Verjaardagen. Ik ben er niet zo van. Gezellig
met z’n allen zitten en zogenaamd sociaal gezellig doen met mensen die je amper
kent, die je niet zou willen zien of er niet eens een echt gesprek te voeren
valt omdat er altijd iemand het hoogste woord moet hebben. Ik ben dan dus ook
niet echt van de verjaardagen. Naar de verjaardagen van mijn naasten (als ze
het vieren) ga ik – als ik kan. Naar verjaardagen van kleine kinderen ga ik
ook. Bij kinderverjaardagen heb je zelf nog enigszins plezier omdat die
kleintjes nog vol enthousiasme het cadeau uit je handen rukken en het papier
open scheuren op zoek naar wat er toch onder verstopt zit. Ook al ga je na een
uurtje weg met bonkende koppijn – het was vermakelijk en kind is blij want die
kreeg een cadeautje (en snoep en taart). Maar volwassen verjaardagen? Nee. Oké,
je ziet weer eens mensen die je anders niet zou zien en dat is waarom het vaak
toch altijd wel meegevallen is als je van een verjaardag afkomt. Maar dat ik
sta te springen om leuk en ‘gezellig’ naar een verjaardag te gaan? Nee.
Het
mag dan ook geen verassing zijn dat ik mijn verjaardag niet vier. Mijn
directe naasten daar kom ik niet onder uit, die staan gewoon op de stoep en kan
ik natuurlijk niet de toegang weigeren. Verder laat ik het zoals het is en
schenk ik er vooral geen aandacht aan. Behalve het trakteren op werk, dat is
zo’n verplichte cultuurding op mijn werk. Hoewel ik het wel leuk vind en het
waardeer als mensen aan mijn verjaardag denken en een kaartje of berichtje
sturen – en ik toch teleurgesteld ben als ze dat niet doen.
Het lastige van jarige mensen vind ik ook
cadeaus. Leuk om te krijgen zeker, leuk om te geven ook. Een echt cadeau is
leuker geven dan enkel wat geld. Het probleem is alleen dat ik vaak niet weet
wat te geven. Zeker als iemand geen wensen heeft (en anders dat koopt wat de
persoon hebben wilt, dat is ook saai) kom je toch al snel op de standaard
dingen uit. Originaliteit is leuk, maar wat is nog origineel en heeft de ander
ook echt iets aan? Originele flutcadeaus die bovenop de kast belanden vind ik
ook niet leuk om te geven. Je komt al zo snel uit op de standaard dingen; een
luchtje, boeken, bloemen, een cadeaubon. Een uitje cadeau doen (of iemand
ergens mee naartoe nemen) is altijd leuk, maar ook daarin is het soms best
lastig, te duur of heb je dat vorig jaar al gedaan. Soms is een envelop met
inhoud toch het beste, er is in ieder geval niemand die daarvan zegt: ‘euh,
bedankt, maar...’
Tja; het zijn van die belangrijke levensvragen
he? Wel of niet een cadeau? Wel of niet gaan? Maar de (volwassen) persoon die
zijn/haar verjaardag viert is het waarschijnlijk niet (meer) te doen om de
cadeaus of de hoeveelheid geld die het oplevert; meer om samen te zijn met
mensen om wie je het meeste geeft. Deze mensen maak je ook blijer met je
aanwezigheid dan met een geweldig al dan niet origineel cadeau of envelop met
geld. Tenzij het een kind is natuurlijk. Die interesseert het niet dat jij er
bent, als hij/zij maar een cadeau (of geld) krijgt en taart en snoep mag
eten...
©2013, JaneOnira
Geen opmerkingen:
Een reactie posten