Een hoofd vol gedachten

Soms zou ik willen dat ik mijn gedachten beter kan beheersen. Is dat herkenbaar? Het gevoel dat je in een rotgevoel blijft hangen, vol zelfmedelijden en narigheid? Dat je gedachten je beheersen, je gevoel hebben overgenomen en je enkel nog maar kan hangen in negatieve gedachten en emotie.

Hoe kom je daar weer uit? Hoe zorg je dat je weer blij wordt? Dat je de gedachten om kan zetten naar iets positiefs? Zodat het nare gevoel en de zelfmedelijden verdwijnen. Soms zijn deze gevoelens best even lekker. Even. Maar na een tijdje vreten ze je op. Van binnen. En word je niet bepaald een leuker mens.

Niet dat ik nu hele dagen vol zelfmedelijden zit. Maar soms laat ik mij teveel meevoeren. Teveel in die sleur. Te veel in de verdriet. Te kortaf naar andere mensen. Niet meer jezelf kunnen zijn. Het wel willen omdraaien maar niet weten hoe. Gek worden van het rotgevoel. Het weg eten met ongezonde dingen en dan nog rotter voelen.

Waar blijft de happiness?

Pasfrustratie

Heb jij dat ook wel eens?

Dat je zin hebt om nieuwe kleding te kopen, maar niet de deur uit wil? Lang leve het online shoppen. Op zoek naar leuke kleding voor een leuke prijs, je kan er uren zoet mee zijn. Het is hard nodig, want mijn stapel herfst/winterkleding is verdacht klein.

Vorige week deed ik dat, dat online shoppen. Voor mezelf en voor vriendlief. Helemaal blij met het pakketje wanneer deze arriveerde. Hoe leuk is het eigenlijk toch ook om zo’n pakket te krijgen! Ook al heb je die zelf besteld en weet je wat erin zit (of zou moeten zitten), het blijft toch leuk. Meteen open willen maken, nieuwsgierig of alles erbij zit en of alles er ook zo uit ziet als op de afbeeldingen op de website.

En dan begint het passen.

Kledingstuk 1. Het past, maar tekent net wat te veel. Weg ermee.

Kledingstuk 2. Het past, maar kan mijn armen niet zo goed bewegen. Deze moet ook terug.

Kledingstuk 3. Krijg de broek niet eens over mijn knieen. GRRRRR! Weg.

Kledingstuk 4. Past voor geen meter. *piep*                   ------>

Kledingstuk 5. Ieuw, niet zo leuk als op de afbeelding. *piep piep* Staat ook nog eens afschuwelijk.

Er ontstaan 2 stapels. Houden en niet-houden.

Mijn houden stapel blijft verdacht klein. Sterker nog, er belandt niets op. Waar de houden-stapel van vriend stijgt, blijft de mijne leeg. Alles wat hij houdt doe ik terug.

Frustrerend. Tegenvallend. Weg goede humeur. Welkom chagrijn.

Zie je wel, ik ben te dik. Veels te dik geworden. Pas niets. Lelijke troela dat ik ben. Stomme doos dat ik ben. Denken dat ik wel in een maatje M pas. Ha! Had je gedroomd. Muts.

En zo begint het terugstuur proces. Nadeel van online bestellen: het terugsturen. Alles weer in de doos. Juiste documenten erin en erop. Doos dichtplakken. Doos weer naar beneden sjouwen (zo leuk appartement zonder lift in combinatie met een veels te grote doos) en doos naar postkantoor brengen wat natuurlijk net dicht is op het moment dat je er na het werk langs rijd. Zucht.

Op het moment dat de opluchting komt omdat de doos met die verschrikkelijke kleding eindelijk weggebracht is, realiseer ik het me pas. Mijn kledingstapel is nog steeds even klein...

Dit keer toch maar de stad in?

Boekenwurm

Ik hou van boeken. Als het zou kunnen zou ik bijna niets anders doen dan hele dagen doorbrengen met het lezen van boeken. Dit kan van alles zijn; fictie, non-fictie, wetenschappelijk, het maakt mij eigenlijk niet uit. Ik vind het heerlijk om meegevoerd te worden in andere werelden, andere situaties. Niet in het hier zijn, maar daar waar het boek zich in bevindt. Of veel leren van een boek. Nieuwe weetjes opdoen, interessante wetenswaardigheden lezen (en vervolgens proberen te onthouden natuurlijk).

Ik lees vrijwel altijd voor het slapen gaan. Op een enkele keer na moet ik toch altijd even lezen. Meestal is dit fictie of non-fictie. Een wetenschappelijk boek, zelfhulp boek of wat dan ook, zal niet snel te vinden zijn op mijn nachtkastje.Voor het slapen moet ik ontspannen en niet (teveel) aan het denken gezet worden. Op dit moment ligt er een boek van Nicci French, "Dinsdag is voorbij". Ik kan hun boeken altijd wel waarderen. Ik heb geen lievelingsboeken, ik heb geen voorkeursgenre. Ik lees eigenlijk alles zolang het maar leesbaar is, dat wil zeggen: het gaat ergens over (hoewel boeken met 'slap gelul' voor de afwisseling ook best eens leuk zijn maar dan moet het boek wel samenhang hebben en toch ergens over gaan) en het leest makkelijk weg. De zinsopbouw moet zodanig zijn dat het makkelijk te lezen is, niet te lange zinnen, zeker ook niet te korte (dan heb ik het gevoel een kinderboek te lezen, hoewel ik kinderboeken zeker ook kan waarderen past dat niet bij boeken voor volwassenen) en niet volstouwen met allerlei bijvoeglijke naamwoorden of ingewikkelde woorden. Er moet wat vaart in zitten, als je 3 bladzijdes vol maakt over het beschrijven van een boom dan ben ik er snel klaar mee. Tenzij de boom natuurlijk allerlei mysteries bevat...

Daarnaast lees ik op dit moment veel studieboeken. Een noodzaak, het hoort tot slot bij de studie, maar meestal wel interessant genoeg om mij geboeid te houden. Ook 'zelfhulpboeken' of hoe je die categorie ook mag noemen ligt op dit moment op tafel (kom ik later nog eens op terug). Verhalen - of dichtenbundels, ook heerlijk. Ik lees eigenlijk van alles. Zelden gebeurt het dat ik een boek niet uitlees.

Als ik alle tijd van de wereld had, dan zou ik het wel weten. Dan zou ik elke dag minimaal een boek lezen. Weer lid worden van de bibliotheek en een eigen 'bibliotheek' in huis. Zo'n kamer vol met gevulde boekenkasten en heerlijke fauteuils.Wat heerlijk zou dat zijn!

Goedemorgen

Ik hou van de ochtend. Als je mij vraagt of ik een ochtend of avond mens ben, dan zeg ik zeker weten de ochtend. Vroeg in de ochtend is alles nog stil. De wereld slaapt nog (althans zo voelt het) en ontwaakt langzaam. Heerlijk om vroeg in de ochtend een stukje te gaan wandelen of fietsen zonder dat er veel verkeer is. Heerlijk om op tijd uit het bed te komen, op de bank of aan tafel te gaan zitten met een kopje thee terwijl het buiten langzaam lichter wordt. Heerlijk om even stil te staan bij wat de dag brengen zal.

Behalve op werkdagen.

Op werkdagen schrik ik vaak van de wekker, kom ik traag op gang, voer mijn routines uit en ga naar het werk. Dan luister ik niet naar de vogeltjes of zit ik rustig op de bank met een kop thee. Nee, ik schiet meteen in de werkmodus. Natuurlijk zou ik dat kunnen aanpassen door de wekker eerder te zetten. Maar ondanks dat ik van de ochtenden hou, ben ik geen vroege vogel. Zes uur is echt de grens voor mij anders voelt het wat mij betreft nog als nacht.

Mijn vrije dagen, mijn vrije ochtenden, die zijn heerlijk. Een moment van ontspanning en bezinning voordat de beslommeringen van alledag gewoon weer begint. Eventjes 'me-time'. Love it!

Kaartjes

Ik hou van kaartjes. Om ze te krijgen en om te versturen. Helaas krijg ik bijna nooit kaartjes, maar aan de andere kant maakt het des te leuker als ik er dan wel eens een krijg. Dan sta ik echt te springen in de kamer van blijdschap. Als de kaart en tekst leuk of persoonlijk genoeg is, dan bewaar ik ze ook.

Is het een kaartje met een envelop, probeer ik aan het handschrift te raden wie de afzender is. Meestal is dat niet heel moeilijk, aangezien het vaak dezelfde mensen zijn die überhaupt kaartjes sturen (en dat zijn er in mijn omgeving niet zo veel).

Het sturen van een kaartje is even een stukje persoonlijke aandacht. Hoe gaat het met je? Beterschap. Felicitaties. Sterkte. Of gewoon een hallo. Anders dan een appje, waarin je weliswaar een wisselwerking hebt (iemand kan tot slot antwoord geven) maar toch (in mijn ogen althans) onpersoonlijker, afstandelijker is. Een kaartje geeft warmte. Een kaartje doet goed. Laat de kerstkaartjes straks maar komen… (ja hoor, ik stuur ze gewoon).

Vandaag kreeg ik er weer een. Zo’n leuk kaartje. Het handschrift was makkelijk te raden, de vriendin die net zo van kaartjes sturen (en krijgen) houd als ik J. Gewoon een hallo omdat we elkaar al een tijdje niet hebben gesproken. Hoe leuk is dat? Het kaartje staat te pronken op het bijzettafeltje. Daar mag hij een poosje blijven staan. Omdat ik er blij van word om er naar te kijken, en de tekst misschien nog een keer te lezen. Omdat die grappig is. Het is eigenlijk net als bloemen in je huis, het fleurt de boel net weer even op.

Waarom laat het mij niet alleen?

Het duister in mij
het jaagt
en jaagt
en blijft jagen

Onrust
ongemak
eenzaamheid
rotgevoel

Laat mij met rust
Laat mij alleen
Ga weg
Ga weg!

Ik wil dit niet
net was alles nog goed.
Waarom moet het weer verschijnen?

Ik ben bang
bang voor de onrust in mij
die jaagt en jaagt
en daar niet hoort

Ik wil gillen,
schoppen
slaan
huilen.

Ik wil dat het weg gaat
ik wil nergens aan denken
ik wil vrolijk zijn

Ik wil mezelf weer zijn.

Goede voornemens

Huh, in september beginnen over goede voornemens? Tja, nu er ook al lang weer sinterklaas-meuk in de supermarkten te vinden is, kan ik het ook best hebben over goede voornemens. J

Van mijn goede voornemens om het blog weer nieuw leven in te blazen komt nog maar weinig terecht. Ik was voornemens om met grote regelmaat nieuwe blogs, verhaaltjes en wat ook maar in mijn hoofd opkomt, online te zetten. Een actieve blog moest het gaan worden, en ook zou ik actiever worden in het lezen, volgen en reageren op/bij andere blogs. Net als dat boek dat ik ooit nog ga schrijven. Mooie voornemens die toch al snel bij voornemens blijven. Tijd ontbreekt.

Soms zou ik willen dat er meer tijd in een dag zat. Of dat ik minder slaap nodig zou hebben, dat 4 uurtjes slapen op een nacht ook meer dan genoeg is om mezelf fit te voelen, zodat er lekker veel tijd over zou blijven voor andere leuke dingen.

Maar het mag niet zo zijn. De voornemens blijven bestaan, maar de realiteit is toch anders. Ik kom gewoon tijd te kort, en prioriteiten liggen anders. Fulltime werken, bestuurswerk, studeren, huishouden een soort van bijhouden, vriendlief aandacht geven en andere sociale activiteiten of verplichtingen nakomen; kosten gewoon tijd. Een blog schrijven is meestal niet zo veel werk, meestal laat ik eruit wat in mijn hoofd zit en is dat vrij snel gebeurd. Soms heb ik stiekem al een paar blogs klaar staan om ze met een druk op de knop online te zetten. Het is dus niet dat het bloggen zo tijdrovend is, alleen maak ik er te weinig tijd voor. Soms wel jammer, want het is ook heerlijk om te doen en alles wat zich in mijn hoofd bevindt op het witte schermpje te plaatsen.

Ik neem mijzelf altijd graag dingen voor, allerlei dingen die ik anders zou willen en kunnen doen. Dingen waar ik (bijna) elke dag de tijd voor wil nemen. Mooie, strakke planningen waar ik mij uiteraard precies aan kan houden. Zo werkt het helaas in de praktijk niet. Een dag is niet vol te plannen, want er zijn altijd weer onverwachte zaken die ‘tussendoor’ komen en prachtige plannen in de war schoppen. Goede voornemens blijven bij mij helaas dus vaak voor een deel goede voornemens en geen werkelijkheid.