Na lange tijd ga ik je weer zien. Ik heb er
geen zin, van mij had het niet gehoeven. Maar ik doe het voor de ander, voor de
persoon om wie we allebei, op ons eigen manier, geven. Daarom moet ik met jou
door een deur. Niet hand in hand, dat is het nooit geweest en zal het ook nooit
worden. Ik ben allang blij als ik mijn gezicht neutraal kan houden.
Ik ben geen haatdragend persoon. Ik behandel
mensen zoals ik zelf behandeld wil worden. Ik wil graag aardig gevonden worden.
Maar op het moment dat er echt een enorme pijnlijke, gevoelige, snaar wordt geraakt
ben ik niet wie ik dacht te zijn. Dan komt het kleine kind naar boven die boos
is. Heel erg boos. Zeg maar gerust woest. Die tegelijkertijd heel bang en
onzeker is; want hoe zal het contact verlopen? Het liefst zou ik op elke
opmerking een venijnige opmerking terugmaken. Elk woord zal ik in twijfel
trekken. Alles wat je doet en zegt zal ik wantrouwend over zijn. Het liefst
schreeuw ik, gedraag ik mij arrogant en maak ik een enorme scene. Maar ik zal
het niet doen.
Ik zal me gedragen. Ik zal wel moeten. Ik zal
vriendelijk blijven al staan de opmerkingen mij niet aan. Ik zal glimlachen
waar verwacht wordt dat ik glimlach. Ik zal antwoord geven als mij een vraag
wordt gesteld. Maar...
Ik laat me niet manipuleren. Ik laat me niet meer voor een karretje spannen. Ik zal mijn best doen de vrede te bewaren, zelfs bij onderhuidse venijnige opmerkingen. Maar als de opmerkingen te ver gaan zal ik niet over mij heen laten lopen. Dat heb ik al veel te veel en veel te lang gedaan.
Ik laat me niet manipuleren. Ik laat me niet meer voor een karretje spannen. Ik zal mijn best doen de vrede te bewaren, zelfs bij onderhuidse venijnige opmerkingen. Maar als de opmerkingen te ver gaan zal ik niet over mij heen laten lopen. Dat heb ik al veel te veel en veel te lang gedaan.
Ik zal het professioneel benaderen. Ik wil dat
de andere persoon gelukkig is, en als dat betekend dat ik jou weer zie dan is
dat zo. Al zie ik het liever anders, het is iets wat ik moet accepteren en respecteren.
Uiteraard gaat dat voor een deel ten koste van mezelf, maar soms moet een
anders belang voorop staan. En hoe moeilijk ik het ook vind en hoe graag ik het
anders zou willen zien, begrijp ik dat jij er altijd zal zijn. Maar ik doe het
voor die ander, niet voor mezelf en uiteraard ook niet voor jou.
In mijn hoofd passeren de mogelijke gesprekken
continu. Elke mogelijke opmerking geanalyseerd en voorbereid. Het is niet
eenvoudig, want jij bent verbaal zoveel sterker dan ik. De enige manier is om
het professioneel te zien. Niets meer, niets minder. Dat is de enige manier
om te voorkomen dat mijn emoties de overhand zullen nemen.
Het zal heel wat van mij vragen. Het kost me
heel veel energie, hoofdbrekens, slapeloze nachten en bovenal: beheersing. Beheersing,
moed en kracht om hier boven te kunnen blijven staan. Ik zie er nu al tegenop.
©JaneOnira
Geen opmerkingen:
Een reactie posten