De woorden op papier

Soms word ik ineens gevuld met verlangen. Of met een stroom van liefde. Bepaalde woorden. Een houding. Een blik. Enkele geschreven woorden op een papier. En bam, daar is het. Liefde en verlangen.

Dagen verstrijken. De liefde blijft. Mensen die niets weten. Mensen die alles weten. Mensen met goede adviezen. Mensen met hele slechte adviezen. Iedereen heeft wel een mening. En iedereen bedoeld het goed. Maar ik zit er niet altijd op te wachten.

Het leven is soms zoals het is. Ingewikkeld. Moeilijk. Vol liefde en haat. Pijn en verdriet. Warmte en geluk. Mooie en slechte momenten. Angst en hoop.

Al die emoties die onderdeel maken van je bestaan. Je ziel. Je verstand en gevoel die weleens door elkaar lopen en het roerend met elkaar eens zijn, of juist helemaal niet. Het leven is zoals het is.

Het beste ervan maken. Van dat leven. Dat is wat je kan doen. Dat is wat je moet doen. Inclusief de toppen en de dalen. Het hoort er allemaal bij.

Aandacht, warmte en liefde. Belangrijke ingrediënten voor een gelukkig bestaan. Geluk, wat voor iedereen weer anders is. Zoals iedereen anders is. Zoals iedereen anders denkt en anders voelt. Hetgeen waardoor ieder mens uniek is.

Uniek is, uniek zijn en uniek blijven. Je ware aard. Wat is dat eigenlijk? Ben je wel wie je bent? Of ben je wie je wilt zijn? Of ben je wie anderen denken of vinden dat jij bent?

Levensvragen. Levenservaringen. De ervaringen, hoe goed of slecht ook, die je maken en je vormen. Die je sterker maken omdat je het overwint. Overleefd. Na regen schijnt de zon.

We doen het niet alleen. We doen het samen. Samen bewandelen we het pad wat voor ons ligt. Hoe moeilijk of lang die ook moge zijn. En uiteindelijk komen we in beter vaarwater. Betere tijden komen. En dan is het belangrijk om vooral niet vergeten te genieten.

Genieten. Genieten van de kleine dingen die het leven biedt. Dat ene woord dat zoveel zegt. Die verzameling woorden op het papier wat mij vervult met warmte en liefde.

©Jane Onira