Woorden doen geen pijn

Je kan zeggen wat je wilt. Het raakt me toch niet. Of eigenlijk wel, maar ik doe net alsof het niet zo is. Alsof je woorden geen betekenis hebben. Alsof je woorden niet bestaan. Alsof je woorden niet de lading erachter uitdrukt. Alsof je woorden geen emotie oproept. Alsof ik er niet ben. Alsof jij niet bestaat.

Wie ben jij ook eigenlijk? Helemaal niemand, helemaal niets. Kom je hier om mij bang te maken? Om mij nog meer te laten stressen? Nee, je kwam voor iets anders. Waarom liet je het daar niet bij en moest je dat ook nog zeggen? Waarom kon je het niet daarbij laten?

Wie ben jij eigenlijk? Jij bent niemand. Je weet niet eens alles. Je weet niks. Je maakt het groter dan het werkelijk is. Het is niet waar wat jij zegt. Echt niet. Dat kan niet en dat mag niet. Punt.

De woorden raken me niet. Want het is niet waar. Dat is niet waar. Je hebt ongelijk. Je hebt je niet goed ingelezen. Mag ik wel ‘je’ zeggen eigenlijk? Kan mij het schelen, ik vind je toch waardeloos. Na vandaag hoef ik je niet meer te zien. Nooit meer. En dat is beter ook.

Kom dan ook niet in mijn dromen als brenger van goed nieuws. Want dat ben je niet, dat is wel gebleken. Laat me gewoon met rust. Laat mij mijn leven verder gaan. Bemoei je niet met zaken die jou niets aangaan. Want het gaat jou niets aan. Ik bepaal zelf hoe ik mijn leven invul. En hoe dat leven zal lopen.

Jij bent een nietsnut, een waardeloze zak. Mag ik dat zeggen? Nee, maar ik doe het toch. Want ik vind dat. En dat is mijn mening. Omdat je woorden pijn doen. Maar dat heb jij niet in de gaten. Omdat ik het niet wil geloven. Omdat ik het niet mag geloven en omdat het niet de waarheid is of waarheid gaat worden.

De waarheid is namelijk dat alles goed komt. Dit jaar nog. Echt waar. Ik geloof dat. Ik wil dat geloven. Ik moet dat geloven. Dat is mijn manier om op de been te blijven. Waarom moet je dat verpesten? Waarom moeten de woorden van zo onbelangrijk iemand die mij niet kent en die de situatie niet kent, mij zo krenken? Is dat omdat mijn grootste angst uitgesproken werd? Het is niet reëel. Je hebt ongelijk. Jij weet het fijne niet, jij weet helemaal niets. Jij weet niets van alle omstandigheden. Helemaal niets. Wat deed je hier ook alweer eigenlijk?

Ga gewoon weg. Weg naar die stomme, net zo debiele vriendjes van je. Je hebt gebracht wat ik hebben moest, dus klaar nu, wegwezen. En met deze tekst zet ik jou woorden uit. De woorden die in mijn hoofd continu herhaald werden. Ik zet ze uit. Voorgoed. Die mogen niet meer aan. Tabee.

©JaneOnira