Dit stukje is met veel pijn en moeite getypt. Dat u dat maar
vast weet.
Ik ben sinds deze week bezig met een cursus om niet alleen
blind, maar ook met tien vingers te typen. Nou dat valt nog niet mee kan ik u
vertellen!
Hoewel er al wel veel met computers werd gewerkt in de tijd
dat ik op de middelbare school zat, heb ik nooit meegedaan aan een typecursus
die wel aangeboden werden. Ik vond dat toen niet nodig, want ik kon toch typen?
Nu ik echter meer schrijf op de computer, ook vooral voor mijn werk, bedacht ik
mij dat het typen toch een stuk sneller en beter moest kunnen.
Ik begon een zoektocht in typeland. Wat is daar toch
ontzettend veel te vinden! Het feit dat ik geen kind van 10 meer ben, maakte de
keuze wat lastiger. Maar niet getreurd, er is genoeg te vinden, ook gratis
cursussen. Ik heb echter wel gekozen voor een betaalde variant, omdat ik a) dat
bedrag weer kon terug declareren op mijn werk, en b) omdat ik daar beter denk
te leren hoe de positie van mijn vingers moet komen te staan.
Dus van de week aangemeld en de eerste paar lessen zitten
erop. En och, wat gaat het typen nu traag! Mijn letters zijn afgeplakt, maar
gelukkig merk ik dat ik de juiste letters wel redelijk weet te vinden. Alleen dus
niet met de juiste vingers. Eerlijkheidhalve moet ik zeggen dat ik zojuist, na
de eerste zin ook al ben afgehaakt met het tien vinger typen. Ik heb tot slot
alleen nog maar de basis geleerd (asdf jkl; en de e n) dus dan wordt het best
lastig om dan ineens alles tienvingerig te gaan typen! (want met welke vinger
moet ik dan welk knopje aanraken?)
Het kost nu ook even vreselijk veel tijd. Ik maak veel meer
fouten en als ik het netjes wil doen al helemaal. Ik bedoel; met de eerste zin
was ik al 5 minuten verder. Hoe makkelijk is het dan toch om weer even terug te
vallen in het oude typegdrag met die paar losse vingers.
Mijn ander excuus is kramp. Want och, wat levert een beetje
typen toch ontzettende kramp in de vingers op! Ik leer natuurlijk ook
handontspannende oefeningen maar dat neemt niet weg dat het allemaal wat
stijfjes en pijnlijk aanvoelt. Daarom mocht ik van mezelf eventjes lief zijn. Je
moet tot slot wel goed voor jezelf blijven zorgen (och, wat klinkt dat als een
slecht excuus!)
Maar goed, ik ben er wel van overtuigd dat zo’n typecursus wel
de profijt gaat opleveren die ik wil. Natuurlijk is daar training en hele
vervelende oefeningen, tijd en pijn voor nodig, maar dan krijg je ook wat! Ik ben
ervan overtuigd dat ik sneller ga kunnen typen. En dat niet alleen. Ik zal er
ook beter door achter de computer zitten. Rechtop, en dat is voor mij met enige
rugklachten, ook al zeker een grote winst.
©JaneOnira
Haha, die Jane!
BeantwoordenVerwijderenToen ik op typeles zat, ging het nog op typemachines. Scheidegger had cursussen met elektrische, maar ik moest naar Manhattan, en die hadden mechanische. De eerste lessen kon ik niets omdat mijn pink de kracht niet kon zetten op de toetsen, dat deed zeer! Toen ik later slaagde, had ik enorm gespierde vingers, vooral mijn pink... Grappig om er weer aan te denken, maar meeeeen, wat voel ik me oud! ;-)
Dat i eerst vooral heel frustrerend. Ik weet eigenlijk niet met hoeveel vingers ik typ. Aah, nu ben ik erop aan het letten. Ik typ volgens mij met zes vingers, mijn pink en ringvinger gebruik ik niet.
BeantwoordenVerwijderenToch puik, dit tikwerk! Keep up the good work ...
BeantwoordenVerwijderen