zondag 6 november 2011

De verloren tijden


Alleen zit ik hier
Alleen een beetje voor mij uit te staren
Alleen in deze kille kamer
Alleen zo zonder jou
Dagen die weken worden
Weken die veranderen in maanden
Geen tijd dat de pijn weg doet gaan
en het gemis alleen maar groter maken
Het is zoals het is
dingen nemen geen keer
het leven kent zijn up’s en downs
geen bergen te hoog om te bewandelen
Als ik toch eens
kon doen wat ik wou
Dan was je heel dichtbij me
onze hele leven trouw
Elke dag is er weer één
een dag zonder jou
Een dag te lang dat wel
maar er komt een dag dat het verdwijnen zal
Een dag dat we weer samen mogen zijn
het leed geleden genieten van elkaar
lachen, huilen, en geluk
wat verlang ik daar nu naar
De eenzaamheid is soms kwellend
Het verdriet is groot
Maar als ik aan jou denk
word ik met warmte gevuld
©JaneOnira

3 opmerkingen:

  1. Ai Jane, dit raakt me van binnen.
    Weet niet of het autobiografisch is, maar het voelt uit het hart en knalt hier hard binnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Thanx Karmanie!
    Is het wel, van een tijd geleden inmiddels. Vond het onlangs en voelde alles toen ook weer even toen ik het las.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Is zeer toepasselijk op dit moment. Behalve de laatste zin. Ik word niet meer warm van binnen als ik aan haar denk, er is teveel mis gelopen. Jammer.

    BeantwoordenVerwijderen