Jij

Er is niemand zoals jij. Gelukkig maar. Want jij bent jij omdat jij zo uniek bent. Uniek in je eigen ik.

Jij maakt mij blij met jou liefde. Jij maakt van mij een gelukkige vrouw. Jij stimuleert mij als geen ander. Jij waardeert mij als geen ander. Het maakt voor jou niet uit wat ik denk, voel of zeg, jij houdt onvoorwaardelijk van mij. Hoe bijzonder is dat? Dat jij mij zo lief hebt. Ik ben je er dankbaar voor, elke dag.

Jij zorgt ervoor dat mijn hart met licht is gevuld.

Jij bent bijzonder. Jij bent onwijs irritant. Soms. Echt, de plagerijtjes zijn soms echt heel irritant. Maar stiekem ook best leuk. Omdat jij dan lacht. En als jij lacht, lach ik ook.

Je ogen zitten soms vol met pijn. Pijn, verdriet en zorgen. Het verleden wat invloed houdt op het heden. Maar waar jij je niet door laat kennen. Jouw doorzettingsvermogen is ongekend. Jij weet dat het leven waard is.

Jij zit vol kennis. Vol verhalen. Jij bent grappig en jij bent lief. Lief voor een ieder die je dierbaar is. Jij bent als niemand anders. En daar ben ik trots op.

Ook al mopper en zeur ik regelmatig. Ook al voel ik mij soms ongemakkelijk als je iets zegt wat andere mensen “vreemd” vinden. Ook al maken we soms ruzie. Ik ben trots op jou. Ik heb je lief om wie jij bent.

Jij bent de enige die mijn hart verwarmd.

Jij.

Het moment

Soms vergeet ik het. Dan ga ik maar door met alles wat ik mezelf opleg. Door en door en door. Haast, haast, haast. Ik vergeet vaak stil te staan. Stil te staan bij een moment. Stil te staan bij een gevoel. Stil te staan bij een gedachte.

We vergeten vaak stil te staan. Steeds meer en meer worden we geleefd. De druk van alledag maakt dat men maar doorrent. Verwachtingen hoog gespannen. Verwachtingen van anderen en van jezelf. Op de een of andere manier is dat de cultuur waarin wij leven. Of althans het merendeel van ons. Ik hoor het om mij heen, ik zie het als ik om mij heen kijk; ik ben niet de enige. Zeker niet. Er zijn zoveel vrouwen die maar door gaan. Door gaan met presteren. Er leuk uit zien, een goede baan, een fijne relatie, een gezin. We vergeten soms stil te staan.

Even stil staan is zo belangrijk. Even kijken naar het moment. Even diep in en uit ademen. Even die druk van je af laten glijden. Even gewoon er zijn. Even niets moeten. Heel even maar.

We zouden het vaker moeten doen. Even stil staan. Even bezinnen op alles waar we mee bezig zijn. Het is soms toch echt van de gekke. Maar ja, de buurvrouw doet het ook, dus dan moet ik ook. Of zoiets. Het is natuurlijk niet zo maar dat is wat we ons zelf opleggen. Want we kijken graag naar anderen. We spiegelen ons zelf aan anderen. Vinden het belangrijk dat anderen iets van ons vinden. We vergeten daarbij dat onze eigenwaarde niet van anderen komt, maar van onszelf. We vergeten naar ons binnenste te kijken. We vergeten te leven in het hier en nu, en stomen maar door.

Heel even stil staan geeft ruimte. Ruimte in je hoofd en ruimte in je hart. Hoe fijn is dat? Even die rem erop. Even schijt hebben aan alles. Even in het hier en nu leven, puur en alleen met jezelf. Want jij bent belangrijk. Ik ben belangrijk. Een ieder is belangrijk. Belangrijk voor jezelf. Niet voor een ander. Voor jezelf.

Pak jij je moment?

Een nieuw jaar

De tijd vliegt voorbij. Naarmate ik ouder word lijken de dagen steeds sneller voorbij te gaan. Dat klinkt alsof ik bejaard ben en af en toe voelt dat met mijn 30+ status ook zo. Voor ik er erg in had is er weer een jaar voorbij. Het was een roerig jaar, met veel positieve maar ook met veel mindere, verdrietige perioden. Het was ook een jaar vol drukte en een start van een hernieuwde zoektocht naar mijzelf. De start van een soort tweede puberteit, zo voelt dat soms.

Nu is het 2017. Weer een nieuw jaar. Zo’n jaarwisseling is goed voor een moment van reflectie, terugkijken op het jaar dat geweest is, maar ook op vooruitkijken naar het nieuwe jaar. Mooie plannen, wensen en doelen voor het nieuwe jaar.

Vorig jaar rond deze tijd schreef ik over energie terugvinden, genieten van het leven, mijn eigen plan trekken, minder snoepen, meer bewegen, een nieuwe baan, ontspanning…

Het is om te lachen. Of om te huilen. Ik weet het niet. Er is weinig van deze zaken terecht gekomen. Uitgeblust voel ik mij nog vaak, genieten van het leven vergeet ik vaak in alle hectiek, mijn eigen plan trekken blijkt toch nog heel lastig te zijn, minder snoepen lukt steeds maar even, hetzelfde geldt voor meer bewegen, een nieuwe baan heb ik niet, en wekelijkse ontspanning (me-time) heb ik ook nog steeds niet. Opgeslokt door mijn eigen drukte, mijn eigen misère, heb ik er weinig van gemaakt.

Tegelijkertijd is het niet alleen maar negatief geweest. Ik ben namelijk wel met al deze onderwerpen bezig gegaan. Ik ben aan de slag gegaan met mezelf. Met een psycholoog en met een coach probeer ik mijzelf weer te vinden. Ik herken gedragingen, maar veranderen vind ik nog lastig. Het is moeilijk om vaste patronen te doorbreken, al weet ik verstandelijk dat het belangrijk is om het te doorbreken, het ontbreekt mij nog aan moed om het daadwerkelijk te doen.

Het is nu een nieuw jaar, met nieuwe kansen. Ik kan gaan zitten sikkeneuren dat ik niet zo ver ben als ik had willen zijn, maar dat helpt niet.

Mijn kernvoornemens dit jaar:

-          Rust: rust nemen in alles wat ik doe. Beter rustig en goed, dan gehaast en slordig. Dit betekent ook keuzes maken: delegeren en nee zeggen. Het betekend ook ontspannen, momenten voor mezelf zoeken.

-          Positiviteit: zelfcompassie, aardig zijn voor mezelf, niet mezelf continu straffen, niet de lat hoog leggen, positief kijken naar mijzelf en mijn eigen kunnen.

-          Gezondheid: gewicht verliezen, niet te veel snoepen, meer bewegen. Het blijft op mijn lijst staan, ik wil hier nu echt mee aan de slag.

Meestal vergeet ik dit soort voornemens al snel en word ik al snel weer meegezogen in alle drukte van de dag. Het is aan mij om dat niet te laten gebeuren, om even stil te staan en te bezinnen. Het wordt een uitdaging, zeker. Maar dat betekent niet dat ik het daarom bij voorbaat al opgeef. Juist niet. Als ik vooruit wil, zal ik actie moeten ondernemen. Niemand kan dat voor mij doen. Enkel ik zelf.

Gelukkig nieuwjaar.