Overpeinzing

Rust.
Het enige waar ik naar verlang is rust. Geen gedoe. Geen gezeur. Geen mensen die van alles van mij willen. Niemand die een vervelend bericht stuurt of een bedreiging uit. Geen contact van mensen waar ik geen contact mee wil. Geen mensen die via mij iemand anders willen bereiken. Gewoon niemand. Gewoon rust.

Soms verlang ik naar het leven als kind. Ik had het fijn als kind. Als kind waren er nog geen grote problemen of grote vraagstukken. Het grootste probleem was mijn bedtijd, dat ik natuurlijk veels te vroeg vond. Of dat ik de afwas niet wilde gaan doen. En daar stennis over schoppen.


Alles is relatief. In het volwassen leven komen andere verantwoordelijkheden en problemen. Dan verlang je terug naar een vaste bedtijd en doe je met plezier elke avond de afwas met de hand. Want veel grotere verantwoordelijkheden dan dat was er niet. Had ik niet.


Soms verlang ik naar een ander leven. Onbezonnen en vrij. Doen en laten wat ik wil en waar ik zin in heb. Geen verplichtingen. Geen moeten. Geen andere mensen. Rust en vrijheid. Soms wil ik mij dagen, wekenlang, in huis verstoppen. Zonder de post open te maken, de telefoon op te nemen. Zonder internet en zonder andere mensen. Een leven zonder zorgen.


Maar het leven is niet zo. Het leven bestaat ook uit pijn en verdriet en moeilijke momenten. Want als die er niet zouden zijn zou ik ook geen vreugde en geluk kennen.