Het fijne van de zondagavond is dat het vaak
toch wel een relaxte avond is. Geen verplichtingen, gewoon lekker niets. Het nare
van de zondagavond is dat het weekend voorbij is en het ‘schoolziekgevoel’ zich
aandient..
De zondagavond.
Vroeger vond ik hem al vreselijk. Je voelt dat het weekend voorbij is. Het weekend dat natuurlijk veels te snel voorbij is gegaan. Je weet dat de maandag eraan komt. Je weet dat je de volgende dag weer op tijd op moet. Je weet dat er alle verplichtingen op je wachten. Je voelt een soort van gespannen zenuwachtigheid. Een knoop in je buik, het ‘zo geen zin’ gevoel. Schoolziek noemden mijn ouders dat gekscherend als ik weer eens mokkend op de zondagavond voor de buis zat. Jammer alleen dat het in het werkende leven het schoolziekgevoel niet is verdwenen.
Vroeger vond ik hem al vreselijk. Je voelt dat het weekend voorbij is. Het weekend dat natuurlijk veels te snel voorbij is gegaan. Je weet dat de maandag eraan komt. Je weet dat je de volgende dag weer op tijd op moet. Je weet dat er alle verplichtingen op je wachten. Je voelt een soort van gespannen zenuwachtigheid. Een knoop in je buik, het ‘zo geen zin’ gevoel. Schoolziek noemden mijn ouders dat gekscherend als ik weer eens mokkend op de zondagavond voor de buis zat. Jammer alleen dat het in het werkende leven het schoolziekgevoel niet is verdwenen.
Toen ik onregelmatig werkte had ik daar in
andere mate last van, uiteraard niet standaar op zondagavond. Het was anders,
juist door de onregelmatigheid en het soms weten dat je de volgende dag pas ’s
middags of ’s avonds hoefde te beginnen.
Nu ik weer een regelmatig bestaan heb, is op die zondagavond het welbekende ‘schoolziekgevoel’ in alle hevigheid weer de kop op gestoken. Vrijwel elke zondagavond weer. Ik voel het ongemak, de onrust. Alles alweer klaar moeten zetten voor de volgende dag. Ik wil het gevoel niet, maar wegduwen lukt niet echt. Ik negeer het, maar het verdwijnt nooit helemaal. Ik weet dat morgenochtend vroeg die wekker weer gaat. Ik weet dat ik morgen weer van alles moet doen. Het weekend is te snel voorbij gegaan. Zo geen zin om te gaan werken.
Nu ik weer een regelmatig bestaan heb, is op die zondagavond het welbekende ‘schoolziekgevoel’ in alle hevigheid weer de kop op gestoken. Vrijwel elke zondagavond weer. Ik voel het ongemak, de onrust. Alles alweer klaar moeten zetten voor de volgende dag. Ik wil het gevoel niet, maar wegduwen lukt niet echt. Ik negeer het, maar het verdwijnt nooit helemaal. Ik weet dat morgenochtend vroeg die wekker weer gaat. Ik weet dat ik morgen weer van alles moet doen. Het weekend is te snel voorbij gegaan. Zo geen zin om te gaan werken.
Hoewel ik wel verlang naar meer uitdaging is
het niet zo dat ik mijn werk vreselijk vind. Maar die zondagavond, die
zondagavond. Het blijft een avond waarop ik denk ‘zo geen zin’. Zonde eigenlijk
want daardoor blijft die zondagavond altijd een beetje wrang.
©2014, JaneOnira
Geen opmerkingen:
Een reactie posten