De wondere wereld der communicatie

Alles zeggen wat je wilt, alles wat je dan ook maar dwarszit. Je gevoel kunnen opmerken en benoemen. Je bewust zijn van je houding en wat het doel is van wat je zeggen wilt. Bewust in het hier en nu zijn zonder je boodschap tekort te doen of af te zwakken. Duidelijk hebben wat je zeggen wilt, en het dus ook gewoon zeggen. Omdat jij ergens last van hebt.

Het klinkt best eenvoudig en dat zou het ook moeten zijn. Echter neem je altijd jezelf mee, en daarmee je eigen valkuil. Iets maar niet zeggen omdat je iemand niet wil kwetsen. Je boodschap afzwakken omdat je bang bent dat de ander je anders ‘stom’ gaat vinden. Doen alsof het wel meevalt, terwijl je het eigenlijk toch dwarszit maar het best spannend is om dat te zeggen om wat voor een reden dan ook.

Wat is echter het ergste wat er kan gebeuren als je zegt wat je zeggen wilt? Dat iemand boos op je wordt? Dan wat? Dan heb je wel gezegd wat je wilde zeggen namelijk; iets wat je dwars zat. De manier waarop je het zegt doet ook veel. De boodschap bij jezelf houden, bedenken wat je ermee wil zeggen en wat je van een ander verwacht. Dat helpt om iets duidelijk te kunnen overdragen. Communiceren is een spel. Best een leuke als je er op gaat letten.

Zit met een paar mensen bij elkaar en zie hoe de een op de ander reageert. Zie waar iemand begint te wiebelen of uit het raam gaat staren. Kijk en leer. Doe en probeer.

Ik heb bewondering voor mensen die met hun gevoel en verstand op een lijn zitten. Die zichzelf van een afstand kunnen bekijken, en daarmee zichzelf niet verliezen. Dat laatste is heel essentieel, anders wordt het ‘nep’. Iedereen kent wel iemand met wie je praat maar waarbij je het gevoel hebt dat het niet aankomt, de ander trekt een ‘masker’ op. Je voelt je niet gehoord of begrepen, en dat is jammer.

Communiceren; weten wat je hoe wilt zeggen. Dat is de essentie. Jezelf daarin niet verliezen is van belang. En ook niet jezelf daarin tegenhouden om wat voor reden dan ook. Zelfbewustzijn en zelfverzekerdheid is belangrijk. Je bent een persoon, en als je ergens iets van vindt mag je dat best zeggen.

Uiteraard moet je wel letten op hoe je iets zegt. Pratende vanuit jezelf, zonder beschuldigen, zonder dingen in te vullen. Hou het open. Luisteren is daarbij natuurlijk ook van essentieel belang. Luisteren naar wat de ander te vertellen heeft, die iets misschien wel of niet herkend. Die het wel of niet met je eens is. Een persoon, een individu en dus ook waard is om naar geluisterd te worden. Essentieel ook als je iets met je gesprek wil bereiken. Maar weet dan wel wát je wil bereiken.

Toch nog best lastig allemaal. Maar wie doet die leert. Wie oefent maakt eigen. Wie kijkt leert. En wordt zo vanzelf een communicatiewonder. Ooit.

©JaneOnira