De eerste dag

Van haar eerste echte bijbaantje

Ze vind het spannend. Hoewel ze er pas om 7.30uur hoeft te zijn is ze al vanaf een uur of 5 klaarwakker. Echt goed geslapen heeft ze ook niet, ze was steeds wakker, steeds draaien en woelen. Gekriebel in haar onderbuik; zenuwen. Ze dwingt zichzelf om nog even in bed te blijven liggen en denk wat na. Hoe zal het zijn? Wat zal ze moeten doen? Hoe zal het gaan? Hoe zullen de collega's zijn? Hoe zijn de bewoners? Ze vind het best eng eigenlijk, maar ja ze gaat het gewoon doen.
Blij is ze ook als de klok 6.30uur aangeeft en ze van haarzelf mag opstaan. Douchen, aankleden en ontbijten. Haar moeder komt nog even naar beneden en steekt haar hoofd om de deur "En; heb je er zin in?" Ze antwoord 'jawel'. Het komt er nogal vertwijfelend uit. "Maak je niet druk, het komt wel goed, veel succes he!" En haar moeder gaat weer naar boven. Het is zaterdagochtend, zij mag nog even lekker blijven liggen. Ze zucht. Dat is voor haar nu voorlopig voorbij. Ze ruimt de spullen op, pakt haar tas en jas en loopt het huis uit. Ze pakt de fiets uit de schuur en vertrekt naar haar baantje. Haar eerste echte baantje.
Vorige week belde haar tante ineens en vroeg of ze belangstelling had voor een nieuw baantje bij tante op het werk. Het ging om een baantje als weekendhulpje. Op de zaterdagochtend wat klein ondersteunend werk doen voor het personeel. Misschien dat het iets voor haar zou zijn?

Zo gezegd zo gedaan, en nu een week later is ze dan op weg naar de eerste werkdag. Ze hoefde niet eens op gesprek te komen, de aanbeveling van haar tante was voldoende.
Nog even de hoek om en daar ziet ze het al. Het gebouw. Best groot en met een enorme en erg mooie tuin. Ze loopt naar binnen. 3e verdieping moet ze zijn. De zenuwen gieren door haar lijf als ze in de lift staat. Ze haalt nog even diep adem, komt aan op de derde verdieping, draait de hoek om zoals haar tante dat heeft verteld, en wordt opgewcht door een hele aardige vrouw. Anja heet ze. Anja is dit weekend het weekendhoofd en zal haar wegwijs maken in het gebouw en haar taken. Anja kletst honderduit en dat stelt haar op haar gemak. Ze lopen naar de keuken waar ze de pap op gaan halen. Sommige bewoners ontbijten met warme pap. Ieuw denkt ze, daar zal ze zelf echt niet aan moeten denken. Een aardige kok staat er al mee klaar en begroet haar ook enthousiast. Ze gaat zich steeds meer op haar gemak voelen. Samen met Anja gaan ze weer naar boven; ze brengen de pap altijd van boven naar beneden. Het zijn 8 schaaltjes. Best zwaar dat blad. Dan wordt Anja weggeroepen. Snel geeft ze haar nog de sleutel en verteld wat ze moet doen. Eerst kloppen, dan met de sleutel de deur openen.
Daar staat ze dan. Alleen met een blad vol schaaltjes warme pap. De zenuwen zijn ineens weer volop aanwezig. Oke, denkt ze bij zichzelf, gewoon doen. Nummer 512 staat op de deksel van het eerste schaaltje. Ze klopt aan en de deur wordt meteen opengedaan. Een norse man kijkt haar aan "zo dat werd tijd, eindelijk mijn pap." Hij pakt zijn schaaltje van het blad, draait zich om en doet de deur weer dicht. Ze blijft even verbijsterd staan. Ook goedemorgen denkt ze.
Dan een verdieping naar beneden. 410 en 406. Bij 410 klopt ze aan en wordt er opengedaan door een heel vriendelijke mevrouw. Mevroud de Rooij zo stelt ze zichzelf voor, en begint meteen gezellig tegen haar te kletsen. Gelukkig denkt ze, wat een aardige vrouw!
En weer stukken beter op haar gemak loopt ze naar 406. Daar wordt na haar geklop niet opengedaan. Voorzichtig steekt ze de sleutel in het slot. De deur gaat open, ze klopt nogmaals en roept voozchtig 'hallo?' Het is donker en het ruikt er een beetje raar. Voorzichtig loopt ze naar binnen. Rechts van haar zit een klein keukentje. Links een deur van waarschijnlijk de badkamer. Voor haar is een kamer. Een simpele kleine kamer. In de hoek staat een bed. Er ligt nog iemand in. Mevrouw van As stond bij de deur.
Ze vind het een beetje eng, zegt nogmaal zachtjes 'hallo' maar krijgt geen reactie. Ze loopt naar de tafel en zet het blad met de schaaltjes pap daarop neer. Ze wordt toch wel erg gespannen nu. Wat als die vrouw..? Wat als die vrouw niet meer leeft? Ze blijft stil staan en probeert heel goed te luisteren. Ze hoort niets. Dan moet ze toch maar even dichterbij kijken denkt ze. Ze kan die vrouw toch daar niet zomaar laten liggen? Wat als iemand van het personeel haar vind en dan weten dat zij niks gedaan had? Nee, ze loopt voorzichtig dichterbij. Heel voorzichtig, ze durft eigenlijk helemaal niet. Ze is bijna bij het bed en ziet alleen wat grijs haar. De vrouw ligt op haar zij met haar gezicht naar de muur. Even blijft ze stilstaan. Ziet ze nou de dekens bewegen? Ze kijkt goed, maar ziet het niet nog eens. Ze zegt gewoon nog een keer hallo en loopt naar de vrouw toe, zo neemt ze zich voor. Ze haalt een diepe zucht en voelt ineens een hand op haar schouder. Ze slaakt een gilletje. De vrouw in het bed kreunt. Haar tante lacht. "Zet haar pap maar op de tafel, deze dame heeft gisteren haar verjaardag gevierd en waarschijnlijk nu een kater want volgens het dossier heeft ze heel wat advocaatjes achterover geslagen".
Ze lacht. Wat een opluchting! En wat een begin van haar bijbaantje in het plaatstelijke bejaardenhuis. Ze is benieuwd wat de dag nog meer voor haar in petto heeft.

©JaneOnira
http://www.xead.nl/1-de-eerste-dag