vrijdag 18 mei 2012

De vader van Bas


Samen lopen ze uit de school. Hand in hand zoals echte vriendjes dat doen. Lieke kijkt om haar heen, waar is mama? Ze blijft even stil staan, verbaasd om zich heen kijkend. Geen mama. Dat is gek. Mama is nooit te laat. Bas merkt het en zegt ‘kom, mijn vader staat er wel’. Lieke knikt en loopt met Bas mee naar zijn vader. ‘Weet u waar mijn moeder is?’, vraagt Lieke aan de vader van Bas. Nee, de vader van Bas schudt zijn hoofd. Hij weet het ook niet. Nou wordt Lieke wel wat ongerust. Waar zou mama toch zijn? “Kom maar met ons mee”. Lieke twijfelt nog even en kijkt nog eens goed om haar heen. Nee, echt geen mama te zien. Ze knikt ‘oke’.
Hand in hand lopen ze naar het huis van Bas. Deze staat dichtbij school dus het is niet ver lopen. ‘We bellen zo eerst wel even naar je huis’, zegt de vader van Bas. Dat vindt Lieke wel een goed idee. ‘Het is jammer dat je zo ver weg woont, anders konden we er even heen lopen’, zei Bas. Lieke wordt altijd met de auto naar school gebracht. Ze haalt haar schouders op ‘ach...’
Eenmaal bij het huis van Bas aangekomen vraagt zijn vader aan Lieke wat hun telefoonnummer is. Lieke weet deze al goed uit haar hoofd. De vader van Bas toetst het nummer in. Maar helaas, er wordt niet opgenomen. Gelukkig is er wel de voicemail, de vader van Bas spreekt deze in. “Dag mevrouw Mulder, ik ben de vader van Bas, en omdat u net niet bij school was is Lieke met ons mee naar huis gekomen. Grootestraat 68, zoals u wellicht nog wel weet. Wilt u daar Lieke komen ophalen? Dank u wel. Daag.” En hij hangt de telefoon op. “Nou jongens, wat willen jullie drinken? En lusten jullie daar chips bij?” De kinderen springen blij op, dat lusten ze wel!
Eenmaal het drinken en de chips op. De film Finding Nemo afgekeken, hebben ze nog steeds niets van de moeder van Lieke gehoord. ‘Meneer, wilt u misschien nog een keer mijn moeder bellen?’, vraagt Lieke aan de vader van Bas. “Maar natuurlijk”, antwoordt hij. Helaas er wordt weer niet opgenomen. Hoe kan dat nou toch? Lieke vind het maar gek. “Och, wees maar niet bang”, zegt de vader van Bas. “Je kan bij ons blijven zolang als je wilt.” ‘Ja!’, roept Bas blij, ‘dan kan je ook bij ons blijven slapen, en misschien kunnen we dan wel een tentje in de tuin zetten, en samen voetballen, en in de speeltuin, of naar het bos!’ “Ho, ho”, zegt de vader van Bas. “Niet zo snel jij, we wachten maar even af wanneer de moeder van Lieke terugkomt. Gaan jullie nou maar naar de speeltuin, dan ga ik even klussen in de schuur. En dan gaan we daarna zoeken als je moeder er nog steeds niet is Lieke.”
Bas en Lieke gaan samen op weg naar de speeltuin. ‘Wat leuk dat jij zo dichtbij de speeltuin woont’, zegt Lieke. Bas knikt blij. ‘Ja er zijn altijd heel veel kinderen hier. Maar niet iedereen is lief hoor. Gelukkig ben ik nu met jou.’ Lieke kijkt haar ogen uit; wat een grote speeltuin! Er staat een schommel, een glijbaan, een klimtoestel, en bomen waar je in kan klimmen. “He Bas!” klinkt het. Een andere jongen komt aangerend. ‘Dit is mijn vriendinnetje Lieke’, zegt Bas vol trots tegen Jelle. Jelle is een van zijn beste vrienden. Ze spelen altijd samen in de speeltuin. “Zullen we gaan voetballen?” vraagt Jelle. ‘Of lummeltje spelen’, roept Bas uit. ‘Ja leuk’, zegt Lieke. “Mijn bal is lek”, zegt Jelle. ‘Oh, ik heb nog wel een bal hoor, die zal ik wel even halen.’ “Nee Bas, ik moet jou eerst nog even wat laten zien voor in onze schatkist!” Bas kijkt naar Lieke die haar schouders ophaalt. ‘Ik haal de bal wel, waar ligt die?’ ‘In de schuur’, antwoordt Bas.
Lieke loopt het laantje weer uit. Terug naar de tuin van Bas, waar het schuurtje staat. Een beetje verlegen staat ze voor de deur. Ze klopt netjes aan, en doet dan de deur open. Het is helemaal donker! Gelukkig komt er vanuit de deuropening wel wat licht.
Lieke schrikt. De vader van Bas schrikt ook. Maar Lieke kan alleen maar voor zich uit kijken. ‘Mama!’ De vader van Bas trekt snel zijn broek omhoog. De moeder van Lieke ligt daar zonder kleren aan, met allemaal bloed en stamelt zachtjes met haar laatste krachten “rennen Lieke, weg hier, rennen!” Lieke draait zich om, en ziet nog snel dat Bas de schuurdeur dichtdoet. “Neeeee”, jammert de moeder van Lieke. “Niet mijn kleine meid, niet mijn kleine meid....”
Bas ligt in bed. Zijn vader staat naast hem. ‘Dat was weer een leuke dag papa’, zegt Bas. “Ja zoon, dat was het zeker”. Hij geeft hem een nachtkus. “Welterusten jongen”. ‘Je bent de beste papa.’ “Weet ik jongen, wij zijn samen het beste team. Slaap lekker nu.” En met een glimlach draait hij zich om. De laatste klus wacht nu op hem.

©JaneOnira

Geen opmerkingen:

Een reactie posten