zondag 12 januari 2014

I love...


Urenlang. Elke dag weer. En maar staren. Kijken naar de foto’s. Dromen. Lachen. Verbazen.
Ik heb het over Funda. Je weet vast wel, die site waar je huizen kan zien die te koop staan. Heerlijk vind ik dat. Lekker erdoorheen struinen. Kijken welk huis je zou willen kopen als je al het geld van de wereld had en geen enkele wijk verkeerd zou zijn. Kijken hoe mensen hun huis hebben ingericht, en hoe jij dat gedaan zou hebben. Een inschatting maken van de mensen die er wonen, gebaseerd op hun interieur. Oudere mensen herken je zo. Yuppen ook.
Urenlang vermaak is dat. Al die huizen bekijken. Lachen ook om sommige inrichtingen zoals je het zelf natuurlijk nooit zou doen. Verbazen over hoe mensen hun huis ook kunnen verwaarlozen of waarom er zulke slecht genomen foto’s op de site staan. Verbazen over de prijzen. Dromen over de toekomst en welk huis je zou willen wonen.
Ik zou het wel weten. Ik leer mijn smaak kennen. Mijn huis is al mooi ingericht, strakke keuken en badkamer. Het huis moet al ‘af’ zijn, ik ben geen klusser dus zodra de keuken en badkamer mij niet aanstaan ben ik niet meer geïnteresseerd. Nieuwbouwhuizen zijn vaak wel interessant.
Vrijstaande huizen, 2-onder-1-kap, hoekwoningen spreken mij het meeste aan. Een vijftal kamers want ja in de toekomst hoort ook een gezin. Ik heb een dure smaak. Maar ook niet te duur. Zodra huizen boven de, zeg 750k komen, dan zijn ze vaak niet meer zo interessant. Dan is het huis te groot, te leeg, te kil. Gezelligheid, warmte moet een huis uitstralen. Niet zozeer hoe het nu is ingericht maar ook hoe het is gebouwd. Teveel kamers is niet gezellig. Een leuke, rustige, woonwijk. Een leuke woonplaats, niet te groot niet te klein. Een inrichting met warme kleuren en mooie meubels. Een tuin, ook niet onbelangrijk. Hoeft niet groot te zijn, maar wel enigszins vrij.
Soms zie ik mezelf al helemaal zitten in zo’n huis. Dan bedenk ik hoe ik de kamers zou inrichten, welke kleur er op de muren komt. Welke kamer waarvoor bestemd zou zijn. Of ik de vloer zou veranderen en welke vloer het dan zou moeten worden. Heerlijk tijdverdrijf.
Mijn smaak is alleen een beetje duur, daar ben ik wel achter. Misschien zal ik nooit in zo’n huis wonen. En dat is eigenlijk ook helemaal niet erg. Want geluk en gezondheid staat ten alle tijd voorop, of je nou 3 hoog achter woont of in een 2-onder-1-kap woning in een Vinex-wijk. Maar dromen. Dromen mag. Heerlijk.

©2014, JaneOnira 

donderdag 9 januari 2014

Daar zit je dan


En daar zit je dan. Naar een leeg scherm te turen. Handen die op het toetsenbord rusten. Handen die van alles zouden moeten doen, maar dienst weigeren. Je hoofd tolt en tolt. Het gaat maar door. Geen rust. Zoeken, malen, maar je vind het niet.
Dus zit je daar. Te turen. En te denken dat je nog zoveel moet doen. Dat er nog zoveel op je ligt te wachten. En tegelijkertijd verwonder jezelf; waar ben je eigenlijk mee bezig? Wat wil je eigenlijk, wat is nu belangrijk? Waar is het leven gebleven? Waarom alles moeten? Wat wil je nu?
Zoveel gedachten. Zoveel onzekerheden. Zoveel moeilijkheden. Je wil zoveel maar tegelijkertijd weet je ook niet wat je wilt. Je droomt en droomt. Maar wat is realiteit? En wat is realiteit te maken?
Dus staar je maar naar dat lege scherm. Je zit in je stoel. Niets gebeurd. Je wil maar tegelijkertijd ook niet. En dan maak je een keuze. Toch even niet vandaag. Je staat op en loopt weg.
Maar de keuze komt terug, steeds weer. En je kan niet blijven opstaan en weglopen. Keuzes moeten onderzocht worden. Geanalyseerd, afgewogen. Positieve punten, negatieve punten. Met niets doen schiet je niets op.
De motivatie is weg. Energie is ver te zoeken. En dus staar je alweer dagenlang naar datzelfde lege scherm. Je weet dat je iets moet doen, maar hoe weet je wat je moet doen?
Dus daar zit je dan. Daar zit ik dan. Wat zal ik doen?

©2014, JaneOnira