woensdag 7 augustus 2013

De zinvolle zinloosheid


Ik ben lui. Ja, ik durf dat best hardop uit te spreken; ik ben een lui persoon. Ik ben echt liever lui dan moe. Als ik een naaste kan bewegen om iets voor mij te doen, dan zal ik dat ook zeker niet laten. Zolang ik maar lui op de bank kan hangen.
Net zoals nu. Eigenlijk zou ik nu driftig in een Excel bestand leuke grafiekjes enzo moeten maken. Tja, dat zou ik eigenlijk wel moeten doen. Tijd begint te dringen en er is nog veel te doen. Maar. En daar komt ie, de eeuwig en altijd bestaande ‘maar’. Maar; ik heb er geen zin in. Gewoon niet. Echt totaal niet. In plaats daarvan heb ik net 4 afleveringen Once Upon a Time gekeken (ja, nu kan ik echt niet meer verder kijken) en vreet ik me vol aan chocolade.
Eigenlijk voel ik mij schuldig; want ik ‘moet’ nog zoveel. Dat Excel bestand blijft maar trekken. Gelukkig is het net als een klein kind niet sterk genoeg en heb ik de volle macht over mijn luiheid.
Het goede eraan is dat luiheid goed is. Het ontspant. Ook al weet je dat je wat anders zou moeten doen; waarom die druk op jezelf leggen? Ik werk de hele week al hard genoeg, als ik nu even niets wil doen prima. En ach, dat Excel bestand? Dat komt vanzelf wel eens af.
Zo werkt het natuurlijk niet; maar toch heeft het wel enige nut. Je moet jezelf tot slot wel altijd iets van ontspanning blijven gunnen. Des te harder en beter kun je werken en presteren. Maar presteren hoeft niet altijd. Niet 24 uur per dag.
Aan het begin van een relatie wilde ik alles heel graag goed doen. Ik was ook wel wat lui, dat kan je nooit helemaal verbergen, maar ik deed ook erg mijn best. Zo stond ik wel op om als een bezetene het huis schoon te gaan maken en boodschappen te doen want dat “moest” nu eenmaal. Van wie? Van mezelf. Terwijl ik er geen zin in had; ik deed dat.
En op het moment dat ik weer alleen woonde dacht ik f*ckit. Het is mijn huis, en als ik geen zin heb om de vuile vaat in de vaatwasser te stoppen doe ik het lekker niet. Er is toch niemand die het ziet. Totdat een week later de keuken echt een ontplofte bende was en ik niet helemaal meer lui kon en mocht zijn.
Dat brengt mij weer terug op waarom ik dit schrijf; soms is het gewoon goed om lui te zijn. Om je even over te geven. Om lekker even niks te doen. Om even lekker recalcitrant uit je neus te eten terwijl er nog van alles te doen op je wacht en de tijd doortikt. Soms leg ik de lat voor mezelf hoog. Soms te hoog. Maar de boog kan niet altijd strak gespannen blijven staan. En daarom is de zinloosheid van een dag of een paar uur helemaal niks doen, in werkelijkheid heel zinvol. Het geeft weer nieuwe energie, nieuwe kracht om weer iets zinvols te doen. Zinloos staat aan de basis van zinvolheid.

©2013, JaneOnira

1 opmerking:

  1. Je hebt helemaal gelijk ! Nu dit alleen nog even diets maken aan m'n grijze celletjes... Dat kan 2 kanten op : zinvol of zinloos ;-) Mooie topic, dit !

    BeantwoordenVerwijderen