zondag 10 maart 2013

Als je haar maar goed zit


Ik ben geen fashion-freak. Ik trek aan wat ik lekker vind zitten. Ik zou dolgraag supermooie kleding willen hebben, heel stylish en verantwoord; maar ik heb er geen gevoel voor (en geen budget). Dus ik loop er altijd bij in kleding dat ermee door kan, niet bijzonder is, en absoluut niet volgens de laatste mode. Als ik een modetrend leuk ga vinden is de trend alweer voorbij. Dat ben ik.
Mijn haar is geen ander verhaal. Het hangt suf of ik doe er een suffe staart in. Ik zou er meer mee kunnen, maar ben daar niet goed in (lees: lui en onhandig). Ik geef er wel om, want ik wil het liefst met mooi gestylde haren rondlopen, maar helaas dat is niet de werkelijkheid. Ik durf er niet mee te experimenteren, in het kader van mijn grijze muis kleding, heb ik ook graag aangepast haar; het moet vooral niet teveel opvallen. Het moet enigszins zitten.
Op een dag kom ik er altijd weer achter dat het haar weer eens te lang is, dat ik echt al te lang niet naar de kapper ben geweest. Mijn haar is dan zwaar en het hangt, de lok valt steeds voor mijn ogen en het wil gewoon niet meer. Ik stel het altijd zo lang mogelijk uit. Als ik de ontdekking doe dat het toch echt weer hoogste tijd is om de kapper met een bezoek te vereren, duurt het minstens een aantal weken voordat ik echt de telefoon pak om een afspraak te maken.
Op de dag zelve sta ik al op met knikkende knieĆ«n. Ik push mezelf te gaan, het moet toch een keer gebeuren. Paraat voor alle standaard-kapper-praatjes heb ik al met mezelf geĆ«valueerd hoe het weer was de afgelopen dagen en wat de voorspellingen zijn, zodat ik ook mee kan praten. Eenmaal daar, onderga ik mijn lot. Ik laat mij helemaal over aan die handen met de schaar. Knip, knip, knip. Ik zie het in de spiegel gebeuren, maar ik weet niet wat ik moet doen. Het liefst schreeuw ik het uit ‘je maakt het erger dan het was!’ maar dat durf ik niet, dus ik blijf rustig zitten en lach als een boer met kiespijn. ‘Geweldig’, zeg ik als ze mijn nieuwe coupe met behulp van de spiegel laat zien. Dat het sarcastisch is, ontgaat de kapper hopelijk. Ik bedoel, ik weet dat de kapper zijn/haar best doet, maar eerlijk waar; de keren dat ik tevreden van een kapper vandaan kwam zijn op een hand te tellen. Ik betaal netjes voor de bewezen diensten en ga mopperend naar huis. Heel snel naar huis wel te verstaan, want ik durf mij nergens anders meer te vertonen.
Eenmaal thuis kam ik de lak eruit en steek mijn haar onder de kraan. Maar het mag niet baten; het leed is al geschiet. En nu schrik ik elke keer als in mijn ooghoeken dan ook maar iets van een spiegelbeeld opduik. Het ziet er niet uit. Het is te kort en te lelijk. Het maakt mijn hoofd raar en lelijk. Het is geen gezicht en ik schaam mij. Nu is het zondag en kan ik mij nog in huis verstoppen. Morgen moet ik de wijde wereld weer in. Mijn kapsel aan mijn collega’s laten zien. Oh rillingen. Ik hoor het al ‘oh ben je bij de kapper geweest!’. Nee hoor, lijkt maar zo. ‘Nou, het zit echt euhmm ja, leuk hoor’. Leugenaar denk ik dan. Nee hoor, ik kijk er al naar uit.
Heeft er iemand nog een goede pruik?
©JaneOnira

2 opmerkingen:

  1. hihi... Ja je eerste stukje is wel een beetje herkenbaar.
    Je tweede stukje gelukkig niet. Ik liet het vroeger altijd door mijn moeder knippen. Recht toe recht an!! Maar op een dag was ik het zat. Ben naar de kapper gegaan en zei dat ik heel veel lagen in mijn haar wilde hebben.

    Vol verwondering zag ik dat mijn haar niet alleen maar slag had, maar dat ik echte krullen heb. Sinds dat moment ga ik geregeld naar de kapper om er weer een aantal flinke nieuwe lagen in te laten zetten. Overigens vaak te laat, want om de vier weken vind ik dan weer zonde van mijn geld haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als ik een modetrend leuk ga vinden is de trend alweer voorbij. Dat ben ik.
    Herkenning troef !

    BeantwoordenVerwijderen