Hou me vast

Ik voel je. Ik leg mijn hoofd op je schouder en voel je sterke armen om mij heen. Ik druk mij tegen je aan, nog steviger, nog vaster. Opdat je niet zal loslaten.
Nooit meer loslaten. Voor eeuwig vast en verbonden. Nooit meer alleen. Voor altijd bij elkaar.

De wereld is de wereld niet meer. De aarde is niet meer de aarde. Ik probeer te lopen, maar het lukt niet. Ik zweef. Iets boven de grond schrijd ik voort. Ik zie andere mensen, ik zie auto’s, ik hoor lawaai, ik zie gebouwen, ik ruik de geur van de stad, maar ik ben er niet. Ik ben niet op aarde. Zal dit de hemel zijn?

Mensen die iets tegen me zeggen, maar ik hoor het niet. Laat mij ook met rust, ik wil door. Door naar daar waar die armen zijn. Die armen om mij heen. Snel, ik wil daar weer heen. Ik wil daar zijn. En ik wil daar blijven. Nooit meer weg.

Daar waar geen ellende is. Daar waar gewoon zijn genoeg is. Daar waar je niet druk hoeft te maken over van alles en nog wat. Nee, gewoon daar zijn. In alle rust en stilte. Complete harmonie. Gewoon die armen om mij heen.

En laat mij dan niet gaan. Hou me vast en laat me niet gaan. Nooit meer. Laat mij nooit meer alleen. Laat mij nooit meer pijn en verdriet voelen. Laat mij gelukkig zijn. Samen zijn. Hou mij gewoon vast. Dat is het enige wat ik wil.

©JaneOnira