zondag 2 maart 2014

Geniet van wat je hebt


Het is lekker weer. De zon schijnt en de mensen zijn vrolijk. Ik zit in een restaurantje aan het strand. Heerlijk buiten, genieten van de warme zonnestralen op mijn huid. Ik hoor het ruisen van de zee. Ik sluit mijn ogen en voel een loomheid over me heen komen.
Dan een paar kinderstemmen. Een gezinnetje. Een man, vrouw en 3 jongens. Ze bestellen wat te drinken en gaan zitten. ‘Mogen we met de bal spelen mam?’, wordt er gevraagd. Ik hoor de vrouw iets mompelen en voel dat een paar kinderen me voorbij rennen. Ik open mijn ogen, neem een slok van het drankje dat voor me staat.
Ik kijk naar de kinderen, ze spelen met het zand en met de bal. ‘Jeroen, Jeroen’, roepen ze. De man staat op en loopt naar ze toe om mee te doen. Ik vraag me af hoe de gezinsverhoudingen liggen. De 2 oudste kinderen noemen hem ‘Jeroen’ en de vrouw gewoon ‘mam’. Hij zal dus waarschijnlijk niet hun vader zijn. De jongste weet ik niet. Hij scheelt denk ik nog wat in leeftijd met zijn oudere broers. Zou de jongste een kind zijn van de man en vrouw samen? Of zijn de man en vrouw geen stel? Ik denk van wel. Ik heb geen argument, het is meer een gevoel. Of vrouwelijke intuïtie. Of hoe je het ook noemen wilt.
De jongens en ‘Jeroen’ spelen lekker met de bal. Van hoopjes zand wordt een doel gemaakt. Ze hebben ontzettend schrik met elkaar en ik heb de neiging om hard met ze mee te lachen. Ik kijk naar de vrouw die daar nog aan het tafeltje zit. Ze merkt niets van de schrik die haar kinderen en ‘Jeroen’ hebben. Ze is verdiept in haar mobiele telefoon. De jongste moet geloof ik wel vier keer roepen voor ze doorheeft dat hij naar de wc moet, of ze daarmee wil helpen.
Ze komt terug. De jongste gaat weer meespelen. Het is nog steeds een gezellige bedoening daar op het strand. Maar de vrouw, de vrouw loopt naar haar tafeltje en is weer verdiept in haar telefoon. Ik heb de neiging om die telefoon uit haar handen te grissen en te schreeuwen ‘kijk eens naar wat er om je heen gebeurd, hoeveel lol je gezin heeft, ga lekker meedoen ofzo in plaats van op dat stomme ding te spelen!’. Maar ik doe het niet.
Ik geniet van het tafereeltje dat daar op het strand afspeelt. Ik zou willen voor de kinderen dat hun moeder dat ook eens zou doen.

©2014, JaneOnira

3 opmerkingen:

  1. Jammer. Maar wél goed voor die kids dat Jeroen in hun spel meeging ... Mensjes kijken blijft ZO leuk, niet ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat mooi, Jane, dat je dat zo allemaal ziet. Observeren vind ik zelf ook altijd leuk. Het relativeert en inspireert. En het is mooi om open te staan voor de dingen om je heen, en dat is inderdaad een talent. Bedankt voor je stukje.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een uitstapje maken en je gsm thuis laten, dat zou beter zijn. En nu is het wachten op je volgende verhaaltje.

    BeantwoordenVerwijderen