Beste Sinterklaas,

Ik weet nog vroeger toen was ik met uw komst zo blij,
net als vele andere kinderen stond ik in die rij
Om uw aankomst in ons stadje bij te wonen,
en vooral te wachten tot de pieten het wachten zouden belonen

Nog steeds vind ik dit een heerlijke tijd van het jaar
al die speculazen en pepernoten staan weer klaar!
Dat wordt echt weer lekker smullen
met al het lekkers die buikjes goed vullen.

Ik ben echt blij dat u er weer zijn mag
het tovert op elk kindergezichtje wel een lach
Die pepernoten en dat cadeautje eens in de schoen
ik weet nog precies hoe dat voelde toen!

Maar, beste Sinterklaas, er zijn kinderen in dit land
die helaas in armoede zijn beland
Gezinnen waar u niet komt,
kinderen waarvan het lachen verstomd

Daarom beste Sinterklaas, vergeet hen niet
en maak hen gelukkig met een bezoekje van U en Piet
En voor ieder die deze Sinterklaas helpen wil
neem een kijkje op http://www.sinterklaasbank.nl/

Dank!

Groetjes,

Jane

©JaneOnira

Een verlate Sinterklaasviering

Afgelopen zondag was het dan zover... Met vrienden Sinterklaas vieren! Terwijl veel mensen zich klaarmaakten voor de komende Kerstdagen zaten wij zingend op Sinterklaasliedjes ons vol te eten aan pepernoten en speculaas.

Deze vriendengroep bestaat uit 6 personen. Een divers clubje. We kennen elkaar van de middelbare school. Zien elkaar als groep erg weinig, individueel worden er weleens wat afspraken gemaakt. Sinterklaas is ‘ons’ hoogtepunt van het jaar. Iets wat we al jarenlang vieren, en wat we ook blijven doen. Tradities dienen nu eenmaal in stand te worden gehouden. Het is ook eigenlijk het enige moment in het jaar geworden dat we de agenda’s trekken en een datum (dat begint al ruim van te voren, ergens wanneer de zon nog volop hoort te schijnen en iedereen met plezier buiten is) zoeken dat we ook echt allemaal kunnen. Het is ‘ons’ ding. Ons als meiden zijnde. Zonder aanhang. Gewoon lekker ouderwets samen.

Traditioneel beginnen we de avond met gourmetten. Er is goed inkopen gedaan dit jaar en de grote tafel staat vol met allerlei lekkers. We praten bij. We praten over onze levens en de gebeurtenissen die het afgelopen jaar hebben plaatsgevonden. We zien elkaar als groep dan weinig, maar het voelt meteen alweer vertrouwd. Er wordt druk gekletst en hard gelachen.

Enigszins uitgelaten worden we er allemaal van. We zijn druk, willen allemaal ons verhaal vertellen en de één doet nog harder zijn best om het stemgeluid boven de ander uit te laten komen. We lijken weer de pubers van toen. Schunnige grappen rollen over tafel. Er wordt gek gedaan. Precies zoals het altijd al is geweest. Precies zoals het hopelijk ook altijd blijven zal. Zorgen worden even vergeten. Er bestaat alleen het hier en nu, en deze groep meiden.

Nadat we allemaal echt niets meer opkunnen beginnen we met het Sinterklaas-dobbel-spel (Zie hier) We worden stuk fanatiek. Fanatieker dan ooit lijkt het wel. Snel dobbelen om zoveel mogelijk te bereiken in de tijd die rest. Proberen het grootste aantal cadeaus te verzamelen, en hopen om vooral niet de opdrachtkaart te bemachtigen waarbij je moet ruilen met de persoon met het minste aantal cadeaus. Proberen de cadeaus te raden. Goed voelen. Afpakken bij de één. Een iets vermoedelijk stoms weer wegleggen. We schreeuwen, zijn hebberig, fanatiek. We lachen. We lachen ons suf om de ander. We lachen eigenlijk gewoon om helemaal niets.

Dan komt het moment om de cadeaus uit te pakken. De stemming slaat wat om. De rust keert weer terug. Enkelen zeer teleurgesteld omdat ze de pech hadden geen leuke cadeaus verzameld te hebben, maar van die flauwe cadeaus waar je echt niets aan hebt en die elk jaar weer in het spel terugkomen.

Het was geweldig. Het was heerlijk. Wat doet zo’n avond je beseffen hoe belangrijk deze mensen zijn. Hoe gelukkig ik mag zijn dat ik deze mensen ken. Stuk voor stuk. Ieder weer anders, maar zo belangrijk. Even een avond onbezorgd genieten. Even niet hoeven nadenken, even niet hoeven piekeren. Gewoon een avondje lol. We zouden het vaker moeten doen.

©JaneOnira

Rijmen en dichten... Dat kan ik zonder mijn hemd op te lichten

Sinterklaas. Sinterklaasvieringen. Geweldig vond ik het altijd. Niet om het maken van een surprise. Nee, alsjeblieft zeg. Ik ben zo niet creatief en surprises werden nooit zoals ik het wilde. Ach. Dat compenseerde ik dan wel met een gedicht.

Een Sinterklaas gedicht maken. Ja dat kon ik wel. Het liefst zo lang mogelijk ook. Ik heb eens 12 A4’s volgeschreven, aan elkaar geplakt en opgerold. Was erg leuk voor degene die het voor moest lezen. Geweldig! Ik zie het nog voor me.

Tegenwoordig vier ik niet echt Sinterklaas meer. Niet meer met lootjes trekken of met surprises maken. Ook geen gedichten dus. Wij doen met vrienden een Sinterklaas spel, ook erg leuk (Zie ook hier)

Toch mis ik dat dichten wel. Het echte Sinterklaasdichten. Dat vond ik toch zo leuk! En het liefst dan ook een beetje venijnig want ik vind dat het mag op Sinterklaas. Alle nare karaktereigenschappen of gebeurtenissen het afgelopen jaar komen dan langs, daar kom je bij mij niet onderuit.

Vorig jaar heb ik nog 2 collega’s blij gemaakt met mijn gedichten voor hun lootje. Geef mij een paar omschrijvingen van de persoon, het cadeau, surprise en eventuele details die je in het gedicht wil hebben en voila, ik bedenk wel wat. Ik moet er even voor gaan zitten en dan komt er wel wat. Ik vind het ook gewoon leuk om te doen.

Dit jaar mag ik een gedicht bedenken voor mijn nichtje. Ze heeft haar vader getrokken. Gnegne. Leuker dan dat kan niet, daar kan ik wel weer mijn lol mee op. Ze heeft me ook erg leuke details gegeven die ze er in wil hebben. Ze was het met mij eens dat we het zo gemeen mogelijk moeten maken, wat ook erg past bij de onwijs smerige surprise die ze voor hem heeft bedacht. Een lekker lang gedicht gaat het ook worden, want ja, hij houdt niet van lezen.

Dus.. laat ik eens een kopje thee zetten. Een schaaltje pepernoten erbij, en laat ik dan eens lekker gaan dichten...

Sint en Piet zaten te denken....

©JaneOnira