat zingen als je wilt huilen en lacht als je bang bent? Dat heeft mijn inziens niets met sterk zijn te maken.
Naast het feit dat dit komt uit zo’n vreselijk doorstuur berichtje, waarbij je het als je het naar x aantal “sterke mooie vrouwen” stuurt er iets belangrijks in je leven gebeurd, en als je dan ook nog eens een x aantal dezelfde berichtjes terugkrijgt, je dan vreselijk bijzonder of iets dergelijks bent, naast dit feit; is de tekst complete onzin. Want hoe sterk ben je als je glimlacht als je wilt schreeuwen, gaat zingen als je wilt huilen en lacht als je bang bent? Dat heeft mijn inziens niets met sterk zijn te maken.
Je anders voordoen dan je bent, of voelt,
heeft niets met sterk zijn te maken. Integendeel juist. Hoe sterk ben je, als
je jezelf anders voordoet? Is dat niet juist een teken van zwakte? De schone,
mooie, schijn ophouden terwijl de werkelijkheid zo anders is? Je ware ik niet
tonen, dat is geen kenmerk van ‘sterk zijn’. Het is een teken van zwakte. Want
waarom zou je jezelf anders voordoen dan wie je bent of hoe je jezelf voelt?
Wat levert jou dat op? Je bent oneerlijk naar jezelf en naar anderen. Hoeveel
sterker ben je als je durft toe te geven aan emotie en je durft te zijn wie je
bent?
Natuurlijk; je hoeft niet over alles naar
iedereen volledig open en eerlijk te zijn. Zolang je jezelf maar in de spiegel
aankijken kunt. En zodra jij in je de spiegel gaat glimlachen terwijl je
eigenlijk wilt schreeuwen, verloochen je dan niet jezelf? Is het juist niet
heerlijk om dan even toe te geven, even te schreeuwen, zodat je weer kan
glimlachen omdat de pijn er even uit is? Is dat juist niet krachtig, of ‘sterk
zijn’?
Je bent sterk als je op de juiste manier met
dingen omgaat, al is dat voor iedereen anders. Je bent pas sterk als je weet
hoe je met dingen, met tegenslag, moet omgaan. Je bent sterk als je daarin niet
blijft hangen, maar ondanks alles geniet van het leven. Je bent sterk als je je
eigen emoties niet de rug toekeert maar er eerlijk naar bent. Je bent sterk als
je eerlijk naar jezelf bent.
De slachtoffer uithangen, is geen ‘sterk
zijn’. Jezelf anders voordoen dan dat je bent is geen ‘sterk zijn’. Jezelf in
de spiegel aankijken, eerlijk zijn naar jezelf, een manier vinden om ermee om
te gaan; dat is sterk zijn. En die manier van omgaan is voor iedereen anders.
En ja, misschien is dat ermee omgaan voor een ander door te glimlachen terwijl
je eigenlijk wilt schreeuwen; maar dat geloof ik niet. Je glimlacht omdat het
moment je doet glimlachen. Niet omdat je eigenlijk wilt schreeuwen. En
natuurlijk moet je niet in het openbaar gaan schreeuwen omdat je dat eigenlijk
wilt, zodat al je collega’s je aankijken alsof je gek bent geworden, maar
glimlachen hoeft ook niet. Waarom zou je iets anders doen dan wat je
daadwerkelijk voelt?
Dingen kunnen ook heel goed naast elkaar
bestaan. Verdriet en geluk gaan hand in hand samen. De pijn om wat er wellicht
gebeurd is in je leven, maakt niet dat je niet meer kan glimlachen om een
situatie. Het één sluit het ander niet uit.
Wanneer ben je nu echt sterk? Hoeveel leed
moet je kunnen dragen om ‘sterk’ genoemd te worden? Sterk zijn is voor iedereen
anders. Sterk zijn is voor mij dat je jezelf recht in de spiegel aan kan
kijken, ondanks al je pijn of fouten, sterk zijn is iets van je leven maken
ondanks wat dan ook. Je eigen geluk heb je zelf in de hand.
©JaneOnira
