Het familiediner

We zitten er allemaal. Alle 8 de kinderen, de aanhang, en de hele reeks aan kleinkinderen met aanhang en achterkleinkinderen. Lekker met zijn allen uit eten. Gemaakt vrolijk doen, ter ere van oma’s verjaardag. Ach, het eten is gelukkig best lekker.

Ik heb mijn bord nog niet leeg of daar gaat ome Klaas, dat is volgens mij al de derde keer dat hij langs het buffet loopt. Zijn bord schept hij lekker vol. Een hele berg voedsel. Letterlijk; een berg. Ik schud mijn hoofd zachtjes. Echt netjes vind ik het niet, behoor je niet een beetje rustig aan te doen totdat in ieder geval iedereen de eerste rond heeft gehad?

Mijn tante Greet. Te hard lachend. Te nep, te gemaakt. Het hoogste woord hebbend. Duidelijk weer eens een wijntje te veel op. En dan ome Joop die naast haar zit. Net doen alsof het allemaal goed is, terwijl zijn eigen moeder niet eens weet dat naast de 3 kinderen die hij bij zich heeft, hij nog 2 kinderen heeft bij een andere vrouw. Niemand die er wat van zegt. Iedereen die normaal doet tegen hem, hoewel hij er alleen voor staat. Door zijn vrouw op straat geschopt. Bomvol schulden. En maar doorgaan met andere vrouwen en nog meer schulden maken. Zich niet laten helpen door zijn broers en zussen. Slim? Nee.

Ome Gerard dan. Hij werd altijd geacht het zwarte schaap van de familie te zijn, maar die positie is hem nu dan door zijn jongere broertje ontnomen. Hoewel, hij blijft ook bijzonder. De vrouw met wie hij is, Hennie, is niet eens een vrouw te noemen. Een man met tieten is een betere benaming. Te hard lachen, te populair doen met haar telefoon, ‘oh hahahaha, kijk, nou wordt ik alweer gebeld!’. Gebeld door haar kinderen die uit huis geplaatst zijn omdat zij de vrouw met wie haar man in bed lag in elkaar geslagen heeft. Ook in de schuldsanering. He, liet ze nou een boer? Ongelooflijk. Ik schud mijn hoofd en verplaats mijn blik.

Nog net op tijd zie ik mijn neefje en zijn vriendin wegsneaken. Alsof niemand weet dat ze stiekem buiten jointjes staan te roken. Tja, daar ben je 17, rebels en een zogenaamd ‘sleutelkind voor’.

Mijn nichtje en haar vriend. Bah, ze kunnen niet van elkaar afblijven. Ga lekker naar huis ofzo. En gaat ome Klaas nou weer eten opscheppen? Ik ben nog niet eens voor de tweede keer geweest!

Ik tik mijn broertje aan ‘zullen we?’ Hij knikt. Samen lopen wij nog langs de restjes van het buffet. Het is al aardig op allemaal. Op de terugweg valt mijn blik op oma. Ze zwaait even. Ik glimlach. Ze is vrolijk. En daar doen we het voor.

©JaneOnira