zaterdag 9 juni 2012

Huiverig voor de toekomst


Wat zal de toekomst ons brengen? De meeste mensen zullen zichzelf dat toch regelmatig afvragen. Hoe ziet onze toekomst eruit? Hoe zal ik ervoor staan over 5, 10, 20 jaar? Hoe zal het leven dan zijn? Vliegen we dan rond in onze auto’s? Wat voor werk zullen we doen? Hoe ziet ons gezin er dan uit? Ben je dan nog gezond? Ben je nog gelukkig? Geniet je van het leven dan?
Ik vraag het mij soms ook af. Hoe zal de toekomst zijn? Stiekem ben ik er best een beetje bang voor. Stiekem maak ik mij ook best zorgen dankzij al die bezuinigingsverhalen. Dan hoop ik maar dat ik gezond blijf. Dat ik werk blijf houden. Dat we nog in vrede in dit land kunnen leven. Maar ook dat er nog een soort van sociaal stelsel blijft bestaan.
De AWBZ-zorg wordt vreselijk onder de loep genomen. Het wordt ingeperkt. Mogelijkheden worden beperkter. Eigen bijdragen worden hoger. We moeten langer doorwerken straks, we krijgen daarna minder of misschien geen pensioen. Huizen blijven onbetaalbaar. Net als de benzine. Land wordt verwoest. Alles wordt duurder. En duurder. En duurder. Zo lijkt het nu tenminste, maar misschien, heel misschien, moeten we nu even op de blaren zitten om vervolgens er weer beter voor te komen staan? Wie weet. Dat in het gunstigste geval.
Soms maak ik mij bang. Dan denk ik; met alle prijsstijgingen; zou ik nog in mijn huisje kunnen blijven wonen? Zou ik nog genoeg verdienen om ook mijn autootje te kunnen behouden? Zou ik genoeg blijven verdienen om een flinke spaarpot op te bouwen? Dat spaargeld lijken we hard nodig te hebben. Straks geen pensioen meer. Straks geen sociale zekerheid meer. Nog meer geld moeten betalen als je ziek wordt of bent. Nog meer geld betalen als je hulpbehoevend gaat worden. De zorg voor mijn ouders, die straks zeker weten komen gaat aangezien zij geen bakken met geld hebben om straks alles te kunnen blijven betalen of zorg in te kopen.
Dat maakt me soms wel bang. ‘Je moet leven in het hier en nu’. En ergens is dat ook zo. Ik heb genoeg narigheid gezien om mij te realiseren dat je nu moet leven. Nu moet genieten van wat je hebt. Maar je bent ook steeds meer gedwongen na te blijven denken over de toekomst. Als ik kinderen mag krijgen, bestaat de studiefinanciering misschien niet meer. En als ik dan toch graag wil dat ze gaan studeren, mag ik dat zelf gaan betalen. Maar waarvan? Natuurlijk is het nog niet zover, natuurlijk maak ik mij nu zorgen om iets wat misschien niet komen gaat. Maar ik hou van zekerheid. Ik ben voor sociale zekerheid. Ik ben tegen Amerikaanse praktijken waar goede zorg alleen weggelegd is voor de rijken, of waar leerlingen ergens in moeten uitblinken om een studiebeurs te krijgen zodat ze kunnen studeren. Nee, liever niet.
En wie weet. Wie weet loopt het allemaal anders. Wie weet herstelt de economie zich op wonderbaarlijke wijze. Wie weet gaat de tendens weer anders worden. Wie weet. Wie weet.
We gaan het meemaken.
©JaneOnira

2 opmerkingen:

  1. Ach, wie bang is krijgt ook slaag... Wel herkenbaar verwoord!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tja... Zodra je geboren wordt ben je maar van één ding zeker en dat is dat je ooit weer dood gaat. Of eigenlijk ben je van twee dingen zeker, je moet ook belasting betalen...
    Verder?? We zien wel wat de toekomst voor ons in gedachten heeft.

    BeantwoordenVerwijderen