zondag 3 februari 2013

Maar de tijd tikt wel


Ja hoor, daar is het weer. Die opmerking. “Wordt het geen tijd voor kinderen?” Of “de tijd tikt wel door he”. “Nouuu, je loopt al richting de 30 toch?”. “Op jouw leeftijd had ik...”. Waarom is het zo dat je soms zo aangesproken wordt? Alsof kinderen krijgen ten eerste zo vanzelfsprekend is! Je ‘krijgt’ kinderen tot slot niet zomaar, en niet iedereen heeft het geluk ook samen een kind te kunnen krijgen. Maar goed, als je een relatie hebt dan is het toch raar dat wanneer de 30 nadert je nog niet getrouwd bent of kinderen hebt. Want och die tijd he.. Die tijd tikt toch door!
Dus bij deze voor iedereen die mij ooit deze vragen/opmerkingen gaat stellen: Nee, ik ga niet trouwen en nee ik ben ook niet bezig om kinderen te krijgen. Niet dat het jullie wat aangaat overigens, want dat zijn mijn privé zaken. Maar toch bedankt dat je zo op mijn geweten en mijn gevoel inpraat. Denk je nou echt dat ik niet weet dat risico’s groter worden? Denk je nou echt dat ik weet dat ik straks misschien een oude moeder zal zijn? Denk je nou echt dat ik niet de droom had om voor mijn 30e gelukkig getrouwd en een paar kinderen te hebben? Denk je nou echt dat ik dat niet het liefst had gewild?
Soms loopt het leven gewoon niet zoals je dat het liefst zou willen, of gepland had te gaan lopen. En daar is niks mis mee! Je zou er bijna het gevoel bij krijgen, met zulke opmerkingen helemaal. En het is pijnlijk. Heel pijnlijk dit soort opmerkingen. Zeker als je omgeven bent door een getrouwde en zwangervolle vriendengroep. Meiden die het net even anders hebben dan ik. Ik; het buitenbeentje. Omdat mijn leven nu eenmaal niet zo ‘sprookjesachtig’ verloopt. So be it.
Eigenlijk ben ik enorm jaloers op die vriendinnen met die leuke mannen en die geweldige kinderen of kind-op-komst. Natuurlijk wil ook ik dat het liefst. Huisje, boompje, beestje. Enorm burgerlijk, maar zo heerlijk. Natuurlijk wil ik dat. En daarom doen opmerkingen daarover stiekem best wel een beetje pijn. Maar ja, wat zeg je terug op zo’n moment?
Ik wou dat mensen eens meer met hun eigen leven bemoeiden in plaats van met het leven van anderen. Is het dat hun eigen leven niet zo interessant is dat de ander die afwijkt van het ‘normale’ wel interessant is? Lekker roddelmateriaal? En wijk ik wel zo af van het ‘normale’? Wat is tegenwoordig ‘normaal’? En waarom zou je jezelf houden aan wat dat ‘normaal’ ook mag zijn?
Het leven komt zoals het komt. Keuzes maak je zelf. Soms pakken die goed uit. Soms wat minder. Trek geen vergelijkingen. Oordeel niet over een andermans leven terwijl je er niets van weet.

©JaneOnira

4 opmerkingen:

  1. Aah, de kwelling van de pijnlijke opmerkingen ! Harnekkiger dan onkruid zijn ze !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 'Soms loopt het leven gewoon niet zoals je dat het liefst zou willen, of gepland had te gaan lopen' -> dat geldt ook voor mij. En gelijk heb je. Ach laat ze maar praten, niet teveel van aantrekken, maar het is zo als je zegt, het raakt je natuurlijk en dat doet pijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. AMEN!!
    Hier ook altijd het zelfde: Wanneer is het jouw beurt? Wanneer gaan jullie trouwen.. Och mijn hemel. Ik kijk ze vaak vernietigend aan. Ik zal nooit kinderen van mijzelf krijgen en ik zal in dit leven waarschijnlijk ook niet trouwen. Volgende vraag!!
    Ik kan niet anders dan sarcastisch reageren. Als ik al reageer.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi stukje Jane. Inderdaad, sterk zijn en aardig blijven, terwijl anderen eigenlijk best onbeschofte vragen stellen. Ik geef jou een andere dooddoener die je vast vaker hoort: "En je bent zo'n leuke meid". Maar deze meen ik wel! Hou je taai, it's your life.

    BeantwoordenVerwijderen