Genieten

Soms sta ik er te weinig bij stil. Dan ga ik maar door en door. Doen wat ik moet doen. Of denk te moeten doen. Hier en daar. Overal en nergens. Maar het moment van stilstaan, dat doe ik te weinig.

Hoe vaak pak ik echt een rustmoment voor mezelf? Hoe vaak vind ik de echte ontspanning? Werkelijke ontspanning? De ontspanning die je voelt in je lijf en in je hoofd? Meer dan alleen maar een boek lezen op de bank, maar de echte rust, de echte ontspanning? Veels te weinig, dat is zeker.

Hoge verwachtingen. Door anderen en door mezelf. Van alles moeten. Allerlei angsten en onzekerheden. De lat die hoog ligt en ik zelf nog een beetje hoger maak. Best lastig om daar over heen te komen.

Het hier en nu. Ik vergeet te vaak het hier en nu. Ik adem te weinig. Ik leef te weinig. Ik geniet te weinig.

En natuurlijk; het leven is en kan niet altijd maar goed zijn. Verdrietige en nare dingen gebeuren. Dat is het leven. Maar dat neemt niet weg dat het belangrijk is even volledig te ontspannen en even volledig te genieten van het zijn en het hier en nu.

Ik ben meer ontspannen nu. Ik kan het weer even aan. Ik doe op mijn gemakje mijn dingen en bedenk dat een dag echt wel genoeg uren heeft. En wat vandaag niet lukt komt morgen wel, of overmorgen, of helemaal niet.

Ik snuif nog een keer de zilte lucht van de zee op. Ik neem de golven in mij op. Het geluid van de zee, de vogels, ik hoor het. Dan draai ik mij om. Terug naar het gewone leven. Maar wel met meer genieten.