December. Een maand dat staat vol gezelligheid, warmte en
geluk. De Sint die met zijn, al dan niet zwarte, Pieten kinderhartjes sneller
laat kloppen. De Kerst met de kerstboom, lichtjes en heel veel lekker (vr)eten.
Oud- en nieuw, vol terugblikken en vooruitzichten.
Ik hield altijd van december. Ik heb goede herinneringen aan
Sinterklaasvieringen, aan de Kerst bij ons thuis, en oud- en nieuw gezellig met
de familie. Maar als je iemand moet missen, die je juist zo graag bij deze
dagen erbij zou willen hebben, dan zijn die dagen ineens niet meer zo mooi. Dan
zijn ze meer beladen. Omdat je gezellig tussen de mensen zit. Of ‘gezellig’ de
kerstboom hebt opgetuigd en naar de kaarsjes zit te staren. Maar je iemand
mist. Iemand die naast je had moeten zitten. Wiens naam je ook op de
kerstkaarten wil zetten. Je put uit herinneringen maar soms is dat niet genoeg.
Je bent eenzaam in gezelschap. The most wonderful time of the year...
Het zijn mooie dagen. Ik kan genieten van de lichtjes, van
de gezelligheid, van de sfeer. Maar het kan me ook ineens aanvliegen. De leegte,
de eenzaamheid, het willen dat het anders was. Het besef dat degene die je zo
veel lief hebt, die je zo graag erbij zou willen hebben, dit allemaal moet
missen.
Het is een tijd van bezinning. Terugkijken op afgelopen
jaar. De vooruitzichten die komen gaan. Straks weer een nieuw jaar. Nieuwe kansen,
een nieuwe start.
©2013, JaneOnira
Je beschrijft mijn gedachten !
BeantwoordenVerwijderenJa dat is een dubbel gevoel als je iemand in deze periode bent verloren. Het geeft er direct een andere sfeer aan.
BeantwoordenVerwijderen