zondag 14 augustus 2016

Vermoeid

Ik staar voor mij uit. Als ik niet oppas, zit ik zo knikkebollend achter de computer. Mijn ogen worden lomer en zwaarder. Ik besluit op te staan. Even een rondje lopen. Even een beetje frisse lucht. Even een beetje energie.

Waar komt de vermoeidheid toch vandaan? Waarom slaap ik onrustig en licht? Ik heb nu geen stress, geen spanning, geen zorgen. Hoe komt het dan dat ik mij zo futloos voel? Dat alles teveel is? Dat ik eigenlijk geen stap wil verzetten?

Ik voel mij werkelijk een zoutzak. Ik sjok voort. Ik bedenk mij hoe dat er uit zou zien. Als ik mijzelf van een afstand zou bekijken zou ik een vermoeide uitgeputte vrouw zien. Maar ik weet niet waarom. Ik weet niet waardoor. En het duurt al zo lang.

Het is even beter gegaan met de vermoeidheid, een paar dagen vorige week had ik even meer energie. En nu weer zo futloos, al 3 weken lang. Zal het misschien vermoeidheid zijn van de periode ervoor? Zal ik de vermoeidheid eindelijk voelen nu ik wat minder druk op mezelf leg? De vermoeidheid van al die weken en maanden ervoor. Van al die tijd dat ik van alles moest, de lat veels te hoog legde en maar doorging? Misschien is dat het.

Misschien is dit de vermoeidheid die ik mezelf de afgelopen maanden heb aangedaan. Het teken dat het goed is het anders te doen. De lat lager te leggen. Meer te leven in het nu. Meer te ontspannen, meer tijd voor mezelf. Niet nog veel meer uren stoppen in nevenzaken dan nodig is. Pas op de plaats maken. Het leven overdenken. Andere keuzes maken, het allemaal anders gaan doen.

Ik ben tevreden. Tevreden met hoe het nu is. Besluiten die zijn genomen. Besluiten die ik hier en daar graag anders had gezien, maar het is ook goed te weten waar je aan toe bent. Om verder te kunnen. Om weer te gaan. Om rust te vinden. Omdat je dan even niet meer moet. Omdat je er dan even klaar voor bent. Omdat ik er klaar voor ben.

Klaar voor een nieuwe periode in mijn leven.

Ik kijk om mij heen. Mensen praten, lachen, of kijken ernstig. Ik voel de rust in mij. Ik slaak een diepe zucht en draai mij om. Sjokkend keer ik terug naar mijn werkplek.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten