Dagen en weken verstrijken ongemerkt. Tijd is een
terugkerend thema. Het gaat te snel. Maar soms ook te langzaam. Dagen gevuld
met allerlei bezigheden behalve tijd voor mijzelf. Wat verlang ik er naar om
even, naast het werk, geen verplichtingen te hebben. Om klaar te zijn met de
studie die ik naast mijn werk volg.
Laatste loodjes wegen altijd zwaar. Nog een klein half jaar
te gaan, die ik in 3 maanden wil proppen. Dat betekent twee keer zo hard
werken. Maar met een doel. Een groots, belangrijk doel. Ik wil klaar zijn met
de studie. Ik wil nog even tijd voor mezelf voordat een nieuwe periode
aanvangt. Even tot rust komen. Even doen waar ik zin in heb (naast de uiteraard
noodzakelijke dingen die altijd zullen moeten blijven gebeuren). Even rust
voordat er weer nieuwe verantwoordelijkheden zijn.
Maar tot die tijd heb ik nog wat te doen. Heel veel te doen.
Het wordt door bikkelen. Het wordt hard werken. Bloed, zweet en tranen. Maar met
een goed doel. Want afmaken zal ik het. No matter what. Geen excuses, geen
smoesjes. Hard werken. Hard werken loont, en dat zal dit ook doen. Dus ik geef
niet op en ga door. Op naar betere tijden!