Het is lekker weer. De zon schijnt en de
mensen zijn vrolijk. Ik zit in een restaurantje aan het strand. Heerlijk
buiten, genieten van de warme zonnestralen op mijn huid. Ik hoor het ruisen van
de zee. Ik sluit mijn ogen en voel een loomheid over me heen komen.
Dan een paar kinderstemmen. Een gezinnetje.
Een man, vrouw en 3 jongens. Ze bestellen wat te drinken en gaan zitten. ‘Mogen
we met de bal spelen mam?’, wordt er gevraagd. Ik hoor de vrouw iets mompelen
en voel dat een paar kinderen me voorbij rennen. Ik open mijn ogen, neem een
slok van het drankje dat voor me staat.
Ik kijk naar de kinderen, ze spelen met het
zand en met de bal. ‘Jeroen, Jeroen’, roepen ze. De man staat op en loopt naar
ze toe om mee te doen. Ik vraag me af hoe de gezinsverhoudingen liggen. De 2
oudste kinderen noemen hem ‘Jeroen’ en de vrouw gewoon ‘mam’. Hij zal dus
waarschijnlijk niet hun vader zijn. De jongste weet ik niet. Hij scheelt denk
ik nog wat in leeftijd met zijn oudere broers. Zou de jongste een kind zijn van
de man en vrouw samen? Of zijn de man en vrouw geen stel? Ik denk van wel. Ik
heb geen argument, het is meer een gevoel. Of vrouwelijke intuïtie. Of hoe je
het ook noemen wilt.
De jongens en ‘Jeroen’ spelen lekker met de
bal. Van hoopjes zand wordt een doel gemaakt. Ze hebben ontzettend schrik met
elkaar en ik heb de neiging om hard met ze mee te lachen. Ik kijk naar de vrouw
die daar nog aan het tafeltje zit. Ze merkt niets van de schrik die haar
kinderen en ‘Jeroen’ hebben. Ze is verdiept in haar mobiele telefoon. De
jongste moet geloof ik wel vier keer roepen voor ze doorheeft dat hij naar de
wc moet, of ze daarmee wil helpen.
Ze komt terug. De jongste gaat weer meespelen.
Het is nog steeds een gezellige bedoening daar op het strand. Maar de vrouw, de
vrouw loopt naar haar tafeltje en is weer verdiept in haar telefoon. Ik heb de
neiging om die telefoon uit haar handen te grissen en te schreeuwen ‘kijk eens
naar wat er om je heen gebeurd, hoeveel lol je gezin heeft, ga lekker meedoen
ofzo in plaats van op dat stomme ding te spelen!’. Maar ik doe het niet.
Ik geniet van het tafereeltje dat daar op het
strand afspeelt. Ik zou willen voor de kinderen dat hun moeder dat ook eens zou
doen.
©2014, JaneOnira