zondag 2 maart 2014

Geniet van wat je hebt


Het is lekker weer. De zon schijnt en de mensen zijn vrolijk. Ik zit in een restaurantje aan het strand. Heerlijk buiten, genieten van de warme zonnestralen op mijn huid. Ik hoor het ruisen van de zee. Ik sluit mijn ogen en voel een loomheid over me heen komen.
Dan een paar kinderstemmen. Een gezinnetje. Een man, vrouw en 3 jongens. Ze bestellen wat te drinken en gaan zitten. ‘Mogen we met de bal spelen mam?’, wordt er gevraagd. Ik hoor de vrouw iets mompelen en voel dat een paar kinderen me voorbij rennen. Ik open mijn ogen, neem een slok van het drankje dat voor me staat.
Ik kijk naar de kinderen, ze spelen met het zand en met de bal. ‘Jeroen, Jeroen’, roepen ze. De man staat op en loopt naar ze toe om mee te doen. Ik vraag me af hoe de gezinsverhoudingen liggen. De 2 oudste kinderen noemen hem ‘Jeroen’ en de vrouw gewoon ‘mam’. Hij zal dus waarschijnlijk niet hun vader zijn. De jongste weet ik niet. Hij scheelt denk ik nog wat in leeftijd met zijn oudere broers. Zou de jongste een kind zijn van de man en vrouw samen? Of zijn de man en vrouw geen stel? Ik denk van wel. Ik heb geen argument, het is meer een gevoel. Of vrouwelijke intuïtie. Of hoe je het ook noemen wilt.
De jongens en ‘Jeroen’ spelen lekker met de bal. Van hoopjes zand wordt een doel gemaakt. Ze hebben ontzettend schrik met elkaar en ik heb de neiging om hard met ze mee te lachen. Ik kijk naar de vrouw die daar nog aan het tafeltje zit. Ze merkt niets van de schrik die haar kinderen en ‘Jeroen’ hebben. Ze is verdiept in haar mobiele telefoon. De jongste moet geloof ik wel vier keer roepen voor ze doorheeft dat hij naar de wc moet, of ze daarmee wil helpen.
Ze komt terug. De jongste gaat weer meespelen. Het is nog steeds een gezellige bedoening daar op het strand. Maar de vrouw, de vrouw loopt naar haar tafeltje en is weer verdiept in haar telefoon. Ik heb de neiging om die telefoon uit haar handen te grissen en te schreeuwen ‘kijk eens naar wat er om je heen gebeurd, hoeveel lol je gezin heeft, ga lekker meedoen ofzo in plaats van op dat stomme ding te spelen!’. Maar ik doe het niet.
Ik geniet van het tafereeltje dat daar op het strand afspeelt. Ik zou willen voor de kinderen dat hun moeder dat ook eens zou doen.

©2014, JaneOnira

zaterdag 1 maart 2014

Keukenprinses


Ik was er helemaal klaar voor. Alles tot in de puntjes voorbereid. Het recept goed bestudeerd. De juiste ingrediënten gekocht. En tadaa..!
Zou je denken.
Hoe moeilijk is het om een recept te volgen? Niet heel moeilijk, zolang het recept duidelijk geschreven is maar daar zoek ik ze op uit.
Ik ben geen keuken held. Ik heb daar gewoon echt geen talent in. Och ja, ik kan een eitje bakken. Ik kan een beetje aanklooien en toch iets redelijk eetbaar op tafel zetten. Maar echt goed in de keuken ben ik niet. Zou willen dat het anders was en ik de meest heerlijke uitgebreide gerechten op tafel kon zetten, maar helaas. De waarheid is anders.
Af en toe vind ik het leuk om een recept te proberen. Aangezien ik zelf niet bepaald origineel ben, volg ik graag ideeën van anderen op. Zo moeilijk is het vaak ook niet. Gewoon lezen wat er staat en alles netjes volgen.
Toch mislukken het merendeel van de mijn zorgvuldig uitgekozen recepten. Nee, het is niet aangebrand (gelukkig). Nou ja, goed eerlijk; meestal is het niet aangebrand (gelukkig). De ingrediënten zijn (meestal) in de juiste hoeveelheden afgemeten. Daar ligt het niet aan.
Als ik een recept kies en me al zit te verlekkeren bij de overheerlijke foto die bij het recept staat, kan ik niet wachten om het te proeven. Het moet gewoon lekker zijn. Lekkere ingrediënten, de foto maakt dat het water me in de mond loopt. En toch. En toch. Toch is het vaak niet echt lekker.
De teleurstelling is groot als ik de eerste hap aan het wegkauwen ben. Hmm. Twijfel. Nog een hap. Mwah. Nog een paar happen. Nee. Heb ik iets fout gedaan? Ik check het recept, maar nee; alles zit erin wat erin moet zitten in de juiste hoeveelheid. Hoe kan het dan dat mijn maaltijd niet helemaal lijkt op de foto die erbij staat? Hoe komt het dat mijn maaltijd niet zo lekker smaakt als het zou moeten smaken?
Ik eet netjes de maaltijd op, want ja, weggooien is ook zo zonde. Maar ik bedenk me voor de zoveelste keer; geen recepten meer. Nee. Geen recepten meer.
Ik wacht gewoon op mijn keukenprins.

©2014, JaneOnira