Hoe breng je slecht nieuws?

Slecht nieuws. Iedereen krijgt er in zijn of haar leven mee te maken. Je komt er niet onderuit, iedereen krijgt wat op zijn bordje. Dat hoort nu eenmaal bij het leven, en er is geen ontkomen aan. Naast het feit dat je het zelf een plekje moet geven kan je ook nog eens de (on)dankbare taak krijgen om anderen te informeren.

Hoe doe je dat? Andere mensen slecht nieuws vertellen? Het is absoluut geen gemakkelijke taak. Je kan er niet te lang mee wachten, want anderen willen ook weten hoe en wat precies. En dat is moeilijk. Wie ga je het precies vertellen en hoe ga je dat doen? Is er überhaupt wel een goede manier om slecht nieuws te vertellen? Want hoe dan ook, slecht nieuws blijft slecht nieuws hoe mooi je het ook aankleedt.

Afgelopen week heb ik een aantal keer mensen slecht nieuws moeten vertellen. Achteraf gezien had ik het anders gedaan. Ik incasseerde eerst zelf het nieuws, nam een hap adem en belde degene die mij al de hele dag stalkte in haar onrust op het te verwachten nieuws. Dat het slecht nieuws is wat je moet vertellen in plaats van het goede waar toch iedereen stiekem op hoopt, maakt het niet gemakkelijk. Een diepe zucht dus, en bellen maar. Rustig blijven. Vertellen. Ophangen en dan de tranen laten lopen. Even toegeven aan het eigen verdriet. Om vervolgens weer een hap adem te nemen en de volgende persoon te bellen. Ik koos in deze gevallen voor bellen omdat er geen tijd en mogelijkheid was om ook daadwerkelijk langs te gaan. De volgende bellen dus. Voicemail. Daar baal je van, want die persoon weet toch dat er nieuws komt? En is het nieuws iets om via een voicemail bericht te vertellen? Of via een sms, als een reactie van iemand anders met de vraag hoe het gaat en of er nog nieuws is? Nee, dat leek mij niet het juiste. Gevolg; regelmatig proberen te bellen maar de persoon niet te pakken krijgen.

Goed, waar nog een heel lang verhaal volgt over de onbereikbaarheid van mensen die wel nieuws zouden verwachten, maar daar misschien toch preventief voor op de vlucht sloegen, volgden er nog enkele dagen met telefoontjes. Met confronterende vragen. Met geschokte mensen, waar jij aandacht geeft aan een ander, maar zelf eigenlijk niets terugkrijgt. Steeds weer opnieuw het slechte nieuws brengen. Steeds ook vooral geconfronteerd worden met je eigen verdriet.

Wat kan je beter doen? Tja, is er een goede manier om slecht nieuws te brengen? Je kan het nooit leuker maken dan het is, want dat is het tot slot niet. Het direct brengen van het nieuws, dat is het beste. Niet omheen draaien, gewoon zeggen waar het op staat. Wat is het nut om een heel verhaal te maken en dan het verhaal voorzichtig te brengen? Geen. Direct maar vertellen, dat is denk ik het beste. Dat is wat mijn ervaring is dat men ook het prettigst vinden bij het ontvangen van slecht nieuws. Dan ook meteen de mensen bellen die dichtbij staan, niet meer, niet minder. Het balletje gaat dan vanzelf wel rollen naar de mensen eromheen. Kan je iemand niet bereiken? Vraag dan om jou terug te bellen, en laat het rusten. De zet is dan aan de ander, totdat die persoon met jou contact opneemt en je het nieuws alsnog kan vertellen, op een moment dat voor de ander goed uitkomt. Zorg zelf ook voor een goede en rustige omgeving om het te vertellen. Een omgeving waar je zelf op je gemak voelt, of waar anderen zijn om je te steunen of op te vangen als het even moeilijk is.

Slecht nieuws brengen is nooit fijn. Maar iemand moet het doen. Recht je rug. Wees sterk en doen. Niet uitstellen, dan is het maar gedaan. De laatste op de lijst. Het wordt tijd dat ik ook diegene op de hoogte breng...

©JaneOnira