Een brief naar jou

Lieve X,

Dit is de brief die ik eerder heb willen schrijven. De brief die keer op keer herschreven is. De brief op papier, in duizenden stukjes. De brief op papier, opgegaan in as. De brief op het scherm, gedelete. Opnieuw en weer anders.  Maar hier is het dan, de brief naar jou. Omdat ik het gewoon kwijt wil.

Wist je dat de liefde echt een moeilijk iets is? Hoe weet je of van je iemand houdt? Of je iemand voor de rest van je leven kan liefhebben? Ik wist het niet, ik weet het nog steeds niet. Ik weet alleen dat ik van je hou met heel mijn hart, ik voel dat gewoon. Dat ik je nooit meer kwijt wil. Dat jij degene bent met wie ik mijn lief en leed wil delen. Dat jij degene bent met wie ik oud wil worden.

Zelfgemaakte keuzes. Het was mijn keus om bij jou te zijn. Ondanks de rottige dingen die we al hadden meegemaakt, zo kort als we elkaar kenden. Ik wilde met jou mijn leven slijten. Ondanks dat we ook ontzettend verschillend zijn. Komende uit twee verschillende culturen. Uit twee verschillende werelden. Uit twee verschillende levens. Mijn leven, zo braaf, beschermd en burgerlijk. Zo rustig en gelukkig. Jouw leven met zo veel narigheid, verdriet en pijn. Jouw leven die zo ver weg staat van de mijne. Jouw leven waarvan ik het zo erg vind dat jij die hebt mee moeten maken. Dingen die je geleerd zijn, dingen die je niet beter weet. Terwijl het leven zo anders kan zijn.

Ik wilde je dat laten zien. Ik wilde je in mijn leven opnemen. Misschien wilde ik dat wel teveel, misschien benauwde, verstikte ik je teveel. Dat is nooit mijn bedoeling geweest. Ik wilde alleen maar het beste uit ons halen. Ik wilde het beste uit jou halen. De hele wereld laten zien dat er in jouw hart wel een goed mens schuilt.

Je hebt ook een goed hart, daar ben ik van overtuigd. De omstandigheden in jouw leven hebben je vervormd. Hebben je gemaakt tot wie je niet bent. Dingen die jij normaal vindt, maar helemaal niet normaal zijn. Snap je wat ik bedoel?

Jij kent mij als geen ander. Ik heb nooit iemand anders zo dichtbij durven laten komen. Ook nooit willen laten komen. Maar bij jou was dat anders. Jij mocht mijn werkelijke ik zien, omdat ik wist dat het oke was.

Het doet me nog altijd pijn en verdriet dat je nooit helemaal jezelf bij mij hebt kunnen zijn. En dat terwijl er niets mis is om jezelf te zijn. Sterker nog, het is alleen maar beter om jezelf te zijn. Je hoeft niets weg te stoppen, niets te verbergen. Geen mooie verhalen vertellen, geen nare dingen vertellen. Vertel gewoon hoe het is en was. Of weet je het soms zelf ook niet meer?

Het leven is een ingewikkeld iets. En jouw leven al helemaal. Ik kan me indenken dat je jezelf best kwijt bent geraakt en steeds weer opnieuw moet vinden. En toch, na alles wat er is gebeurd, weet ik dat jij het kan, dat je het in je hebt. Ik geloof in jou. Nog steeds.

Natuurlijk heb je mij ontzettend veel verdriet gedaan. Heel veel verdriet en heel veel pijn. Nooit eerder heb ik zoveel pijn mogen ervaren. Een hartverscheurend iets dat ik niet meer wil.

Daarom zal de toekomst niet makkelijk zijn. Ik hoop nog steeds dat wij een toekomst hebben. Omdat ik geloof in het goede in jouw. Omdat ik geloof in jou. Omdat ik denk te weten wie je werkelijk bent. Omdat ik hoop dat je dat ook daadwerkelijk bent. Jij hebt mijn ogen zo vaak doen openen, ik hoop alleen maar dat je nu ook je eigen ogen open hebt.

Het leven brengt niet altijd wat je verwacht. Maar waarom dat streven naar zoveel? Zoveel is niet nodig. Iets is goed genoeg. Het hoeft niet altijd meer en beter. Echt niet. Je hoeft jezelf niet te bewijzen. Echt niet, dat is nergens voor nodig. Het is goed zoals je bent. Laat gewoon jezelf zien. Recht je rug, en wees jezelf. Ook al is dat moeilijk en heb je misschien nooit geleerd om jezelf te zijn. Wees het gewoon, je zal zien dat het goed is.

Wees open en eerlijk naar jezelf, en de mensen die je liefhebben. Omdat zij toch wel van je houden, zij veroordelen je niet. En degenen die het wel doen, die hebben pech. Die weten niet wat ze missen.

Maak jezelf niet te druk. Leg de lat niet te hoog. Ga niet jezelf van alles opleggen. Doe rustig aan. Hervind jezelf, pak je leven weer op. En misschien kunnen we er dan, weer een ons leven ervan maken. Omdat ik nog steeds van je hou.

Voor altijd de jouwe,

Jane

©JaneOnira